นิวยิร์ก ห อกหัก
09 ของฝาก
อุณหภูมิลบแปดองศามันเป็นอย่างนี้นี่เอง ในขณะที่ทุกคนเข้าไปรอโต๊ะในร้าน แต่ผมขอยืนเสพบรรยากาศของเมืองนิวยอร์กอยู่ทางด้านนอกอีกซักพัก
ภาพของตึกรามบ้านช่อง เสียงไซเรนดังแว่วอยู่ไกลๆ ผู้คนที่เดินกันขวักไขว่ ทุกอย่างมันเหมือนภาพที่ผมเคยเห็นในหนัง
ผมปลีกตัวเองมายืนที่เสาไฟฟ้า แล้วหยิบบุหรี่ขึ้นมาจุด จริงๆ แล้วนี่ก็ถือเป็นอีกหนึ่งโมเม้นต์ที่ผมปรารถนาก่อนที่จะมาที่นี่ นั่นคือการสูบบุหรี่ในที่หนาวๆ หนาวจนเห็นไอเย็นที่พ่นออกมาพร้อมกับการหายใจ แยกไม่ออกว่าอันไหนคือควันบุหรี่ อันไหนคือไอที่ออกจากปาก
“หยุดสูบไม่ได้เลยใช่มั้ย”
เสียงที่คุ้นเคย ดังมาจากทางด้านหลัง ไม่ต้องบอกก็รู้ว่าใคร เธอพยายามให้ผมเลิกสูบบุหรี่ตั้งแต่ตอนที่เราคบกันใหม่ๆ ผมก็พยายามมาตลอด เพียงแต่ยังทำไม่สำเร็จ
“ก็นิดหน่อยน่า”
แม้คำพูดของเธอจะดูเหมือนเป็นการตำหนิ แต่ผมก็ดีใจที่อย่างน้อยวิวยอมคุยกับผมแล้ว ผมดับบุหรี่ในมือแล้วโยนมันลงใส่ถังขยะ พร้อมกับหันไปส่งยิ้มให้เธอ แต่เธอยังคงนิ่งเฉย และยังคงไว้ซึ่งสีหน้าที่ไม่แสดงอาการใดๆ
“ยังโกรธเราอยู่เหรอ” ผมถาม แต่วิวไม่ตอบ
“เราโทรหาเธอแล้วนะ แต่โทรไม่ติด” ผมพยายามอธิบาย
วิวยังคงนิ่ง ไม่สนใจที่ผมพูด “เธอให้เบอร์เราผิดรึเปล่า”
พอเจอคำถามนี้ วิวหันกลับมาตอบผมทันที
“เบอร์ที่เราให้ไปน่ะถูกแล้ว เธอนั่นแหละโทรไปไหน” นั่นไง ในที่สุดเธอก็สนใจที่ผมพูด
“ถ้าถูกแล้ว ทำไมเราโทรไม่ติดล่ะ” ผมเถียง
วิวเงียบ ไม่ตอบ แล้วก้มลงไปกดที่โทรศัพท์ของเธอ ความรู้สึกผิดคงเล่นงานเธออยู่ แต่...
“งั้นดูนี่” วิวเปิดหน้าจอที่เราแชทกันในเฟซบุ๊กให้ผมดู เป็นข้อความตอนที่เธอส่งเบอร์ให้ผม
“ก็เบอร์นี้ไง ใช่แล้วที่เราโทรหาเธอ” เสียงของผมเริ่มดังจนคนแถวนั้นหันมามอง
“งั้น เธอเอาโทรศัพท์ของเธอมาให้เราหน่อย”
วิวยื่นมือมาขอโทรศัพท์ของผม ผมยื่นให้ด้วยความเต็มใจ แล้วเธอก็เปิดเข้าไปดูในหน้าโทรออก แล้วยื่นโทรศัพท์ทั้งสองเครื่องกลับมาให้ผมดู เครื่องของเธอยังคงหน้าแชทเฟซบุ๊กไว้ ส่วนเครื่องของผมก็เป็นหน้าโทรออก “ดูเทียบกันซะ” ผมรับมาดู
“เห็นมั้ย ก็เบอร์เดียวกัน” ผมยืนยัน
“เบอร์เดียวกันเหรอ ลองดูให้ดีๆ” วิวย้ำ
ผมดูอีกครั้ง คราวนี้เอาแบบละเอียด...นั่นไงล่ะ
ฉิบหายแล้ว จริงด้วย เบอร์ที่ผมโทรออก ตัวเลขตัวที่สามจากท้ายมันไม่มี เลขมันเลยไม่ครบ อย่างนี้ให้โทรทั้งชาติก็ไม่มีทางโทรติด
“นี่ไงเล่า เห็นมั้ย เลขมันหายไปตัวนึงจริงด้วย” ผมพยายามทำเนียน กลบเกลื่อน แต่ไม่เป็นผล
“แล้วตกลงเราให้เบอร์เธอไปผิดรึเปล่า” วิวถามผม
“ก็เราว่าเราจดมาครบแล้วนะ”
“แล้วตกลงเราให้เบอร์เธอไปผิดรึเปล่า” วิวยังถามคำถามเดิมซ้ำ สถานการณ์เริ่มกลับมาแย่อีกครั้ง
“เอ่อ...ก็...”
“วิว ได้โต๊ะแล้ว” เป็นโจ้ที่ออกมาตะโกนเรียก วิวมองหน้าผมก่อนหันตัวกลับเดินเข้าไปในร้าน ขอบคุณโจ้มากที่ช่วยให้ผมก้าวข้ามสถานการณ์วิกฤตครั้งนี้ไปได้ แต่ก็คงเป็นแค่ช่วงระยะเวลาหนึ่งเท่านั้น
...
บรรยากาศในร้าน KENKA เต็มไปด้วยสรรพเสียงของสรรพชีวิต ที่ทั้งกำลังกิน และกำลังสนทนา ที่ผนังแต่ละด้านจะมีรูปอาหารแปะไว้ช่วยกระตุ้นน้ำย่อยได้เป็นอย่างดี แล้วก็ยังมีเครื่องปาจิงโกะซึ่งถือเป็นเอกลักษณ์อีกอย่างของคนญี่ปุ่นถูกนำมาตั้งไว้
อาหารที่สั่งถูกนำมาเสิร์ฟ สถานการณ์ระหว่างผมกับวิวในตอนนี้ยังอยู่จุดที่เรียกว่าทรงๆ แม้ตอนนี้เธอยังไม่ยอมพูดกับผม แต่อย่างน้อยผมก็ได้เห็นรอยยิ้มของเธอ ในช่วงเวลาที่เธอคุยกับเพื่อนของเธอ
ส่วนทางฝั่งผมก็มีโจ้ที่พยายามชวนผมคุยตลอด เหมือนกลัวว่าผมจะเหงา โจ้เล่าเรื่องราวของมหานครนิวยอร์ก และช่วยวางโปรแกรมการเที่ยวให้ผม
“ไม่อร่อยเหรอพี่ ไม่ค่อยกินเลย” โจ้ทัก
“เปล่า” ผมตอบ
“สงสัยจะเจ็ทแลคล่ะสิ” เอ๋พูดขึ้น
“เหรอ อืม... รู้สึกปวดหัวนิดหน่อย” ผมพูดประโยคนี้ พร้อมส่งสายตาน่าสงสารไปทางวิว เผื่อเธอจะเห็นใจ แต่จังหวะไม่ค่อยดีเท่าไหร่ เพราะเธอกำลังก้มลงมองโทรศัพท์ของเธอพอดี
“เล่นเกมอยู่เหรอ เกมอะไรอ่ะ” ผมหันไปชวนวิวคุย “ไหน ขอเราเล่นบ้างสิ”
“....” วิวเงียบ สายตายังคงจ้องไปที่หน้าจอโทรศัพท์
“เออนี่ เรามีเกมใหม่มาแนะนำ เธอต้องชอบแน่ๆ มา เดี๋ยวเราโหลดให้” ว่าแล้วผมก็ขยับตัวเข้าไปใกล้ เอื้อมมือไปจะหยิบโทรศัพท์ของเธอ แต่ยังไม่ทันที่มือจะไปถึง เธอก็ชักมือลงแล้วเก็บโทรศัพท์กลับเข้ากระเป๋า
“แบตจะหมดแล้ว” แล้วเธอก็หันไปคุยกับเปิ้ล ปล่อยให้มือของผมลอยค้างเติ่งอยู่กลางอากาศ ไม่รู้จะยึดเหนี่ยวกับอะไร
เคยมั้ยครับบางครั้งที่เราทำอะไรผิดพลาด ทำอะไรโง่ๆ ลงไป แล้วพยายามแก้ไข พยายามที่จะแก้ตัว แต่สุดท้ายกลับเหมือนยิ่งซ้ำเติมความรู้สึก ให้มันเลวร้ายลงไปอีก
นี่คงไม่ใช่จังหวะที่ดีเท่าไหร่ ผมควรจะต้องให้เวลากับเธอ ให้อารมณ์ของเธอเย็นลงซักนิด แล้วรอให้ถึงโอกาสที่เราได้อยู่กันสองคน
เป็นช่วงเวลาแห่งความโรแมนติก ที่เหมาะสมสำหรับการที่ผมจะขอโทษเธอ และตอนนั้นแหละที่ผมจะมอบของขวัญที่ผมเตรียมมาจากประเทศไทยให้กับเธอ...
ของชิ้นนี้อาจจะทำให้เธอหายโกรธผม...
ของชิ้นนี้อาจจะทำให้ความสัมพันธ์ของเรากลับมาดีเหมือนเดิม...
ตอนนี้ของชิ้นนี้ อยู่ในกระเป๋าเดินทางของผมแล้ว
...
(โปรดติดตามตอนต่อไป)
ดูเพิ่มเติมในซีรีส์
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
