นิวยอร์ก ห อกหัก
21 ไปเที่ยวกันมั้ย
ข้าวต้มปลาคำสุดท้ายถูกตักใส่ปาก วิวยังนั่งหันหน้าให้คอม ส่วนผมนั่งนิ่งอยู่ตรงที่เดิม ไม่รู้ว่าควรจะทำอะไรต่อไป
“เธอ เดี๋ยวเราเอาชามไปล้างนะ” ทำอันนี้ก่อนละกันวะ
“ไม่เป็นไรหรอก วางไว้ตรงนั้นแหละ เดี๋ยวเราล้างเอง” เธอตอบกลับมา แต่ตาก็ยังคงมองไปที่หน้าจอคอม “อาร์ม...”
“หือ...” ผมตอบ...มาแล้วสินะ เรื่องที่เธอจะคุยกับผม ยังไม่รู้ว่าจะเป็นเรื่องอะไร จะร้ายจะดีก็ไม่รู้ แต่ตอนนี้ผมทำเป็นใสซื่อไปก่อนละกัน “อะไรเหรอ”
“อาร์ม...เธอจำที่เราถามเรื่องที่เธอไปเที่ยวผู้หญิงมาได้รึเปล่า”
...
'อยู่ไหน ทำไรอยู่'
ข้อความของวิวถูกส่งมาจากนิวยอร์ก
'อยู่บนรถแท็กซี่ กำลังกลับบ้าน'
ผมส่งข้อความตอบเธอไป
เกือบสี่เดือนแล้วที่วิวย้ายตัวเองไปอยู่ที่นิวยอร์ก ตอนนี้เวลาที่นั่นน่าจะประมาณแปดโมงเช้า...'เพิ่งตื่นเหรอ'
ผมส่งข้อความกลับไปอีกครั้ง ด้วยระยะเวลาที่ห่างกันถึงสิบสองชั่วโมง ทำให้ที่ผ่านมาการสนทนาของเราน้อยลง ตอนนี้ผมกำลังกลับเข้าบ้าน ส่วนเธอกำลังเตรียมตัวออกจากไปทำงาน
'เหนื่อยมั้ย' เธอถาม
'นิดหน่อยแต่คิดถึงเธอมากกว่า เหงาด้วย' ผมอ้อนเธอตามสูตร
'เหงาก็ไปหาแฟนใหม่สิ' แน่ะ มีประชดเราด้วย
'มีเธออยู่ทั้งคน แฟนเราน่ารักที่สุดอยู่แล้ว จะไปหาแฟนใหม่ทำไม' นั่น ผมอ้อนไปอีกระลอก
'แหวะ ตอนนี้แอบมีคนใหม่แล้วล่ะสิ'
'บ้า จะไปมีใครละจ๊ะ รักเธอคนเดียวเลย'
ผมพิมพ์ไปก็ยิ้มไป หัวเราะคิกคักจนคนขับแท็กซี่หันมามอง
'เหรอจ๊ะ ไม่เชื่อหรอก' ท่าทางเธอยังอยากให้ผมอ้อนเธออีก ได้เลย ผมจัดให้
'รักจริงๆ นะ คิดดูวันก่อนไอ้หนึ่งชวนไปเที่ยว เรายังไม่ไปเลย เราบอกว่าเรามีเธอแล้วเราไม่เที่ยว'
'เที่ยวอะไร... เที่ยวอย่างว่าใช่มั้ย'
ตายห่า นี่เราอ้อนอะไรออกไปวะเนี่ย อย่างนี้เรียกว่าอ้อนวอนตายแท้ๆ แล้ววิวกำลังอารมณ์ไหนวะเนี่ย นี่เธอกำลังปรับเข้าโหมดจริงจังรึเปล่าวะ
'เที่ยวอย่างว่า คืออะไรเหยอออออ' ผมแสร้งทำไร้เดียงสาไปก่อน
'เที่ยวผู้หญิงไง' ...
เอาไงดีละ แย่แล้วสิ ไม่น่าจุดประเด็นเลยเรา กะแค่ฮาๆ แล้วเธอมาเครียดอะไรเนี่ย เอาไงดีละ ตอบตามความจริงก็แล้วกัน ก็มันชวนแต่เราไม่ได้ไปนี่หว่า
'ใช่ แต่เราไม่ได้ไปกับไอ้หนึ่งมันนะ' ผมตอบพร้อมคำแก้ตัวไปด้วยเสร็จสรรพ
'เหรอ' ... แล้วเธอก็นิ่งเงียบไปซักพัก ก่อนส่งข้อความเข้ามาอีกครั้ง
'แล้วเธอเคยไปเที่ยวอย่างนั้นรึเปล่า'
ถามมาจนได้ ทำไมจู่ๆ มาถามเรื่องนี้วะ...
ก็เพราะมึงเองนั่นแหละที่จุดประเด็น ผมตะคอกตัวเองในความคิด
เอาวะ คือแบบว่าผมแมนไงครับ เรื่องไหนที่เคยทำก็บอกว่าทำ
'ก็เคยบ้าง' ...
นั่นไง เธอเงียบไปเลย คราวนี้ไม่มีข้อความอะไรตอบกลับมาอีกเลย เสียงหัวเราะคิกคักบนรถแท็กซี่เงียบไป และเมื่อความสงบมาเยือน ก็เหมือนสัญญาณเตือนว่าพายุร้ายกำลังคืบคลานเข้ามาในไม่ช้า
...
“อาร์ม...จำที่เราถามเรื่องเธอไปเที่ยวผู้หญิงมาได้รึเปล่า”
“จำได้สิ” อย่าบอกนะว่า สิ่งที่เกิดขึ้นกับผมในช่วงสองสามวันที่ผ่านมานี้ เป็นเพราะเรื่องนี้ วิวละสายตาจากหน้าจอคอม หันกลับมามองผม
...
รถแท็กซี่มาจอดส่งผมที่หน้าบ้าน ผมจ่ายเงินแล้ววิ่งเข้าบ้าน หลังจากที่จัดการเก็บข้าวของเรียบร้อย ผมหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดูอีกครั้ง ยังไม่มีสัญญาณใดๆ จากเธอส่งกลับมาแม้แต่น้อย หรือเธอจะโกรธ
ผมก็ไม่เข้าใจเหมือนกัน ไอ้ของอย่างนี้มันก็เป็นเรื่องธรรมดาของผู้ชายนะ ใครๆ เขาก็เคยไปกันทั้งนั้น...ไม่ใช่เหรอ
เสียงโทรศัพท์ของผมดังขึ้น เป็นสายโทรเข้าทางไลน์ และคนที่โทรมาก็คือคนที่อยู่ห่างจากผมสิบสองชั่วโมง ซึ่งจะเป็นใครได้อีกเล่า
“ฮัลโหล ว่าไงจ๊ะที่รัก” ผมทักทายหวานๆ ตามสไตล์
“อยู่ไหนแล้ว”
“อยู่บ้านแล้วครับผม”
“อาร์ม เราถามอะไรเธออย่างสิ” ถ้าให้ผมเดา ต้องเป็นเรื่องนั้นแน่ๆ...
“ตกลง เธอเคยไปเที่ยวผู้หญิงมาใช่มั้ย”
นั่นไง ว่าแล้ว ทำไมซื้อหวยไม่ถูกอย่างนี้บ้างวะ ผมก็ตอบกับเธอไปตามตรง แล้วก็พูดเหมือนเดิมว่ามันก็แค่การไปเที่ยว ไม่ใช่เรื่องจริงจัง อีกอย่าง...
“ที่เราเคยไปเที่ยว มันตั้งแต่ก่อนที่เราจะรู้จักกับเธออีกนะ”
อนาคตมันเป็นเรื่องที่คาดเดาไม่ได้ ใครจะรู้ว่าวันหนึ่งผมจะต้องมาเจอเธอ และใครจะรู้ว่าเธอจะไม่พอใจกับสิ่งที่ผมเคยทำไปเมื่อครั้งอดีต
“เราเข้าใจ เราไม่ได้ว่าอะไรที่เธอเคยไปเที่ยว แต่เราแค่อยากจะถามเธอว่า...” และแล้วพายุร้ายก็มาถึง
“...ตั้งแต่ที่เราคบกัน เธอเคยไปเที่ยวอีกรึเปล่า”
ตั้งแต่ผมคบกับวิว ผมพูดได้อย่างเต็มปากเลยว่า ผมไม่คิดจะมีใครอีกแล้ว เพราะเธอคือคนที่ใช่สำหรับผม แต่ช่วงเวลาที่เราห่างกัน มันก็มีบางครั้งที่ผม...
“เคย...แต่มันก็แค่ครั้งเดียว”
เพราะหนึ่งในพื้นฐานของความรัก นั่นก็คือความซื่อสัตย์
แต่ไม่รู้ว่าผมดันมาซื่อสัตย์ผิดจังหวะไปรึเปล่า
แล้วผมก็สัมผัสได้ถึงพลังแห่งโทสะที่ถูกส่งข้ามมาจากอีกฝั่งหนึ่งของโลก
“ครั้งเดียวเหรอ...จะครั้งเดียว หรือกี่ครั้งมันก็เคยเหมือนกันไม่ใช่เหรอ”
“ก็...ก็แล้วจะให้เราทำยังไงก็เธอไปอยู่ตั้งไกล”
“หมายความว่ามันเป็นความผิดเราเหรอ”
“เปล่า เราไม่ได้โทษเธอ...เพียงแต่ว่า....เราเหงา”
“เธอเหงา...แล้วเราไม่เหงาเหรอ”
“วิว...เราขอโทษ”
เธอกดวางสาย...
ทุกอย่างเกิดขึ้นเร็วมาก
ไอ้ควายเอ้ย! ไอ้โง่! นี่มึงพูดอะไรออกไปวะ
และนั่นก็กลายเป็นจุดเปลี่ยนสำคัญ
แม้ตอนหลังผมจะตามขอโทษเธออย่างต่อเนื่อง และเธอก็เหมือนจะไม่ติดใจอะไร แต่จากเหตุการณ์วันนั้น มันก็ส่งผลทำให้การสื่อสารของเราที่เคยมีน้อยอยู่แล้ว ยิ่งน้อยลงไป
ผมส่งข้อความไปหา เธอก็ไม่ค่อยตอบ ดูเหมือนเธอไม่ค่อยสนใจ ไม่ใส่ใจ ผมโทรถามพี่แอนว่าผมควรทำยังไง ผมควรตามไปหาเธอที่นิวยอร์กมั้ย ทั้งหมดนั้นกลายเป็นสาเหตุที่ทำให้ผมนัดเพื่อนๆ ออกมากินเหล้า และเป็นจุดเริ่มต้นของการตัดสินใจ ที่จะเอาเงินเก็บที่เตรียมไว้สำหรับซื้อคอนโด บินมาหาเธอที่นี่ มาเพื่อพิสูจน์ว่าผมรักเธอขนาดไหน
...
และตอนนี้ผมนั่งอยู่เบื้องหน้าเธอ
“ใช่มันก็เป็นเรื่องธรรมดาของผู้ชายที่ใครๆ ก็เคยกันทั้งนั้น” เธอยังคงมองหน้าผม
“แต่อาร์ม...เราทำใจไม่ได้ว่ะ”
...
(โปรดติดตามตอนต่อไป)
ดูเพิ่มเติมในซีรีส์
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
