ดังนั้น
*การผูกติดอยู่กับความคาดหวัง และไม่เข้าใจความเปลี่ยนแปลงของชีวิต
แล้วพยายามควบคุมทุกสิ่งให้เป็นไปตามใจตัวเอง (สมุทัย)
จะเป็นเครื่องมือที่ทำให้เราพบเจอแต่ความทุกข์
และทำให้เราพบเจอกับปัญหาเรื่องการปรับตัว (ทุกข์)
**การอยู่กับความจริง เข้าใจความเปลี่ยนแปลง
แล้วพร้อมปรับตัวและเรียนรู้ (มรรค)
จะเป็นเครื่องมือที่มำให้เราพบความสงบสุข
และความสุขเหล่านั้น
จะเป็นพลังให้กับเราในการอยู่กับความจริง/เติบโตยิ่งขึ้น (นิโรธ)
ซึ่งมีตัวอย่างอันหนึ่งที่น่าสังเกตก็คือ
“สิ่งที่ออกจากปาก ล้วนออกจากใจ”
ลองสังเกตตอนที่เราโกรธ กับ ตอนที่เราไม่โกรธ ดูก็ได้ครับ
ทั้งน้ำเสียง การใช้ถ้อยคำ สิ่งที่สื่อสารออกไป
รวมทั้งความรู้สึกที่เจืออยู่ในคำพูด
“ตอนโกรธเราพร้อมใช้คำพูดฟาดฟัน / ตอนไม่โกรธเราพร้อมพูดด้วยรัก”