นิวยอร์ก ห อกหัก
26 เลิฟซีน...อะเกน
นั่นคือเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นวันวาเลนไทน์ที่ผ่านมา
อย่างที่บอกไป มันเป็นวันวาเลนไทน์ครั้งแรกของเรา แม้มันจะจบไม่สวยนัก เพราะผมดันไปทำให้วิวโกรธ แต่หลังจากที่ผมพยายามง้ออยู่นาน ในที่สุดเธอก็หายโกรธ
และจากวันนั้นจนถึงวันนี้ ผมก็ยังไม่เคยซื้อดอกกุหลาบให้เธอเลยซักดอก
เหมียวพาผมกลับมาที่สถานี Grand Av. Newton แล้วนั่งรถไฟสาย M มาที่สถานี Court Sq. ต่อรถไฟสาย G จนมาถึงที่สถานี Nassau Av. ออกมาเดินต่ออีกไม่ไกล ทั้งหมดนี้คือเส้นทางที่วิวใช้ในการเดินทางมาทำงานเป็นประจำ
และตอนนี้เราก็มาถึงที่ร้านอาหารไทยแห่งหนึ่งที่ตั้งอยู่ในย่าน Brooklyn ในมือของผมถือดอกกุหลาบช่อใหญ่ที่เพิ่งซื้อมาจากหน้าร้านมินิมาร์ท
นี่จะเป็นครั้งแรกที่ผมจะให้ดอกกุหลาบกับเธอ
เอาจริงๆ นี่คือครั้งแรกที่ผมซื้อดอกกุหลาบให้ผู้หญิงด้วยซ้ำ
“นี่ไง ถึงแล้ว ร้านที่วิวทำงาน” เหมียวชี้ไปที่อาคารสามชั้น ด้านหน้าร้านมีผ้าใบสีเชียวเขียนชื่อร้านไว้...erb
“งั้นเหมียวมาส่งแค่นี้นะ พี่ลุยต่อเองนะ” เหมียวส่งยิ้มให้กำลังใจ
“อ้าว แล้วเหมียวจะกลับยังไง” ผมถามด้วยความเป็นห่วง
“นั่นดิ กลับยังไงดีล่ะ พี่อาร์มไปส่งเหมียวหน่อย”
“พี่จะไปส่งยังไงล่ะ พี่ก็ไปไม่เป็นเหมือนกัน”
“นั่นไง แล้วถามทำไม” เหมียวหัวเราะ “ไม่เป็นไร เหมียวกลับเอง ไม่ต้องห่วงหรอก”
“ขอบใจมากนะเหมียว ที่อุตส่าห์พาพี่มา”
“อืม บุญคุณครั้งนี้พี่ต้องได้ทดแทนแน่นอน เหมียวไม่ลืมหรอก” เหมียวพูดยิ้มๆ แล้วเดินฉีกตัวออกไป
ที่หน้าร้านมีผู้ชายคนหนึ่งกำลังกวาดพื้นอยู่ ดูท่าทางน่าจะเป็นพนักงานของร้านนี้ ผมเดินเข้าไป
“Excuse me…View is here ?” ประมาณว่า..โทษนะครับ วิวต้องอยู่ที่นี่รึเปล่า...ผมต้องถามอย่างนี้ใช่มั้ย ดันลืมให้เหมียวสอนก่อนจะแยกกัน แล้วจะเข้าใจกันมั้ยเนี่ย อย่างนี้ ถ้าสมมติว่าวิวกลับบ้านไปแล้ว แล้วผมจะทำยังไง
“วิว...มาหาวิวใช่มั้ยครับ” พนักงานชายคนนั้นตอบผมกลับมาเป็นภาษาไทย
“อ้าว คนไทยเหรอครับ เห็นตอนแรก ไม่แน่ใจ นึกว่าเป็นคนจีน” ผมพูดแล้วก็หัวเราะกลบอาการเขิน
“วิว อยู่ในร้านครับ กำลังช่วยเก็บของอยู่” ชายคนนั้นบอกผม ตาของเขามองมาที่ดอกกุหลาบในมือผม
ทันใดนั้น ประตูหน้าร้านก็ถูกเปิด ผู้หญิงคนนึงออกมาพร้อมรอยยิ้มบนใบหน้า
“ต้น มาช่วยหยิบ...” ผู้หญิงคนนั้นก็คือวิว
“วิว เรามาหา” ผมพูดพร้อมยื่นดอกกุหลาบในมือให้เธอ
เธอมองหน้าผม แล้วรอยยิ้มบนใบหน้าเธอ...ก็หายไป
...
เสียงล้อรถไฟบดไปบนรางเหล็ก ช่วยชดเชยความเงียบที่ชวนอึดอัดได้เป็นอย่างดี ตั้งแต่ผมยื่นดอกกุหลาบให้กับวิว มวลอากาศรอบตัวเรามันก็เป็นอย่างนี้
เราเดินจากร้านมาที่สถานีรถไฟ ลงมารอรถไฟ จนกระทั่งเข้ามานั่งในรถไฟแล้ว วิวยังคงสงวนท่าที และการพูดจา จนผมไม่สามารถคาดเดาอารมณ์ของเธอ ณ จุดนี้ได้เลยจริงๆ
“วันนี้ไปซื้อฟูกเป็นไงบ้าง เรียบร้อยดีมั้ย” จู่ๆ วิวก็หันมาถามผม
“เรียบร้อยดี เราซื้อให้เธอเป็นแบบควีนไซส์นะ” ผมบอกเธอ
“อ้าว เราบอกให้เธอซื้อแค่พอนอนคนเดียวก็พอ”
“ก็เธอจะได้นอนสบายๆ ไง” ผมพอดูออกว่าเธอกังวลเรื่องค่าใช้จ่าย “ไม่เป็นไร เดี๋ยวเราออกให้เอง” ผมยิ้มอย่างภูมิใจ ที่ได้ทำอะไรเพื่อเธอ แต่เธอกลับดูนิ่งๆ เฉยๆ “ไม่ต้องคิดมาก อันนี้เราซื้อให้เธอเป็นของขวัญปีใหม่”
“อืม ขอบใจนะ” วิวมองหน้าผม...”แล้วตอนนี้ยังมีเงินเหลือพอใช้รึเปล่า”
“สบาย เหลือเฟือ” ความจริงผมโกหกเธอ จริงๆ แล้วผมใช้เงินไปแล้วไม่น้อย และที่เหลืออยู่ก็ไม่เยอะ กลับไปคราวนี้คงต้องเหนื่อยเร่งทำงานเก็บเงินครั้งใหญ่ แต่ผมดีใจจังที่เธอเป็นห่วงผม ผมมองวิว เธอไม่พูดอะไร เอาแต่มองดอกกุหลาบที่ผมเอามาให้เธอ เสียงล้อรถบดกับรางเหล็กกลับมาโดดเด่นในบรรยากาศนี้อีกครั้ง
...
กลับมาถึงสถานี Grand Av. Newton ผมกับวิวเดินฝ่าลมหนาวกลับมาถึงที่พัก แม้ระหว่างทางผมพยายามหาจังหวะที่จะจับมือเธอ แต่เธอก็เก็บมือของเธอซุกไว้กระเป๋าเสื้อตลอดเวลา
จนกระทั่งกลับมาถึงห้อง วิวขออาบน้ำก่อน และระหว่างที่กำลังรอเธออาบน้ำอยู่นั้น ผมก็ตระหนักได้ว่า นี่น่าจะเป็นเวลาอันควรแล้วที่เพื่อนรักของผมต้องกลับมามีบทบาทในชีวิตอีกครั้ง ใช่แล้วครับ มันคือถุงยางอนามัยที่ผมเตรียมมาจากกรุงเทพ
หลังจากความล้มเหลวของภารกิจในคืนแรกที่มาถึง คืนต่อๆ มาดูเหมือนอะไรหลายอย่างจะไม่เป็นใจเท่าไหร่นัก ผ่านมาหลายคืนจนผมเกือบจะหมดความพยายามแล้ว แต่ก็ดูเหมือนว่าสวรรค์ยังมีตา ท่านยังไม่ทอดทิ้งให้ผมต้องเดี่ยวเอกา สถานการณ์ทุกอย่างจะเป็นใจ วันนี้ผมได้ทำอะไรเพื่อเธอมากมาย ทำให้เธอได้รู้ว่าเธอสำคัญกับผมขนาดไหน และสิ่งสุดท้ายที่ผมจะทำให้เธอสำหรับวันนี้ นั่นก็คือทำให้เธอมีความสุข เพื่อปิดฉากค่ำคืนนี้ให้สมบูรณ์แบบ
อุปกรณ์ก็พร้อม อารมณ์ก็ยิ่งกว่าพร้อม ไม่มีอะไรที่ต้องรีรออีกต่อไป วิวอาบน้ำเสร็จกลับเข้ามาในห้อง ผมเปิดเพลง Just the way you are ของ Barry White รออยู่แล้ว วิวเคยบอกว่าเธอชอบเพลงนี้ แน่นอนอะไรที่เธอชอบ ผมก็ชอบเหมือนกัน
“ห้องน้ำว่างแล้ว ไปอาบน้ำเหอะ” วิวหันมามองผม “มัวยิ้มอะไร ไปอาบน้ำเร็ว มันหนาวนะ เดี๋ยวก็ไม่สบาย”
เธอไม่รู้หรอกว่าภายใต้รอยยิ้มนั้น มันมีอะไรที่แอบซ่อนอยู่มากมาย ผมคงไม่สามารถบรรยายมันออกมาทั้งหมด เพราะคิดว่าน่าจะมีเยาวชนที่อ่านเนื้อหาในส่วนนี้อยู่บ้าง เอาเป็นว่ามันเป็นจินตนาการที่เราทุกคนเข้าใจตรงกันนั่นแหละ
เอาล่ะ ผมไม่ควรปล่อยเวลาอันมีค่าให้ผ่านไป ผมลุกขึ้นแล้วตรงเข้าห้องน้ำทันที
ไวปานวอก ผมอาบน้ำขัดตัวจนสะอาดทุกซอกส่วน เราทั้งคู่อยู่ใต้ผ้าห่ม บนเตียงเล็กๆ นี้
จริงๆ แล้วเตียงเล็กๆ แม้มันก็อาจจะอึดอัดไปหน่อย แต่ข้อดีก็คือทำให้เราใกล้ชิดกันมากขึ้น วิวนอนหันหลังให้ผม ในมือของเธอยังคงมีโทรศัพท์อยู่ ไม่รู้ว่าจะสื่อสารอะไรกับใครนักหนา แต่ไม่เป็นไร ผมรอได้ บอกตามตรงนะครับ การที่ผมห่างเหินจากสถานการณ์อย่างนี้ไปนาน ทำให้รู้สึกตื่นเต้นอยู่ไม่น้อย ใจหนึ่งก็แอบหวั่นกลัวว่าจะทำได้ไม่ดี แล้วเธออาจจะไม่พอใจ
“ปิดไฟล่ะนะ เราจะนอนแล้ว” วิวพูดพร้อมกับเอื้อมมือไปปิดแสงสว่างในห้อง ตอนนี้ที่มองเห็นมีเพียงแสงเบาๆ ที่ส่องเข้ามาทางช่องหน้าต่าง พอให้เห็นทุกอย่างเป็นเงารางๆ และแล้วเวลาที่ผมรอคอยก็มาถึง ผมค่อยๆ เขยิบตัวเองเข้าไปใกล้ๆ
เอาอีกแล้ว...กลิ่นจากเส้นผมของเธอทำให้ผมแทบคลั่ง ผมขยับเข้าไปชิดเธอมากขึ้น เราใกล้กันมากจนลมหายใจของเราเหมือนเป็นลมหายใจเดียวกัน จังหวะทุกอย่างเหมือนคืนแรกที่ผมมาถึง ซึ่งครั้งนั้นผมมาถึงได้แค่นี้ แต่คราวนี้ผมสัญญากับตัวเองว่า ผมต้องก้าวข้ามมันไปให้ได้ เพื่อมุ่งตรงไปสู่สวรรค์แห่งเราสอง
“วิว เธอชอบดอกไม้ที่เราให้มั้ย” ผมถามเธอในความมืด
“อืม ก็ดี”
คำตอบของเธอบ่งบอกถึงความพอใจกับสิ่งที่ผมทำให้ ซึ่งนั่นน่าจะเป็นสัญญาณที่ดีระหว่างเรา แม้ก่อนหน้านี้เธอจะไม่พอใจกับสิ่งที่ผมเคยทำ แต่ตอนนี้ผมคิดว่าเธอน่าจะใจอ่อนลงแล้ว
“หนาวเนอะเธอ” ผมกระซิบที่ข้างหูเธอ
ว่ากันตามทฤษฎี เขาว่ากันว่าอากาศหนาวจะช่วยกระตุ้นให้เกิดกิจกรรมบนเตียงของคู่รัก เนื่องจากการตื่นตัวของฮอร์โมน และการสั่งการของสมองส่วนลิมบิก ที่ต้องการให้เกิดการสูบฉีดของเลือดเพื่อทำให้ร่างกายอบอุ่น และสามารถทนอยู่ในสภาพอากาศที่โหดร้ายนี้ได้
“อืม” วิวตอบกลับมาเบาๆ
เอาละครับ เข้าทางแล้ว ทุกอย่างดูเป็นใจ ถ้าแปลตามบรรทัดบนที่ได้กล่าวไว้ นั่นก็หมายความ ฮอร์โมนของวิวกำลังตื่นตัว และเธอกำลังต้องการความอบอุ่น ผมค่อยๆ วางมือบนท่อนแขนของเธอ แล้วขยับเข้าไปใกล้เธอมากยิ่งขึ้น พยายามแทรกตัวเข้าไปให้ชิดกับเธอให้มากที่สุด ผมทนไม่ไหวแล้ว กำแพงอารมณ์ที่กลั้นไว้มันแตกกระจาย จนต้านทานไม่อยู่แล้ว
“วิวเรารักเธ..”
“ปล่อยเราได้แล้ว เราร้อน”...
เสียงของวิวที่ดังสวนมา ทำเอาทุกอย่างหยุดชะงัก ผมพลิกตัวกลับมองเพดานด้วยความรู้สึกที่โคตรว่างเปล่า สมองส่วนลิมบิกแทบหยุดทำงาน กำแพงอารมณ์ที่เพิ่งแตก ก่อตัวกลับขึ้นมาใหม่อย่างรวดเร็ว ทุกอารมณ์ที่พรั่งพรูถูกดูดกลับเข้ามาอยู่ในกำแพงอีกครั้ง
...
ผมลงมาดูดบุหรี่ด้านหน้าตึกด้วยอารมณ์เคว้งคว้างเกินบรรยาย ไม่เข้าใจจริงๆ เลยว่าเกิดอะไรขึ้น
...
เอาไงดีวะ ในเมื่อไม่ยอม กูข่มขืนเลยละกัน...
ความคิดด้านชั่วผุดขึ้นมาในหัว
มึงจะบ้าเหรอ มึงคิดอย่างนี้กับแฟนตัวเองได้ไง อีกอย่าง ข่มขืน เท่ากับประหารนะมึง
ความคิดด้านดีฉุดผมไว้
...
วิวร้อน...
เธอพูดออกมาได้ไง ผมไม่อยากจะเชื่อจริงๆ
เป็นไปได้ยังไง อากาศข้างนอกตอนนี้โคตรหนาวเลยนะ แล้วทำไมเธอถึงบอกว่าเธอร้อน
แล้วยังไง...หรือว่า...ผมควรจะชวนเธอออกมามีอะไรกันข้างนอกนี่วะ
...
(โปรดติดตามตอนต่อไป)
ดูเพิ่มเติมในซีรีส์
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
