นิวยอร์ก ห อกหัก
30 911
จำได้ว่าคืนนั้นผมที่อยู่บ้าน หลังจากที่อาบน้ำเรียบร้อย ผมมาเปิดโทรทัศน์และพยายามที่จะหาอะไรดูแก้เซ็ง แต่ก็เจอแต่รายการซ้ำๆ ละครหลังข่าว วาไรตี้เกมโชว์ทั่วไป
ด้วยอารมณ์ที่แสนเบื่อหน่าย ผมก็กดส่ายหาช่องรายการที่น่าสนใจไปเรื่อยเปื่อย จนกระทั่งไล่ไปสะดุดกับภาพที่ถูกถ่ายทอดมาจากสำนักข่าว CNN นั่นคือภาพของตึกเวิร์ดเทรดเซ็นเตอร์ ที่มีควันไฟพวยพุ่งออกมา ตัวหนังสือที่อยู่ด้านล่างของหน้าจอ เขียนว่า America under Attack
อเมริกากำลังโดนโจมตี
สาบานเลยครับว่าแว่บแรกที่เห็นผมนึกว่ามนุษย์ต่างดาวบุกโลก แต่หลังจากที่พยายามฟังและจับใจความภาษาอังกฤษที่นักข่าวกำลังรายงาน ผมก็รู้ว่า ไม่มีมนุษย์ต่างดาว แต่ตอนนี้อเมริกากำลังโดนโจมตีจากผู้ก่อการร้าย โดยทำการขับเครื่องบินพุ่งเข้าชนตึกเวิล์ดเทรดเซ็นเตอร์ ภาพในโทรทัศน์จับใกล้ไปที่ตัวอาคาร เห็นรูทะลุเข้าไปเป็นแนวยาว เปลวไฟยังคงลุกโชนอยู่ แล้วคนที่อยู่ข้างในตึกตอนนี้จะเป็นยังไง
ผมรีบโทรไปเล่าเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นในอีกซีกโลกให้แม่ฟัง แม่บอกให้ผมรีบโทรไปตามน้องสาวกลับบ้านเพราะน้องสาวของผมมันบอกว่าจะไปเที่ยวที่เวิล์ดเทรด
“เดี๋ยวแม่ เวิล์ดเทรดไหน” ผมถาม
“ก็เวิล์ดเทรดไง ตรงราชประสงค์ไม่ใช่รึ”...โอ้ว แม่ ฉัน
กว่าจะอธิบายให้เข้าใจได้ว่า มันคนละเวิล์ดเทรดกัน เล่นเอาเหนื่อย
“อ้าว แล้วทำไมมันชื่อเวิล์ดเทรดเหมือนกัน” แม่ผมยังคงสงสัย
เอาเป็นว่าเมื่อก่อนแถวสี่แยกราชประสงค์เคยมีห้างใหญ่ชื่อ ห้างเวิล์ดเทรดเซ็นเตอร์ ซึ่งผมก็ไม่รู้หรอกว่าเป็นเจ้าของเดียวกันกับตึกเวิล์ดเทรดเซ็นเตอร์ นี่รึเปล่า แต่ตอนหลังห้างนี้ก็ได้เปลี่ยนชื่อเป็นห้างเซ็นทรัลเวิล์ดไปแล้ว
ระหว่างที่พยายามไขข้อสงสัยให้แม่ และอย่างไม่ทันตั้งตัว ในจอโทรทัศน์มีเครื่องบินอีกลำ บินออกมาขอบจอ แล้วพุ่งเข้าชนตึกเวิล์ดเทรดเซ็นเตอร์อีกตึก พร้อมกับภาพการระเบิดเปลวไฟและกลุ่มควันทะลักออกมาจากตึก ผมแผดร้องลั่นบ้าน
ในความคิดของผม ภาพอย่างนี้มันจะเกิดได้ก็มีแค่ในภาพยนตร์ฮอลิวูดเท่านั้น แต่นี่ไม่ใช่ มันคือเรื่องจริง นี่ผมกำลังดูการฆาตกรรมหมู่ผ่านหน้าจอโทรทัศน์อยู่หรือนี่ มือไม้ผมสั่น มันไม่ใช่ภาพยนตร์ เครื่องบินลำนั้นขับพุ่งเข้าชนตึกจริงๆ เปลวเพลิง แผดเผาตัวอาคาร เสียงนักข่าวที่รายงานอยู่ในที่เกิดเหตุดังเข้ามาอย่างต่อเนื่อง แน่นอนผมฟังไม่รู้เรื่อง แต่ก็สัมผัสได้ถึงความตื่นตระหนกที่มากมายไม่อาจจะบรรยายออกมาได้
สายตาผมยังจับจ้องอยู่ที่หน้าจอ ลืมเรื่องรายการโทรทัศน์ที่อยากดูไปหมด ได้แต่ภาวนาว่า คงไม่มีเรื่องเลวร้ายอะไรเกิดขึ้นอีก แต่แรงภาวนาคงไม่มีอานุภาพพียงพอ ทันใดนั้น
ภาพสะเทือนใจต่อมาคือตึกเวิล์ดเทรดเซ็นเตอร์ที่ถูกเครื่องบินชนทีหลังนั้น ค่อยๆ ยุบตัวลงมาช้าๆ เหมือนถูกอากาศด้านบนกดให้ตกลงมา กลุ่มควันฟุ้งพุ่งกระจาย แล้วในที่สุดตึกทั้งตึกก็หายไป
ตึกแฝดที่เคยอยู่คู่เป็นอีกหนึ่งสัญลักษณ์ของมหานครนิวยอร์ก เหลือเพียงตึกเดียว ซึ่งในขณะนี้ยังโดนเปลวไฟแผดเผาอยู่ เกิดคำถามผุดขึ้นมากมายในหัว คนข้างในออกมาหมดรึยัง แล้วพวกที่ชั้นเหนือกว่าจุดที่เครื่องบินชนเค้าจะออกมายังไง จะมีเหตุการณ์อะไรเกิดขึ้นอีกมั้ย ความคิดหลากหลายเวียนวนในหัว
แล้วเรื่องเลวร้ายก็ตามมาซ้ำเติมอีกระลอก อวสานที่สมบูรณ์แบบของตึกเวิล์ดเทรดเซ็นเตอร์ เกิดขึ้นเมื่ออีกหนึ่งตึกที่เหลือ ค่อยๆ เลือนต่ำลงมาตามแรงโน้มถ่วงของโลก มันเหมือนภาพที่ฉายซ้ำกับตึกแรกที่ถล่มลงไป
แม้ในโทรทัศน์จะฉายภาพที่มองจากไกลๆ แต่ก็สามารถมองเห็นซากปรับหักพังหล่นปลิวร่วงลงมา แท่งสี่เหลี่ยมสูงสองแท่งที่เคยอยู่คู่กับมหานครนิวยอร์คมาช้านาน หายไปกับตา เหลือเพียงฝุ่นละอองและกลุ่มควันที่ฟุ้งกระจายทั่วทุกพื้นที่ คนทั้งโลกต่างรู้สึกสลดใจกับภาพที่เกิดขึ้นเบื้องหน้า ไม่รู้กี่ชีวิตที่เคยอยู่ตรงนั้น และต้องจบชีวิตของตัวเองลงไปกับโศกนาฏกรรมที่เกิดขึ้นนี้
...
เบื้องหน้าของผมตอนนี้คือ Ground Zero สถานที่รำลึกถึงเหตุการณ์เมื่อวันที่11 กันยายน 2001
เมื่อหลายปีก่อนผมมองเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นกับที่นี่ผ่านหน้าจอโทรทัศน์ ในวันนั้นที่ตรงนี้มีเศษซากของตัวอาคาร ข้าวของเครื่องใช้มากมาย และอีกหลายคนที่จบชีวิตลงไป
แต่ตอนนี้มันได้กลายเป็นสระน้ำรูปสี่เหลี่ยม ขนาดเท่าความกว้างของตึกเวิล์ดเทรดเซ็นเตอร์ ทั้งสองสระนี้วางอยู่ตรงตำแหน่งเดียวกับฐานของตึกทั้งคู่ สระน้ำทั้งสองสระนี้ถูกออกแบบให้เป็นน้ำตกขนาดใหญ่รอบขอบสระ โดยรอบขอบสระทั้งสี่ด้านก็จะการจารึกรายชื่อของผู้เสียชีวิตจากเหตุการณ์ครั้งนั้น เพื่อให้คนที่ได้มาเยือนได้รำลึกถึง
แม้ในร่องรอยแห่งการทำลายล้าง ผมก็ยังสัมผัสได้ถึงความรักที่เวียนวนอยู่รอบๆ ความรักของเพื่อนมนุษย์ที่มีให้แก่กัน มีเรื่องเล่าว่าในช่วงเวลาที่ผู้โดยสารบนเครื่องบินรู้ว่าตัวเองจะต้องตาย แต่ละคนพยายามโทรหาคนรักของตัวเองเพื่อที่จะได้มีโอกาสบอกรักกัน มันเป็นช่วงเวลาสุดท้ายของชีวิต
บางทีผมก็สงสัยว่าในชีวิตคนเราจะต้องบอกรักกันซักกี่ครั้งมันถึงจะเพียงพอ
เมื่อไม่นานมานี้คุณพ่อของเพื่อนผมเสียชีวิตจากโรคมะเร็ง ในงานศพเพื่อนฝูงมาร่วมงานกันมากมาย บรรยากาศในงานไม่ได้อบอวลไปด้วยความเศร้าโศกอย่างที่ใครคิด เหมือนเพื่อนของผมเองมันก็ทำใจไว้แล้วในระดับนึง แต่ระหว่างการร่ำลาก่อนแยกย้ายกลับบ้าน มันขอบใจเพื่อนๆ ทุกคนที่มาร่วมงานและบอกว่า รักพ่อให้มากๆ นะ ตอนที่ท่านยังอยู่
ผมมักได้ยินคำพูดนี้บ่อยๆ มันเหมือนเป็นบทเรียนซ้ำๆ ที่ย้ำเตือนทุกครั้งที่มีการสูญเสีย และถึงแม้ทุกคนจะรู้อยู่แก่ใจ แต่สุดท้ายเราก็ยังเผลอ ปล่อยปะละเลยที่จะมอบความรักให้แก่กัน
มารู้สึกตัวอีกทีก็พบว่า ความรักที่เคยมอบให้กันนั้น ต่อว่าคิดว่ามากเท่าไหร่ สุดท้ายในวันที่ต้องสูญเสีย มันก็ยังเหมือนจะไม่เพียงพอ
มันก็เป็นอย่างนี้เสมอมา
...
มีคอมเม้นท์แรกจากชาวโลกคนหนึ่งถูกส่งเข้ามาในเฟซบุ๊กของผม หลังจากที่ผมได้โพสต์รูปถ่ายที่ Central Park
'เจ๋งว่ะ'
เป็นคอมเม้นท์ของโอ๊ต โอ๊ตคือเพื่อนของผม มันเป็นคนที่พยายามทัดทาน คัดค้านไม่ให้ผมมาที่นี่ เพราะไม่อยากให้ใช้เงินเก็บที่มีจนหมด การเดินทางครั้งนี้ผมไม่ได้บอกใครนอกจากพี่แอน มันก็คงเพิ่งรู้ว่าผมมาที่นิวยอร์กหลังจากที่เห็นรูปนั้น
มานั่งนึกตอนนี้ก็แอบเสียดายอยู่นิดๆ หากผมเชื่อโอ๊ตแต่แรก เงินเก็บของผมก็จะยังคงอยู่ในบัญชี ความฝันที่จะมีห้องคอนโดของตัวเองก็คงไม่ต้องถอยมาไกลขนาดนี้ แต่ว่าทุกอย่างมันก็ผ่านไปแล้ว ณ ช่วงเวลานั้นผมตัดสินใจที่จะเลือกทางนี้ ดังนั้นผมก็ต้องรับชะตากรรมของผมต่อไป
'หึหึ มึงยังไม่รู้อะไร'
ผมส่งคอมเม้นตอบกลับไป ไม่รู้เหมือนกันว่ากลับไปครั้งนี้ ผมควรเล่าเรื่องราวที่เกิดขึ้นที่นี่ให้เพื่อนๆ ฟังดีมั้ย แต่เชื่อว่าที่สุดแล้วพวกมันก็คงคะยั้นคะยอให้ผมเล่าจนได้ละน่า
นิวยอร์กตอนนี้ท้องฟ้ากลับมามืดอีกครั้ง เวลาเกือบสามทุ่มแล้ว แต่ผมยังคงเดินเตร่ไปเรื่อย บางทีก็หยุดนั่งพัก พอหายเหนื่อยก็เดินต่อ มื้อเย็นวันนี้ผมมาจบที่อาหารประจำชาติของอเมริกา...แฮมเบอร์เกอร์
นับเป็นวันที่ผมรู้สึกผ่อนคลายที่สุดตั้งแต่มาถึงที่นี่ เพราะทุกวันที่ผ่านมา ผมมัวแต่พยายามทำทุกอย่างให้ใครคนนั้นหันมาสนใจ แต่ก็ดูเธอจะไม่ต้องการ และสุดท้ายกลับเป็นเราเองที่รู้สึกเหนื่อยล้า
สัญญาณเตือนว่ามีข้อความเข้ามา ผมหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดู มันเป็นข้อความที่ถูกส่งมาจากวิว
'อยู่ที่ไหนเราเข้าห้องไม่ได้'
'อืม เดี๋ยวเรากลับ'
ผมตอบเธอกลับไป...
นิวยอร์กตอนนี้เวลาสามทุ่มตรง
นี่สินะ เวลาที่เธอก็ต้องการผมซักที
...
(โปรดติดตามตอนต่อไป)
ดูเพิ่มเติมในซีรีส์
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
