คนขอทาน มัวแต่นั่งขอทาน ไม่แสวงหาปัจจัยด้วยหยาดเหงื่อแรงกายของตน แล้วจะเอาที่ไหนที่มาสร้างบุญกุศลบารมี ไปเอาอะไรมาสละ..เพราะไม่มีปัจจัยจะสละ..
แล้วเราไปดูจิตขอทาน จิตเค้ามีความอยากได้ มีแต่ความยึดอยู่กับกรรม จมอยู่กับกรรมอย่างนั้น จิตเค้าจะนึกถึงเรื่องราวของบุญกุศลมั้ย อะไรได้มั้ย เราก็ไปดูเองได้ ความเป็นเค้าเป็นอยู่เค้าเป็นยังไง ที่จริง..เค้าเคยเกิดมามีเงินมีทองมาก่อน แต่มีแต่ความอยาก ความโลภมาก ยึดถือ หวงแหน เก็บๆของๆข้า เผื่อแผ่ไม่เป็น ก็เอามากองๆไว้ ไม่รู้จักแบ่งปันเอื้อเฟื้อใคร เกิดมาใหม่เค้าก็ลองให้ไปเป็นขอทานดูบ้าง มันเป็นยังไง