ปฐมสมโพธิกถาสำนวนล้านช้าง หน้า ๔-๕
บานแผนก ๔
คำอ่าน:
พูดทะมาดตา ไนยเมีวพระอํงรับนีมํน แห่งพระอีนตราทีราชแลว เท่อก็จูตีจากวีมารแกว ไนชันหดูสิดาวิมารสะวรรลํงมาเอาปัตีสํนทิไนยครัน แหงพพมารดา ไนยเดอินแปดเพงปีระกา วันอาทิดน้นเลา เมิววันนันพระพูดทะมารดาเจาก่อทร่งครันรูป เจาก็มางามยูพรายพรัน เหนงามยิงกว้าเก่า ทาวสิริสูดโทดผูเปนพูท่บีดา แหงพระพูทีเจา ก็เกีดสํม่นัดยีนดี ทัศ่มาเสิลายังสะภูร้กขัง ไนเมิวพพอัค่มะเหสี ทร่งครันมาก็นาน ทัศ่มาเส ก็ไดสีปเดีอนเปนคำรํบแลว นางจิงจะไปยหาพระยาด แหงนางนูมเน่าอํงยังเมีองเท่อ บูรีณะคอนบ่อ่หมีนาน นางนํง
ปริวรรต:
พูดทะมาดตา ไนยเมื่อพระองค์รับนีมนต์ แห่งพระอินตราทีราชแล้ว เธอก็จูตีจากวิมานแก้ว ในชั้นดูสิดาวิมานสวรรค์ ลงมาเอาปัติสนทิในครรภ์ แห่งพระมารดา ไนยเดือนแปดเพงปีระกา (วัดเพ็ญเดือนแปด) วันอาทิตย์นั้นเล่า เมื่อวันนั้นพระพุทธมารดาเจ้า ก็ทรงครรภ์ เจ้าก็มางามอยู่พรายพรัน เห็นงามยิ่งกว่าเก่า ท้าวสิริสูดโทดผู้เป็นพุทธบิดา แห่งพระพุทธิเจ้า ก็เกิดโสมนัสยินดี ทัศมาเสลิยายังสะภูรักขัง ในเมื่อพระอัครมเหสี ทรงครรภ์มาก็นาน ทัศมาเส ก็ได้สิบเดือนเป็นคำรบแล้ว นางจึงจะไปหาพระญาติ แห่งนางนูมเนาองยังเมืองเธอ (นูมเนา?)บูรีนครบ่มินาน นางนง..
บานแผนก ๕
คำอ่าน:
ครานก็เสจ่ไปหบ่ว่นาน เจาก็ทร่งราท่ญารอันงามเลีดแลว ปิ่ดดวยทองแกมแกวอันรูงเรีองไสย กริงกร่ดชุมไสย ไส่วเหนงามเปนโกลาหํน โสรูศ่สีนลายังอะโหสิ ไนยเมีวพระอํงจาว เสจ่ไปยจากพพราช่วังแลงบ่อหมิเสรา ก็ลุถืงปาไม้ยรัง อันงามยูกระเพรา นางเมีองแมเจาก็เจบทอ้ง จะประสูดพระราช่กูมารเจา ทีไนยป่าไมยภํงภีสํมเดจพระราชเทวิก็ผายผัน เคาไปยสูไมยรังอันงามร่จ่นา กิ่งไมรังนันก็ออนนอมยูไปยมาไส่ว พพราชเทวีก็ยืนพระหัดไปย หน้าวเอาไมยรัง อันงามรํจ่นา รํมกาม่พัดชะวาด
ปริวรรต:
คราญก็เสด็จไปบ่นาน เจ้าก็ทรงราชยานอันงามเลิศแล้ว ปิดด้วยทองแกมแก้วอันรุ่งเรืองใส กริ่งกลดชุมใส ไสวเห็นงามเป็นโกลาหล โสรูคะสีนะลายังอะโหสิ ไนยเมื่อพระองค์เจ้า เสด็จไปจากพระราชวัง แล้วบ่มิเศร้า ก็ลุถึงป่าไม้รัง อันงามอยู่พริ้งเพรา นางเมืองแม่เจ้าก็เจ็บท้อง จะประสูติพระราชกุมารเจ้า ที่ไนยป่าไม้พงพีสมเด็จพระราชเทวีก็ผายผัน เข้าไปสู่ไม้รังอันรจนา กิ่งไม้รังนั้นก็ อ่อนน้อมอยู่ไปมาไสว พระราชเทวีก็ยื่นพระหัตถ์ไปย เหนี่ยวเอาไม้รัง ลมกัมมัชวาต…
ดูเพิ่มเติมในซีรีส์
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
