✴️ ส่งท้าย ✴️
‘เราทั้งหลาย’ คือ นักเดินทางอยู่บนเส้นทางแห่งจักรวาล ผ่านละอองแห่งดาว หมุนเวียน และเริงอยู่ในกระแสธารอันไม่สิ้นสุด — ‘ชีวิต’ เป็นสิ่งที่คงอยู่ชั่วนิรันดร์ ‘แต่การแสดงออกของชีวิตนั้น’ เป็นเพียงสิ่งชั่วคราว ปรากฏขึ้นเพียงชั่วขณะ และไม่ยั่งยืน
พระพุทธองค์ได้ทรงตรัสไว้ว่า...
“ การปรากฏมีอยู่ ของเราทั้งหลายนี้ เป็นสิ่งที่ไม่มีความยั่งยืน
เหมือนดั่งก้อนเมฆในฤดูใบไม้ร่วง
การเฝ้ามอง
การเกิดและการตายของชีวิต
คล้ายดั่งการเฝ้าดู
การเคลื่อนไปของการเต้นรำ
ชั่วชีวิตหนึ่ง
ปรากฏคล้ายดั่งแสงฟ้าแลบบนฟากฟ้า
ผ่านไปอย่างฉับพลัน
เหมือนดั่งกระแสน้ำ
ที่ไหลพุ่งลงจากเขาอันสูงชัน... ”
‘เราทั้งหลาย’ ได้มาหยุดอยู่ด้วยกันชั่วขณะ เพื่อพบกัน รักกัน และ แบ่งปันกัน นี่คือช่วงเวลาอันล้ำค่า แต่ว่าไม่ยั่งยืน มันเป็นเพียงจุดพักช่วงสั้นๆ ในความไม่สิ้นสุด ถ้าเราได้แบ่งปันด้วยความห่วงใย ด้วยความเบิกบานในหัวใจ และด้วยความรัก เราจะสรรค์สร้างความอุดมสมบูรณ์ และความรื่นเริงสู่ผู้อื่น และเมื่อนั้น ชั่วขณะอันแสนสั้นนี้ จะกลับกลายเป็นช่วงเวลาอันคุ้มค่าสำหรับเรา.
(จบเล่ม)
ดูเพิ่มเติมในซีรีส์
1ถูกใจ
1แชร์
554รับชม
แสดงความคิดเห็นของคุณ...
