วรรค ๒๐ ลมกุศลและฝนมงคล
ในพุทธเกษตรแห่งนั้น ในทุกคราวแห่งภัตกิจย่อมมีลมกุศลเกิดขึ้น โชยกระทบข่ายกระดึง และปวงรัตนพฤกษ์บังเกิดเป็นสัทเสียง ที่ไพเราะเสนาะโสต ประกาศธรรมคือทุกขตาศูนยตา อนิจจตา อนัตตา และปารมิตาทั้งปวง แผ่กําจายไปนับหมื่นประการ พร้อมกับความหอมอบอวล ผู้ได้สดับแล้ว ย่อมมีกิเลส อันมิกำเริบอีก เมื่อกระแสลมกระทบยังให้เป็นสุขรำงับ อุปมาภิกษุผู้เจริญในนิโรธสมาบัติ
เมื่อลมโชยสัมผัสดอกผลของสัปตรัตนพฤกษ์ ก็บังเกิดแสงสี นานัปการทั่วพุทธเกษตร มีสีสันวรรณะมิปะปนกัน มีความละเอียดละไม และสว่างใสดุจใยตูละ เมื่อเหยียบแล้วให้จมไปส่องคุลี เมื่อย่างเท้าขึ้น ก็กลับเต็มดั่งเดิม ล่วงคราวภัตกิจ แล้วบุปผานั้นก็จมหายไปเอง เมื่อมหาพสุธาดสะอาดแล้ว บุปผาใหม่ จึงโปรยปรายมาอีกหมุนเวียนเป็นเพลาดั่งคราแรกมิต่างกัน(วันละ) หกครั้งเช่นนี้แล
พระวิศวภัทร แปล
Aputi.com ภาพ
ดูเพิ่มเติมในซีรีส์
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
