ฟ้ายังคงครึ้ม แม้กรมอุตุจะประกาศเข้าหน้าหนาวมาหลายวันแล้ว ชายหนุ่มเดินลัดเลาะผ่านประตูระบายน้ำเพื่อขึ้นสะพานคอนกรีตข้ามคลอง น้ำในคลองปริ่มจวนเจียนจะล้นตลิ่ง
ขณะที่อีกฝั่งประตู กองขยะจากงานลอยกระทงเบียดอัดกันแน่นอยู่ข้างบานเหล็กเขรอะสนิม
เมื่อเขาก้าวมาถึงยอดสะพาน ก็มองเห็นจุดหมายที่อยู่อีกไม่ไกล
เรือนไม้ร้านชำกลับมาเปิดอีกครั้งหลังจากปิดในช่วงโควิดมานาน เดี๋ยวนี้แม้ผู้คนจะนิยมซื้อของกับร้านสะดวกซื้อมากกว่า แต่มันก็ปรับตัวให้อยู่ได้ ด้วยการเปลี่ยนหน้าที่หลัก จากที่ค้าขายกลายเป็นที่พักพิงของผู้ผิดหวังในชีวิตปัจจุบัน
เขาก้าวเข้าไปในร้านพลางกวาดตามองหาเป้าหมาย แดดบ่ายยังแรงแม้จะเย็นย่ำแล้ว ร้านยังร้างไร้ขาสุรา แต่เขาก็ถอนหายใจอย่างโล่งอกเมื่อเห็นโต๊ะเดียวในร้านที่มีคนนั่ง ยังคงเป็นชายชราคนเดิม กับที่นั่งที่เดิม
ชายหนุ่มเดินเบี่ยงไปที่ชั้นสินค้าทางซ้าย หยิบเหล้าขาวยี่ห้อเดียวกับที่วางอยู่บนโต๊ะชายชราพลางยื่นเงินส่งให้อาแปะหลังเคาน์เตอร์ แต่มือที่ยื่นออกมารับกับเป็นมือเรียวผิวเรียบลื่นของหญิงสาวอายุราวยี่สิบกว่า
"อ้าว! อาแปะไม่อยู่เหรอ?"
หญิงสาวหลุบตากลมโตลง
"เฮียเค้าไปกับโควิดรอบที่ผ่านมา"
เสียงแหบห้าวดังมาจากโต๊ะริมผนัง
เขาพึมพำขอโทษเธอ ก่อนเดินกลับไปหาเจ้าของเสียงเมื่อครู่ ชายชรามองขวดที่ถูกวางลงบนโต๊ะแล้วเหยียดยิ้ม
"เอ็งนี่เรียนรู้เร็วนะ น่าจะไปเป็นข้าราชการแทนนักข่าว"
หนุ่มนักข่าวถอนหายใจเบาๆ
"สังคมมันบังคับให้เราต้องเรียนรู้น่ะลุง"
khanaad_photo
"ทำไมมาช้านัก?"
ชายแก่ถามขึ้นหลังยกแก้วขึ้นกระดก
ผู้อ่อนวัยเลิกคิ้วแปลกใจ
"ก็ข้านึกว่าเอ็งจะโผล่มาตั้งแต่ศาลตัดสิน"
"อ๋อ...บอกตามตรง งานผมยุ่งจนลืมเรื่องลุงไปแล้ว แต่หลังศาลตัดสินคดีล้มล้างการปกครอง ต่อด้วยสภาคว่ำร่างแก้ไขรัฐธรรมนูญ ผมก็ออกตามข่าวในที่ชุมนุม"
"แล้วเป็นไง?"
ชายหนุ่มเหลือบมองกลับมาที่ผู้ถาม สายตาแฝงแววสับสน
"คราวนี้ ความรู้สึกมันไม่เหมือนเดิม ยิ่งตามข่าวกลับยิ่งรู้สึกเครียด จนวันหนึ่ง..ผมเกิดความรู้สึกแวบขึ้นมาในหัวว่า...อยากจะ...เอ่อ..."
"จะฆ่าตัวตาย?"
เสียงแหบห้าวของชายชราต่อให้
"เฮ้ย!..ไม่ใช่ลุง อยากจะเลิกเป็นนักข่าวอ่ะ"
"อ่อ.."
"เมื่อวานเข้าไปคุยกับ บ.ก. เค้าเลยให้ลาพักมาสองวัน"
"แต่ดูเหมือน..เอ็งยังไม่ได้นอนนิ?"
เขายิ้มเครียด
"นอนครับ แต่กว่าจะข่มตาหลับได้ก็เช้า แล้วสะดุ้งตื่นมาตอนบ่าย นอนมองเพดานอยู่สักพัก แล้วจู่ๆ...ผมก็คิดถึงลุง"
คนฟังถอนหายใจเบาๆก่อนตะโกนไปที่เคาน์เตอร์ สักพักเจ้าของดวงตากลมโตก็โผล่มาพร้อมแก้วใบเล็กในมือ
ชายแก่รินของเหลวใสราวน้ำค้างลงแก้วของตัวและใบใหม่ที่รับมา ก่อนยื่นส่งให้ชายหนุ่ม
เขาเอื้อมมือรับก่อนยกกระดกจนหมดแก้ว
ชายชราร้องเตือน
"เอ็งอย่าเร่งร้อนนัก"
"แหม! ลุง เห็นแบบนี้ ผมไม่ใช่ไก่อ่อนน่ะ"
ชายหนุ่มพูดพลางเหลือบตามองสาวเจ้าของร้านที่หมุนตัวเดินกลับไป ก่อนที่จะรินให้ตัวเองอีกเป๊ก
ชายชรายิ้ม
"ข้าหมายถึง พวกเอ็งคนหนุ่มสาวอย่าเร่งเข็มนาฬิกานักเลยเพราะสิ่งเดียวที่พวกเอ็งมีอยู่คือ เวลา"
"ลุงหมายความว่าไง? ต้องรอให้พวกคนแก่ๆตายห่าไปก่อนเหรอ?"
หนุ่มนักข่าวกระแทกแก้วเปล่าลงบนโต๊ะ
ชายชราเกือบสำลักสุราที่กำลังไหลลงลำคอ
"ไอ้หนูเบาๆหน่อย"
"ขอโทษครับ แต่ผมไม่ได้หมายถึงลุง"
"เออ..! ข้าก็ไม่ได้หมายถึงแบบนั้น ข้าหมายถึง กินเบาๆหน่อย คืนนี้อีกยาวไกล"
"ผมถึงมานี่ไง อยากมาคุยกับลุงและเผื่อว่าลุงจะมีหนทางให้ผมเลือกมองได้บ้าง"
เขาพูดพลางเหลือบไปมองที่หลังเคาน์เตอร์
แต่ครั้งนี้ ชายสูงอายุถอนหายใจ เหม่อมองออกไปนอกร้าน อาทิตย์ลับไปแล้ว ผืนฟ้ากว้างกำลังจะถูกความมืดมิดคลี่ม่านลงมาปกคลุม
"ฝ่ายหนึ่งมองที่ระบบ อีกฝ่ายเทิดทูนที่ตัวบุคคล"
หนุ่มนักข่าวขยับตัวเข้าใกล้ เขารู้ว่าแบตตาเลี่ยนของอดีตกัลบกชรากำลังจะเริ่มต้นทำงาน
"แต่เมื่อลงสนามจริง การต่อสู้กลับพลิกเป็นคนละเรื่อง เพราะฝ่ายที่เชิดชูบุคคลกลับเป็นผู้กุมอำนาจของระบบ ส่วนอีกฝ่ายที่พยายามจะเปลี่ยนแปลงระบบกลับมีพลังของคนเพียงหยิบมือ"
"มันยังไม่เป็นกลุ่มก้อนและมีไม่มากพอที่จะขัดวงล้อของ 3M"
"3เอ็ม อะไรลุง! 3ป.รึปล่าว?"
ผู้อ่อนวัยเผลอถามแทรกเสียงแบตตาเลี่ยน
กัลบกชราเหลือบตามองคู่สนทนา ก่อนเดินเครื่องต่อ
"Military Money แล้วก็ Monarchy"
"ส่วนฝั่งเด็กทำได้แค่รอเวลาของ M ตัวที่ 4 คือ Mass มวลชน"
"อ่อ!.. แต่มันก็เป็นแบบนี้มาตลอดหรือเปล่า? ผมหมายถึง 3M ของลุงน่ะ โดยเฉพาะ 2M แรก"
หนุ่มนักข่าวที่เริ่มออกอาการ ถามออกไปเพราะเก็บความสงสัยไว้ไม่อยู่
"ใช่ มันก็เป็นแบบนี้มาโดยตลอด แต่ยิ่งนับวัน มันยิ่งแนบแน่นขึ้น"
"ทำไมลุงเชื่ออย่างนั้น?"
ชายหนุ่มยิงคำถามเพื่อต้อนผู้สูงวัยให้เข้ามุม หลังเทเหล้าขาวเข้าปากอีกครั้ง จังหวะจะโคนของเขา ดูไปคล้ายเป็นดั่งคู่สนทนาไปแล้ว
ชายชราเหยียดยิ้มพลางสวนกลับ
"ฮึๆ ก็อาจเป็นความเข้าใจผิดของข้า แต่เอ็งน่ะเป็นนักข่าว เอ็งสังเกตเห็นอะไรบ้างล่ะ? ในช่วงปีสองปีมานี้กับระบบที่ข้าพูดถึง มีอะไรบ้างที่เอ็งรู้สึกมันทะแม่งๆแปลกๆ"
คราวนี้นักข่าวหนุ่มถึงกับชะงัก เขาเกาหัวครุ่นคิด
"ที่ประหลาดสุดก็...หัวเหม่งๆของตำรวจเอ่อ..แล้วก็เข็มกลัดที่ติดบนหน้าอกพวกข้าราชการระดับบน"
"อืม...แล้วเรื่องหลักสูตรอบรมนักโทษของกรมราชทัณฑ์ การออกเยี่ยมเยียนศาลทั่วประเทศ การแต่งตั้งสมณะศักดิ์ และการส่งคนลงไปดูหลักสูตรของสถาบันราชภัฏต่างๆทั่วประเทศล่ะ?"
"นี่ยังไม่รวมไปถึงจังหวะการเคลื่อนตัวของกลุ่มทุนใหญ่อีกนะ"
"แหม..ลุงคิดมากไปรึป่าว แม้ใช่อย่างที่ลุงคิด ถ้าไม่นับเรื่องนายทุน ผมว่ามันก็ดูโอเคนี่ ก่อนหน้านี้ก็แบบนี้"
"ก่อนหน้านี้..เป็นวิธีลงไปหาชาวบ้านแล้วเอาระบบเข้าไปเสียบ แต่สมัยนี้เริ่มต้นครอบไปที่ระบบโดยที่ไม่ลงไปหาชาวบ้าน ซึ่งข้าไม่ได้บอกว่ามันผิด แต่ข้ากำลังชี้ให้เอ็งเห็นเครือข่ายที่เปลี่ยนรูปไป และเริ่มยึดโยงเป็นวงกว้าง"
"ไม่ใช่ว่าเหล่านักศึกษาอยากจะไปกระตุกกระชากอะไร ตรงไหนก็ได้นะ มันกระเพื่อมเกี่ยวโยงถึงกันหมด ตอนนี้ปัญหามันไม่ได้อยู่ที่บิ๊กตู่หรือจุดไหนจุดหนึ่ง"
ชายหนุ่มชะโงกหน้าเข้ามา พยายามเข้าคลุกวงใน
"ลุงหมายความว่า ปัญหามันอยู่ที่..."
"ข้าหมายความว่า ถ้าไล่บิ๊กตู่ไปได้ ก็จะมีคนอื่นมาอีก"
ชายชราแทรกขึ้น พาบทสนทนาเบี่ยงหลบออกจากมุมเมื่อเหลือบเห็นลูกค้าหัวเกรี๋ยนเดินเข้ามาซื้อบุหรี่
"ถึงแม้ตอนนี้ยังหาไม่ได้ บิ๊กตู่ก็ต้องอดทนเป็นไปก่อน"
เมื่อดูลู่ทางแล้ว ชายชราตัดสินใจแย็บประเด็นใหม่
"แหม..ลุงพูดยังกะว่า บิ๊กตู่ไม่อยากเป็นนายก"
หนุ่มนักข่าวเผลอขยับตาม
"แต่ก่อน ข้าว่ามันไม่อยากเป็นหรอก แต่เมื่อได้รับมอบหมายมาและสังคมบังคับให้มันต้องเรียนรู้"
ช่างตัดผมชราเหลือบมองลูกค้าที่เดินออกจากร้าน ก่อนหันมามองหน้าชายหนุ่ม
"และเมื่อมันเรียนรู้ที่จะอยู่ต่อไป โดยเฉพาะเมื่อยิ่งมั่นใจหลังได้รับสัญญาณไฟเขียวให้เชือดธรรมนัสได้"
"โอ่..!"
"นี่เราจะหาคนเก่งคนดีคนอื่นไม่ได้เลยเหรอ?"
"คนดีคนเก่งมีเยอะ แต่คนที่ประสาน 3M เข้าด้วยกัน มีไม่กี่คน"
"ลุงป้อมล่ะ?" นักข่าวหนุ่มแย็บบ้าง
"แก่ไป"
"บิ๊กป๊อก?"
"เงียบไป"
"งั้น...บิ๊กแดง?" คราวนี้เป็นอัปเปอร์คัต
"ฮึฮึ ต่อไป..อาจจะได้ แต่ตอนนี้เรากำลังพูดถึงนายกนะ ไม่ใช่ดาราเจ้าบทบาท"
ชายชราปล่อยฮุกเข้าลิ้นปี่
ชายหนุ่มปล่อยก๊ากจนเหล้ากระฉอก
"ฮาฮ่าฮ่า ลุงพูดแบบนี้ อายุยืนแน่นอน"
"เอ็งไม่ต้องมาให้พรข้า นี่! ไอ้หนุ่ม ข้าไม่ได้พูดตลกนะ ข้าจะบอกให้ ที่เอ็งเห็นบิ๊กตู่ทำตลกบ้าๆบอๆไปวันๆ เอ็งรู้ไหมว่านั่นคือคุณสมบัติที่เหล่าผู้กุมกองกำลังทั้งหลายไม่มี"
"จริงดิ?"
"เฮ้ย!..เอ็งอย่ามาด้อยค่าความไร้สาระนะเว้ย"
"และถ้าบิ๊กตู่ประคองประเทศผ่านวิกฤตเศรษฐกิจจากโควิดไปได้ แบบไม่ให้ช้ำมากนัก เลือกตั้งครั้งหน้าก็คงจะกลับมาได้อีก ด้วยเสียงส.ว.ที่เป็นแบ็คให้อยู่"
ชายชราหันมามองหน้าหนุ่มรุ่นลูก
"และไม่แน่นะ เอ็งอาจจะได้เห็นการแต่งตั้ง'รัฐบุรุษ'อีกคน
หลังฟังประโยคนี้ ชายหนุ่มก็การ์ดตก เขายกแก้วขึ้นและเทเหล้าที่มีอยู่เต็มลงลำคอจนหมด
. . . . . . . . . . . .
คราบริ้วรอยจากน้ำรั่วยังคงทิ้งเป็นรอยเปื้อนอยู่บนฝ้าเพดานแม้หลังคาจะซ่อมแซมไปแล้ว ใยแมงมุมที่มุมห้องขยับตัวตามแรงลมที่พัดเข้ามาจากหน้าต่าง เขานอนมองแบบนี้มาสักพักแล้ว มือขวานวดอยู่ที่ขมับที่ปวดตุบๆ แสงที่สาดเข้ามาทำให้เขารู้ว่าสายมากแล้ว ใบเล็กๆของต้นมะขามหน้าบ้านส่งเสียงกราวยามต้องลม เขายันตัวลุกขึ้นนั่งในขณะที่คำพูดแต่ละประโยคของชายชราดังขึ้นในหัว
"เป็นนักข่าวใช่ไหม? ช่วยให้ข้อมูลเขา"
"อย่าทิ้งประชาชน"
"เป็นปากเสียงแทนผู้อื่น"
และประโยคสุดท้ายก่อนลาจาก
"มันเป็นเกมที่ไม่มีวันสิ้นสุดไอ้หนุ่ม อาวุธเพียงอย่างเดียวที่จะช่วยทุกคนได้คือ'ข้อมูลที่เป็นจริง' มันเป็นหน้าที่โดยตรงของเอ็ง ที่เหลือก็ปล่อยให้เป็นภาระของกาลเวลา กับการเติบโตของ M ที่ 4"
หนุ่มนักข่าวสบัดหัวไล่ความมึนงง เขาขยับตัวลุกขึ้นยืน หยิบนาฬิกาขึ้นมองเวลาก่อนคว้าผ้าเช็ดตัวก้าวเข้าห้องน้ำพลางวางแผนชีวิตในหัว
ถ้ารีบหน่อย ยังไปประชุมโต๊ะข่าวได้ทัน แม้เขาจะเหลือวันลาอีกวันและถ้ายังมีเวลา เที่ยงนี้เขาอาจจะแวะไปที่เรือนไม้ร้านชำอีกครั้ง แน่ล่ะเวลาแบบนี้ คงไม่เจอลุงช่างตัดผม แต่เขาไม่ได้คิดจะไปหาลุงอยู่แล้ว
. . . . . . . . . . . .
* อยากลองบันทึกสถานการณ์บ้านเมือง แต่เก็บไว้ในรูปแบบซีรีย์เรื่องสั้น ตอนนี้เป็นตอนที่ 3 แล้ว อ่านสองตอนก่อนนี้จากซีรีย์ลุงช่างตัดผมนะครับ
***********************************
เพื่อนๆ Blockdit ครับ ผมมีเขียนลงทั้งหมด 3 เพจ แตกต่างกันตามแต่อารมณ์จะพาไป คือ
๏ 'Bear's Books' = นำข้อคิดดีๆที่ได้จากการอ่านหนังสือแต่ละเล่มมาเล่า ชวนให้คิดตามกันไป
๏ 'Bear's Blog' = จิปาถะ กับภาพถ่ายกับมุมมองของชีวิต ในรูปของ บทกลอน เรื่องสั้น หรือ ไฮกุ และ คอลัมน์ การ์ตูนกวนเมือง
๏ 'คิด อย่างสถาปนิก' = เรื่องของสถาปัตยกรรมต่างๆจากสายตาสถาปนิก
ขอเชิญชวนให้เข้าไปแวะชมแวะชิมนะครับ
เผื่อจะมีบางข้อเขียนที่อาจถูกใจ
ฝากติดตาม หรือ แลกเปลี่ยนความคิดกันได้ครับ
หรือใครสนใจเฉพาะภาพถ่าย
ลองเข้าไปดูและกดติดตามได้ใน
ig : khanaad_photo นะครับ
ขอขอบคุณและหวังว่า เราจะได้รู้จักกันนะครับ 🐻❤
- 2
ดูเพิ่มเติมในซีรีส์
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
