28 ธ.ค. 2021 เวลา 06:02 • ปรัชญา
การที่เราใช้ชีวิตต้องแต่ตื่นนอน ไปจนถึงเวลานอนก็นอน เราเคยสำรวจ ตัวเองมั้ยว่าใช้อารมณ์อะไรไปบ้าง วาจาอะไรไปบ้าง ไปได้ยินเสียงอะไรมา ไปเห็นอะไรมา มันมีอารมณ์อะไรเกิดขึ้นมาบ้าง การที่เราจะสำรวจตรวจจิตของเรา เราก็ควรหาสิ่งที่จูงจิตเราให้สงบขึ้นมา เช่น ไหว้พระสวดมนต์ สักนิดหนึ่ง แล้วเราก็ นำกายนำสังขารที่ได้มาจากพ่อแม่มาเดินจงกรม เดินนิ่งๆ กายนิ่ง ทำจิตเฉยๆ พยายามรักษาจิตอยู่กับพุทโธขึ้น เราเดินจงกรม ไปเรื่อยๆ สติอยู่ที่ลมหายใจ เดินไปๆเรื่อย อารมณ์ที่เป็นพิษค้างคาภายในกาย มันก็ไหลออกมา เราก็เพียรพยายามรักษาสติรักษากายอยู่กับการเดิน มันจะหงุดหงิด ร้อนรุ่มยังไหวก็ทนเอา สิ่งที่หงุดหงิดร้อนรุ่ม นั้นแหละ คือ พิษของอารมณ์ที่เป็นกรรม ที่วิญญาณทั้งหกของเราไปเก็บนำเข้าสู่ตัวเรา โดยที่เราไม่ทันสังเกตุ เราฝึกหัดทำบ่อยๆ พิษของอารมณ์ที่สะสมนั้นก็คลายออก เนื่อตัวกายของเราก็เย็นลง จิตใจก็เบาสบายขึ้น
อย่าเชื่อในสิ่งที่เขียน ถ้าเราทำขึ้นมา แล้วก็ทบทวนพิจารณาขึ้น ทำให้เป็นนิจสิน เราก็เห็นการเปลี่ยนแปลงของจิตใจเราเองแหละ ว่ามันสงบ มันนิ่ง ขึ้นมาได้อย่างไร เป็นเหตุเป็นผลที่เราเข้าใจได้ด้วยจิตของเราเอง
โฆษณา