“ผู้อยู่เหนือโลก”
ผู้คนทั้งหลายตกอยู่ภายใต้กระแสแห่ง
ลาภ เสื่อมลาภ ยศ เสื่อมยศ สรรเสริญ นินทา สุข ทุกข์
ไม่มีใครที่ออกจากกระแสธรรมชาตินี้ได้
เพราะไม่เห็นว่าสรรพสิ่งทั้ง 8 เป็นสิ่งที่เกิดขึ้นตามเหตุตามปัจจัย
ไปหลงคร่ำครวญ หลงเลียซากในสิ่งเหล่านั้นทั้งในทางบวกและลบ
เมื่อไปให้ค่าในฝั่งทุกข์ ก็ต้องโดนสุขเล่นงานจนเป็นทุกข์
เพราะไปหลงยึดมันด้วย
หากคิดจะเอาแต่สุข ทุกข์ไม่เอา ก็ต้องโดนทุกข์เล่นงานอีก
เพราะทั้งหมดมาจากหน่อเดียวกัน
ทั้งหมดอยู่บนความไม่เที่ยง แปรเปลี่ยนไปตามเหตุปัจจัย
มีสภาพไม่เสถียร ไม่คงที่ แปรปรวนไปตามเหตุที่มาจากสิ่งแปรปรวนมา กระทบ
เปรียบเสมือนลูกบอลล์ที่กลิ้งไปมาเพราะแรงลมบ้าง แรงสะเทือนของพื้นบ้าง เดี๋ยวมีคนผ่านมาก็เตะบ้าง แล้วความสุขทั้งหลายที่เราไขว่คว้าปรารถนาอยากได้ อยากให้คงอยู่นั้นขึ้นกับเหตุปัจจัยอะไรล่ะ ใจของเราก็กลิ้งไปมา อยากให้คนนั้นรักเราถาวร ใจของเขาก็กลิ้งไปมาทั้งวันเหมือนกัน
หรืออยากให้สุขภาพสมบูรณ์ จะได้อย่างไร เพราะกายของเราเปลี่ยนแปลงทุกขณะตามเหตุปัจจัยที่กระทบทั้งการเปลี่ยนแปลงตามกาล ทั้งอาหาร อุณหภูมิ สภาพแวดล้อมที่เป็นพิษขึ้นทุกวัน ความเครียดที่รุมเร้าในทุกเรื่อง
ทุกอย่างที่เราต้องการให้ความสุขนั้นนิ่งอย่างใจ มันจึงเป็นไปไม่ได้เลย มันคือลูกบอลตั้งบนลูกบอล ตั้งบนลูกบอล ตั้งบนลูกบอล เมื่อลูกหนึ่งขยับทุกลูกขยับ เมื่อขยับก็ไม่สามารถรักษาสมดุลย์ได้ก็จะพยายามปรับสมดุลย์ใหม่ตลอดเวลา
แล้วท่านว่าชีวิตท่านตั้งอยู่บนบอลกี่ลูก แล้วแต่ละลูกไปตั้งอยู่บนลูกอื่นๆ อีกนับไม่ถ้วน อย่างนี้คือธรรมชาติความเป็นจริงของอนัตตา ผลอันหลากหลาย มาจากเหตุอันหลากหลาย ทุกสภาพแต่ละขณะไม่ใช่ตัวตนของมันเองแต่มีขึ้นจากเหตุปัจจัยทุกขณะ จะเอาสุขที่ไหน เพราะทุกข์ได้ทุกลมหายใจ
ทุกวันนี้ไม่เป็นไรพอทำใจได้ ถ้าอย่างนั้นต้องทำใจทุกเรื่องเลย แล้วที่ผ่านมาก็โดนการเปลี่ยนแปลงทิ่มใส่ทุกเรื่องไม่หยุดทั้งเรื่องพอทนได้ กับเรื่องที่ทนไม่ได้ กับเรื่องที่ทนไม่ได้อาจจะกำลังตามเข้ามา
ดังนั้นผู้เห็นความจริงเข้าใจความจริงอย่างนี้ จึงปล่อยความยึดมั่นในตัวตน ไม่สร้างความยึดถือ เข้าใจความจริงของธรรมชาติ แม้นเราเองก็เป็นธรรมชาติ ใครๆ ก็เป็นธรรมชาติ เป็นกลุ่มลูกบอลที่มีเครือข่ายกว้างขวางใหญ่โต
แค่ตัวเองก็ดิ้นไปมาจะแย่อยู่แล้วราวกับเล่นกายกรรม มันเป็นกรรมของกาย(ต้องแถมใจเข้าไปด้วย) เท่านั้นไม่พอ เราดันเอากลุ่มบอลไม่เสถียรของเราเข้าไปผูกติดกับกลุ่มบอลของคนอื่นๆ อื่นๆ อื่นๆ... ออกไปอีก แล้วจะไม่ทุกข์อย่างไร
ความไม่เสถียรจึงรวมกำลังกันมโหฬาร เมื่อวางความยึดมั่นได้ จึงไม่ไปตามกระแสโลก บอลมันจะกลิ้งไปกลิ้งมาบนกันและกันเชื่อมโยงกันเป็นพันเป็นหมื่นเป็นแสนเป็นล้านลูก ก็เป็นไปตามเรื่องของมัน
ไม่ได้คิดจะให้มันเป็นสุขอีก เพราะมันจะสุขอย่างไรได้บนความไม่เสถียรแบบนี้ที่เชื่อมโยงกัน เห็นอย่างนี้จึงปล่อยวาง เมื่อปล่อยวางก็พอ เข้าใจความจริงไม่ไหลไปตามการเปลี่ยนแปลงของโลก
จึงเป็นผู้อยู่เหนือโลก ที่บาลีใช้คำว่า โลกุตตระ โลกทำอะไรไม่ได้อีกต่อไป ปฏิบัติธรรมให้จริงจังเถิดจะได้พ้นไปจาก Circus ละครสัตว์(โลก) ที่พวกเราเข้าไปแสดงกันเอง
.
โดย ท่านอาจารย์ประเสริฐ อุทัยเฉลิม
2013-05-04
Photo by : Unsplash
- 7
ดูเพิ่มเติมในซีรีส์
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
