“ยิว (Jews)” ชนชาติผู้ยึดมั่นในพันธสัญญาแห่งพระเจ้า
จงเงยหน้าดูสถานที่ที่เจ้ายืนอยู่ไปทางทิศเหนือ ใต้ ตะวันออก และตะวันตก เพราะดินแดนทั้งหมดที่เจ้าแลเห็นนี้ เราจะยกให้เจ้าและเชื้อสายของเจ้าชั่วนิรันดร์ ลองมองบนท้องฟ้าสิ ถ้าสามารถนับดาวทั้งหลายได้ก็นับไป เราจะทำให้วงศ์วานของเจ้ามีมากมายเฉกเช่นดวงดาวเหล่านั้น
The Old Testament : Genesis
ทุกท่านครับ นี่คือเรื่องราวของชนชาติหนึ่งที่ทรงอิทธิพลเป็นอย่างมากในปัจจุบัน...
ชนชาติที่มีความเกี่ยวพันกับเรื่องราวการกำเนิดของโลก...
ชนชาติที่มีประวัติศาสตร์อันยาวนานและฝังลึก...
ชนชาติที่พวกเขาเชื่อมั่นในตัวเองว่าถูกเลือกสรรค์โดยพระเจ้าให้เป็นเผ่าพันธุ์ที่ยิ่งใหญ่ที่สุด...
ชนชาติที่สร้างอัตลักษณ์ในยุคสมัยของตนเองและถูกทำลายอารยธรรมจนต้องแตกกระจัดกระจายไปทั่วโลก...
การแตกกระจายนั้นทำให้พวกเขาได้เข้าไปแทรกซึมในดินแดนต่างๆ เพื่อรอวันเวลาที่จะผงาดขึ้นมาอีกครั้ง...
และทุกช่วงเวลาในประวัติศาสตร์ ล้วนมีพวกเขาสอดแทรกอยู่เบื้องหลัง...
การสร้างโลก...
เผ่าพันธุ์มนุษย์และความผิดบาป...
โนอาร์และการชำระล้าง...
อับราฮัม...
ดินแดนแห่งพันธสัญญา...
โมเสส...
เดวิด...
โซโลมอน...
ยูดาห์...
อิสราเอล...
เยซู...
การแตกแยกของความเชื่อ...
การอพยพเข้าสู่ยุโรป...
และนี่ คือเรื่องราวของ “ยิว (Jews)” ชนชาติผู้ยึดมั่นในพันธสัญญาแห่งพระเจ้า
โปรดนั่งลงเถิดครับ แล้วผมจะเล่าให้ฟัง...
ย้อนกลับไปเมื่อ 6,000 ปีก่อน มีกลุ่มคนที่เรียกว่า "เซมิติก (Semitic)" เป็นคนกลุ่มใหญ่ที่ตั้งรกรากอยู่ในแถบตะวันออกกลาง
โดยเซมิติกนี้เป็นกลุ่มคนที่พูดภาษาตระกูลเดียวกัน และในบรรดาเซมิติก ภาษาอาหรับจะเป็นภาษายอดฮิตที่สุด
ซึ่งกลุ่มคนที่จะเป็นตัวละครหลักของเรื่องราวนั้นเป็นกลุ่มคนที่พูดภาษาตระกูลเซมิติกนี่แหละครับ แต่เป็นคนกลุ่มน้อยใช้ภาษาที่เรียกว่า "ฮีบรู (Hebrew)"
โดยชาวฮีบรูเป็นชนเผ่าเร่ร่อน ย้ายถิ่นฐานไปมาในบริเวณชายฝั่งเมดิเตอร์เรเนียนและทะเลทรายอาหรับ ซึ่งถือว่าเป็นเพียงชนเผ่าจืดๆ ไม่ได้มีความสำคัญอะไรมาก...
แต่คนฮีบรูดันมีความเชื่อที่ถือว่าแปลกแหวกแนวในช่วงนั้นพอสมควร คือ การนับถือพระเจ้าองค์เดียวนามว่า "ยาห์เวห์ (Yahweh)" แตกต่างจากคนกลุ่มอื่นๆ ในสมัยก่อนที่มักนับถือพระเจ้าหลายองค์เพื่อเป็นตัวแทนของรูปแบบธรรมชาติต่างๆ
และความเชื่อนี่แหละ ที่จะขับเคลื่อนให้เหล่ามหาชนชาวฮีบรูเข้ามามีบทบาทสำคัญในดินแดนแถบนี้ จนถึงขนาดกลายเป็นแกนหลักความเชื่อของโลกในอนาคตเลยทีเดียว...
ภาพจาก Wikimedia Commons (การกระจายตัวของกลุ่มคนที่พูดภาษาตระกูลเซมิติก)
ภาพจาก Ancient Origin (ยาห์เวห์)
คราวนี้เรามาดูเรื่องราวความเชื่อของชาวฮีบรูกันดีกว่าครับ...
โดยมีการกล่าวไปถึงต้นกำเนิดของทุกสรรพสิ่ง ซึ่งพระเจ้าได้เริ่มต้นสร้างท้องฟ้าและแผ่นดิน สร้างความสว่างแยกออกจากความมืด สร้างพืชและต้นไม้ให้งอกเงย สร้างดวงอาทิตย์และดวงจันทร์ สร้างฝูงสัตว์นานาชนิด และสร้างมนุษย์ชายหญิงคู่แรกขึ้นมา คือ "อดัมกับอีฟ"
พระเจ้าได้ให้อดัมกับอีฟอยู่ในสวนที่พระเจ้าสร้างขึ้นชื่อ "สวนเอเดน (Eden)" โดยกำชับอย่างหนักแน่นว่า "ทั้งสองคนสามารถกินผลไม้และพืชได้ทุกชนิดในสวน ยกเว้นผลไม้ของต้นที่อยู่กลางสวนห้ามกินเด็ดขาด!"
แต่สุดท้ายทั้งอดัมกับอีฟก็ฝ่าฝืนคำสั่ง กินผลไม้ที่อยู่กลางสวน ทำให้พระเจ้าขับไล่ทั้งสองคนออกจากสวนเอเดน พร้อมตีตราว่าการกระทำนี้เป็นบาปครั้งแรกของมนุษย์...
อาดัมกับอีฟที่ถูกขับไล่ออกจากสวน ก็มีเชื้อสายที่สืบต่อมาจนขยายกลายเป็นมนุษยชาติเผ่าพันธุ์ต่างๆ พร้อมกับความชั่วร้ายที่ทวีมากขึ้นบนโลกตามจำนวนมนุษย์
พระเจ้าจึงตัดสินใจที่จะล้างบางมนุษย์ทั้งหมด แต่มีการยกเว้นชายคนหนึ่งที่ชื่อว่า "โนอาห์ (Noah)" โดยมีการไปบอก "ให้โนอาห์สร้างเรือขนาดยักษ์ นำสัตว์ตัวผู้ตัวเมียอย่างละคู่ พร้อมครอบครัวของโนอาห์เข้าไปอยู่ในเรือ"
ว่าแล้วพระเจ้าก็ได้ทำการล้างบางมนุษย์ที่เหลือโดยทำให้ฝนตกอย่างหนัก 40 วัน 40 คืน โดยไม่หยุดจนน้ำท่วมโลกทั้งโลก เหลือรอดเพียงโนอาห์ ครอบครัวและสัตว์ที่อยู่ในเรือเท่านั้น
มนุษยชาติในเจนใหม่ๆ จึงเกิดขึ้นจากเชื้อสายของโนอาห์ กระจัดกระจายไปทั่วทุกมุมโลก ก่อเกิดอารยธรรมมนุษย์ในพื้นที่ต่างๆ โดยในแถบตะวันออกกลางก็มีกลุ่มคนเซมิติกที่เป็นเจ้าถิ่นและสร้างอารยธรรมที่เรียกว่า "เมโสโปเตเมีย (Mesopotamia)" ให้ผงาดขึ้นมา...
แต่พระเจ้านั้นไม่ได้สนใจเผ่าพันธุ์หรือกลุ่มคนที่ยิ่งใหญ่ใดๆ ในโลกนี้ แต่กลับสนใจชายซึ่งเป็นผู้นำของชนเผ่าเร่ร่อนในแถบตะวันออกกลาง
ชนเผ่าที่ว่าคือฮีบรู และชายที่เป็นผู้นำคือ "อับราฮัม"
พระเจ้าจึงได้ไปหาอับราฮัมและสั่งว่า "จงออกจากดินแดนของเจ้า ไปยังดินแดนที่เราจะสำแดงแก่เจ้า เราจะให้เจ้าเป็นชนชาติใหญ่ เจ้าจะมีชื่อเสียงใหญ่โต เราจะอวยพรคนที่อวยพรเจ้า เราจะสาปแช่งคนที่สาปแช่งเจ้า บรรดาเผ่าพันธุ์ทั่วโลกจะได้พรเพราะเจ้า"
อับราฮัมจึงตัดสินใจนำชนเผ่าฮีบรู เดินทางไปยังดินแดนตามคำบัญชาของพระเจ้า...
ดินแดนที่จะทำให้เผ่าพันธุ์ของพวกเขากลายเป็นชนชาติที่ยิ่งใหญ่ที่สุด...
ภาพจาก Reason to Believe (อดัมกับอีฟ)
ภาพจาก Bible Study Tools (สวนเอเดน)
ภาพจาก Crossroad Intiative (น้ำท่วมโลกและเรือโนอาห์)
ภาพจาก JW (อับราฮัม)
ดินแดนที่เป็นเป้าหมายของเหล่าฮีบรูนั้นคือดินแดนที่ชื่อว่าคานาอัน แต่เผอิญว่าดินแดนนี้ดันมีคนคานาอันที่เป็นเซมิติกเหมือนกันเป็นเจ้าถิ่นอยู่
แต่พระเจ้าก็ยังยืนยันว่า จะให้คานาอันเป็นดินแดนของฮีบรู พร้อมเรียกดินแดนนี้ว่า "ดินแดนแห่งพันธสัญญา (Promised land)" แต่ฮีบรูต้องนับถือพระเจ้าเพียงแค่องค์เดียวเท่านั้น พร้อมทำสัญญาโดยผู้ชายทุกคนต้องขลิบอวัยวะเพศ
อีกทั้งยังมีการยกย่องให้อับราฮัมเป็นบิดาของชนชาติต่างๆ ซึ่งพอเวลาผ่านไปเชื้อสายของอับราฮัมก็ขยายกระจัดกระจายไปยังดินแดนต่างๆ อีก
โดยชาวฮีบรูกลุ่มก้อนใหญ่ที่สุดนั้นได้อพยพเข้าไปในอียิปต์ แล้วก็ได้ไปสร้างเนื้อสร้างตัวจนเป็นใหญ่เป็นโต กลายเป็นเศรษฐีในอียิปต์ไปจำนวนไม่น้อยเลยทีเดียว
แต่พอเวลาผ่านไป ฟาห์โรที่เห็นว่าฮีบรูเริ่มมีอำนาจมากขึ้นทุกที จึงตัดไฟแต่ต้นลม ยึดทรัพย์สินและจับฮีบรูทั้งหมดไปใช้แรงงานเป็นทาส พร้อมสั่งให้ "เชือดเด็กฮีบรูเกิดใหม่ทุกคนอย่าให้เหลือ!"
การล้างบางเด็กฮีบรูในอียิปต์จึงเกิดขึ้นขนานใหญ่เพื่อจำกัดจำนวนประชากร แต่แล้วก็ดันมีเด็กคนหนึ่งที่ถูกเอาไปลอยแพในแม่น้ำเพื่อไม่ให้โดนเชือด ซึ่งเจ้าหญิงในวังดันไปพบเข้าเลยเก็บเด็กคนนี้มาเลี้ยงพร้อมตั้งชื่อว่า "โมเสส (Moses)"
โมเสสที่โตขึ้นและเริ่มรู้ว่าตัวเองเป็นคนฮีบรู อีกทั้งยังเห็นชะตากรรมของชนชาติตัวเองที่เป็นประชากรชั้นต่ำ อดอยาก และใช้แรงงานจนตาย เลยเกิดทนไม่ไหวลุกขึ้นมาเป็นผู้นำปลุกระดมชาวฮีบรูจนสามารถปลดแอกตัวเองจากการเป็นทาสได้ พร้อมกับนำชาวฮีบรูหนีตายออกจากอียิปต์ไปเร่ร่อนในทะเลทราย
โดยโมเสสได้บอกกับเหล่าฮีบรูว่า "เราจะทำตามพันธสัญญาเดิมที่พระเจ้าได้ให้ไว้ คือการเดินทางไปสู่ดินแดนแห่งพันธสัญญา"
ในช่วงนี้เองทำให้พระเจ้าได้มอบบัญญัติ 10 ประการเป็นแผ่นศิลาให้โมเสสบนยอดเขาซีนาย เพื่อเป็นหลักในการปกครองชาวฮีบรู ซึ่งก็มีการสร้างหีบเพื่อใส่แผ่นศิลาบัญญัติ 10 ประการเอาไว้เป็นเครื่องหมายแห่งพันธสัญญาของพระเจ้า
แต่ยังไม่ทันเดินทางถึงคานาอัน โมเสสก็ดันเสียชีวิตลงก่อน ทำให้ผู้นำคนใหม่ที่ชื่อว่าโจชัว สานต่อนำชาวฮีบรูเข้าสู่คานาอันจนสำเร็จ...
ภาพจาก Quora (โมเสสและบัญญัติ 10 ประการ)
ภาพจาก Live Science (จำลองหีบพันธสัญญา)
อย่างที่ผมได้เล่าไปครับว่า คานาอันมีเจ้าถิ่นอยู่แล้ว แต่ฮีบรูที่เป็นผู้มาใหม่นั้นได้ยึดพันธสัญญาที่พระเจ้าให้เอาไว้ จึงพยายามแย่งชิงดินแดนนั้นอย่างเอาเป็นเอาตาย เกิดเป็นสงครามยาวนานกว่า 200 ปี
จนในที่สุดฮีบรูก็เป็นผู้ชนะได้ดินแดนส่วนใหญ่มาครอบครองสมใจ พร้อมสร้างอาณาจักรของตัวเองบนคานาอันและมีผู้นำที่ขึ้นมาเป็นกษัตริย์ชื่อว่า "ซาอูล (Saul)"
คราวนี้แหละครับ เหล่าฮีบรูที่เริ่มมีพาวเวอร์ขึ้นมา ก็ทำการตีดินแดนข้างเคียง เพื่อขยายอาณาเขตของตัวเอง โดยมีเหตุการณ์หนึ่งที่ต้องรบกับกองทัพฟิลิสเตีย ซึ่งมีแม่ทัพชื่อว่า "โกไลแอธ (Goliath)" นักรบยักษ์ไร้เทียมทานที่ไม่มีใครล้มได้
แต่แล้วก็มีชายร่างเล็กฮีบรูคนหนึ่งชื่อว่า "เดวิด (David)" เกิดห้าวขึ้นมาและท้าโกไลแอธตัวต่อตัว
ซึ่งใครๆ ต่างก็คิดว่าโกไลแอธชนะได้สบายๆ แน่นอน แต่เดวิดนั้นก็เริ่มจู่โจมโดยใช้หนังสติ๊กยิงใส่เพื่อบดบังทัศนวิสัยและสมาธิ จนโกไลแอธเสียศูนย์ล้มลง
ทำให้เดวิดที่ขนาดตัวเล็กกว่ามาก ใช้สปีดและความคล่องพุ่งเข้าฟันโกไลแอธฉับเดียวเป็นอันปิดเกม สยบยักษ์ผู้ไร้เทียมทานท่ามกลางความอึ้งของกองทัพทั้งสอง...
วีรกรรมครั้งนี้ ทำให้เดวิดดังกระฉ่อนชั่วข้ามคืน จนสามารถไต่เต้าขึ้นมาเป็นแม่ทัพของฮีบรูได้อย่างรวดเร็ว พร้อมๆ กับสร้างผลงานตีเมืองต่างๆ ได้อย่างไม่รู้จักหยุดหย่อน
ซาอูลที่เห็นความดังของเดวิด ก็เกิดเขม่นขึ้นมา เลยสั่งคนไปเก็บเดวิด แต่เดวิดดันไหวตัวทันหนีไปได้ก่อน แล้วทำการตั้งอาณาจักรฮีบรูของตัวเองประจันหน้ากับซาอูล!
โดยหลังจากที่ซาอูลเสียชีวิตลง เหล่าฮีบรูก็ได้ยอมรับเดวิดและยกให้เป็นกษัตริย์อย่างเต็มใจแบบไร้เสียงคัดค้าน
ในเวลาไม่นานกษัตริย์เดวิดก็สร้างผลงานให้กับฮีบรู โดยรวบรวมกองทัพเข้าตีเยรูซาเล็มซึ่งเป็นเมืองหลวงของคานาอัน และหลังจากยึดได้ก็สร้างเยรูซาเล็มให้เป็นศูนย์กลางของตัวเอง ตั้งชื่ออาณาจักรใหม่ว่า "ยูดาร์ (Judah)"
พร้อมกับเปลี่ยนชื่อเรียกชนชาติของตัวเองจากชาวฮีบรูไปเป็น "ชาวยิว (Jews)"
ภาพจาก Christianity Knowledge Base (กษัตริย์ซาอูล)
ภาพจาก Channel Future (เดวิด vs โกไลแอธ)
ในช่วงที่เดวิดปกครองนั้น อาณาจักรของชาวยิวเป็นรูปเป็นร่างและมีความมั่นคงมากขึ้น ซึ่งเริ่มเข้าสู่จุดพีคในยุคต่อมาภายใต้กษัตริย์ที่ชื่อว่า "โซโลมอน (Solomon)" โดยเป็นช่วงที่อาณาจักรมีเขตอำนาจที่ใหญ่และเจริญถึงขีดสุด
พร้อมกับสร้างวิหารเพื่อเป็นที่ตั้งของหีบพันธสัญญาตั้งแต่ยุคของโมเสส และสร้างระบบความเชื่อของยิวให้หนักแน่นมากยิ่งขึ้น...
แต่แล้ว เมื่อหมดยุคของโซโลมอน ก็เกิดความขัดแย้งภายในขึ้นจนอาณาจักรแตกออกเป็น 2 ส่วน คือ...
1) ส่วนเหนือ เป็นอาณาจักรอิสราเอล มีศูนย์กลางคือสมาเรีย
2) ส่วนใต้ เป็นอาณาจักรยูดาห์ มีศูนย์กลางคือเยรูซาเล็ม
โดยทั้งสองส่วนก็ทำการห้ำหั่นกันเพื่อแย่งชิงความเป็นใหญ่ อาณาจักรที่เข้มแข็งก็เริ่มอ่อนแอปวกเปียกลง ทำให้มีมหาอำนาจภายนอกอย่างอัสซีเรียใช้โอกาสนี้เข้ามาแจมโดยตีส่วนเหนือคืออิสราเอลจนแตก ชาวยิวที่อยู่ในอิสราเอลจำนวน 10 เผ่าต้องกระจัดกระจายและเลือนหายไปจากหน้าประวัติศาสตร์ ซึ่งเราจะเรียกพวกนี้ว่า "เผ่าที่สาบสูญ (Lost Tribes)"
และไม่นานมหาอำนาจที่ชื่อเคลเดีย ก็เข้ามาตีส่วนใต้อย่างยูดาห์ ทำให้ยิวกลายเป็นชนชาติที่ถูกปกครองอีกครั้ง และเคลเดียก็ลามไปตีอัสซีเรียทางเหนือจนแตกกระเจิง พร้อมสร้างศูนย์กลางอำนาจที่บาบิโลนอีกด้วย
เหล่าชาวยิวที่ไม่ยอมแพ้ ก็พากันลุกขึ้นก่อกบฏ แต่ก็ถูกปราบจนราบคาบ พร้อมโดนกวาดต้อนคนเกือบ 20,000 ไปเป็นแรงงานที่บาบิโลน...
แต่เหมือนไฟของการต่อต้านยังไม่มอดดับครับ เพราะหลังจากนั้นไม่นาน ชาวยิวก็ก่อกบฏขึ้นมาอีก!
ทำให้กษัตริย์บาบิโลนในตอนนั้นคือเนบูคัดเนสซาร์โกรธหัวฟัดหัวเหวี่ยงแบบสุดๆ ยกกองทัพมาถล่มเยรูซาเล็มจนเละเทะ ทำลายวิหารของโซโลมอนจนย่อยยับ (เหตุการณ์นี้ทำให้หีบพันธสัญญาได้หายสาบสูญไป)
แต่ระหว่างที่ถูกบาบิโลนตีอยู่นั้น ชาวยิวที่รู้แล้วว่าไม่น่ารอดต่างพร้อมใจกันรวบรวมคัมภีร์ที่กล่าวถึงพระเจ้า เพื่อรักษาเรื่องราวความเชื่อของตัวเองและพันธสัญญาเอาไว้ไม่ให้เลือนหายไป (คัมภีร์เหล่านั้น ภายหลังกลายเป็นไบเบิล The Old Testament ในปัจจุบัน)
ทำให้ความยิ่งใหญ่ทางการเมืองของยิวได้แตกสลายไป เหลือเพียงความเชื่ออันริบหรี่ที่ยังคงอยู่ในดินแดนคานาอัน...
แต่ในเวลาต่อมา ก็เกิดมหาอำนาจใหม่อย่างเปอร์เซียเข้ามาตีบาบิโลนจนแตก และมีการปลดปล่อยชาวยิวในบาบิโลน ทำให้มีการอพยพกลับมาที่เยรูซาเล็มและฟื้นฟูความเชื่อของตัวเองขึ้นมาอีกครั้ง
เปอร์เซียอยู่ได้ไม่นาน ก็มีมหาอำนาจหน้าใหม่คือมาซิโดเนียที่นำโดยอเล็กซานเดอร์เข้ามาถล่มจนยับ อีกทั้งยังมีการขยายพรมแดนไปจนถึงอินเดีย
การสร้างจักรวรรดิของอเล็กซานเดอร์ทำให้โลกตะวันออกและโลกตะวันตกเชื่อมเข้าหากัน เกิดการประสานวัฒนธรรมและเคลื่อนย้ายผู้คนไปยังที่ต่างๆ
ชาวยิวจำนวนไม่น้อยเลยล่ะครับ ที่ไหลเข้าไปตามเทรนด์เหล่านี้โดยอพยพไปยังที่ต่างๆ เพื่อแสวงหาโอกาสทางการค้าใหม่ๆ แต่เยรูซาเล็มก็ยังคงเป็นศูนย์กลางแห่งความเชื่ออันมั่นคงอยู่
อีกทั้งชาวยิว ยังคงยึดมั่นในพันธสัญญาที่พระเจ้าได้ให้ไว้ว่า "พวกเขาจะต้องกลายเป็นชนชาติที่ยิ่งใหญ่" ทำให้เกิดการเฝ้ารอคนแบบโมเสสที่จะนำพาพวกเขาก้าวไปสู่จุดมุ่งหมายนั้น
แต่แล้วสิ่งที่ไม่คาดฝันก็เกิดขึ้น เมื่อความเชื่อของชาวยิวดันถูกสั่นคลอน โดยการมาของชายคนหนึ่งที่อ้างว่าเป็นบุตรของพระเจ้าและมาเพื่อปลดปล่อยบาปของมนุษย์ทั้งมวล...
ชายที่ในเวลาต่อมารู้จักกันในชื่อ "เยซู (Jesus)"
ภาพจาก Learn Religions (กษัตรโซโลมอน)
ภาพจาก ภาพยนตร์ The Passion of the Christ (Jesus)
ความเป็นมาของชายที่ชื่อว่าเยซูในทางประวัติศาสตร์นั้น ค่อนข้างเป็นปริศนา วันเดือนปีเกิดจริงๆ ก็ไม่มีใครรู้ รู้เพียงแค่เกิดที่เมืองนาซาเลธ อีกทั้งช่วงชีวิตตั้งแต่วัยเด็กจนถึงก่อนอายุ 30 นั้น ก็ไม่มีเปิดเผย
ซึ่งเรื่องราวของเยซูปรากฏชัดเจนตั้งแต่อายุ 30 เป็นต้นมา ที่เริ่มมีบทบาทเป็นผู้เผยแพร่คำสอนของยาห์เวห์ให้กับชาวยิวและชาวต่างชาติ
ด้วยรูปแบบการสอนและวาทศิลป์ ทำให้มีผู้คนจำนวนมากเข้ามาติดตามอย่างรวดเร็ว และเกิดปรากฏการณ์การสอนครั้งใหญ่คือ "การเทศนาบนภูเขา" ที่มีคนเข้ามาฟังนับพันคน และเริ่มเลื่อมใสนับถือในตัวของชายคนนี้มากขึ้น
ไม่เพียงคำสอนที่กินใจ แต่เยซูนั้นยังมีพลังอำนาจที่เหนือมนุษย์ธรรมดาทั่วไป ทั้งการรักษาโรคเรื้อนให้หาย รักษาคนเป็นง่อยให้เดินได้ รักษาคนใบ้ให้พูดได้ รักษาคนตาบอดให้มองเห็นได้ ฯลฯ
ด้วยคำสอนและพลังวิเศษ ทำให้เครือข่ายความเชื่อของเยซูได้ขยายขอบเขตออกไปอย่างรวดเร็ว มีลูกศิษย์เข้ามาฝากตัวไม่หยุดหย่อน
แต่ทว่า ถึงแม้เยซูจะเป็นยิวและสอนในเรื่องความเชื่อของยิว แต่จุดมุ่งหมายของคำสอนนั้นดันแตกต่างจากพันธสัญญาของพระเจ้ากับชาวยิวไปมากพอสมควรเลยล่ะครับ
ไม่ว่าจะเป็น "ยิวสอนให้สามีภรรยาสามารถหย่ากันได้ แต่เยซูนั้นสอนว่าสามีภรรยาไม่ควรหย่าขาดจากกัน"
หรือที่สำคัญที่สุด คือ "ชาวยิวเชื่อว่า ชนชาติของตนเองเป็นชนชาติที่พระเจ้าเลือก และจะกลายเป็นชนชาติที่ยิ่งใหญ่เหนือชนชาติอื่นๆ ในอนาคต"
แต่เยซูกลับสอนในลักษณะที่ว่า "มนุษย์ทั้งมวลคือชนชาติของพระเจ้า"
ทำให้ชาวยิวบางส่วนนั้นคิดว่า คำสอนของชายคนนี้จะมาทำลายความเชื่อและพันธสัญญาของพระเจ้าที่มีต่อชาวยิว จึงเฟ้นหาทุกวิถีทางในการทำลายเยซู...
โดยมีการปล่อยข่าวว่าเยซูนั้นจะตั้งตัวเองเป็นกษัตริย์และนำชาวยิวก่อกบฏต่อโรมัน (เป็นช่วงที่มหาอำนาจอย่างโรมันปกครองอาณาจักรในแถบนี้)
ในที่สุด ทหารก็ได้เข้ามาจับกุมเยซูไปสอบสวน เหล่าปุโรหิตโรมันและผู้มีอิทธิพลของยิวก็จัดการทรมานทั้งเฆี่ยนตี ตอกข้อมือเข้ากับไม้ และประหารเยซูโดยการตรึงกางเขน เพื่อไม่ให้คนอื่นเอาเป็นเยี่ยงอย่าง...
แต่เยซูเป็นผู้นำทางความเชื่อที่ขับเคลื่อนผู้คนได้อย่างรวดเร็วและมหาศาล คำสอนต่างๆ จึงยังคงหลงเหลืออยู่กับเหล่าสาวกไม่หายไปไหน
ความเชื่อของยิวจึงแตกออกเป็น 2 กลุ่ม คือ กลุ่มที่ยังเชื่อมั่นในพันธสัญญาของพระเจ้า กับกลุ่มที่ไม่เชื่อมั่นในพันธสัญญาแล้ว แต่หันไปเชื่อมั่นในเยซูซึ่งถูกยกให้เป็นพระคริสต์ ศาสดาผู้นำพาความเชื่อและไถ่บาปให้มนุษย์แทน
ความขัดแย้งทางความเชื่อที่รุนแรงนี้ ทำให้ในที่สุด กลุ่มที่ไม่เชื่อในพันธสัญญา ก็ได้แยกคำสอนและความเชื่อของพระคริสต์ออกมาจากความเชื่อของยิว และสร้างศาสนาใหม่ขึ้นมา คือ "ศาสนาคริสต์"
ภาพจาก Wikipedia (การเทศนาบนภูเขา)
ภาพจาก ภาพยนตร์ The Passion of the Christ (การทรมานเยซู)
ภาพจาก ภาพยนตร์ The Passion of the Christ (การตรึงกางเขน)
อย่างที่ผมได้เล่าไปครับ ในช่วงเวลาที่เกิดการตรึงกางเขนพระคริสต์ เป็นช่วงที่โรมันได้เข้ามามีอิทธิพลในอาณาจักรแถบตะวันออกกลาง และมีการตั้งขุนนางให้มาปกครองดินแดนต่างๆ ซึ่งเผอิญว่าในเยรูซาเล็มนั้น โรมันได้ส่ง "ฟลอรัส (Florus)" เข้ามาปกครอง
แต่ฟลอรัสดันเป็นคนที่ไม่เคารพในความเชื่อของยิวเลย อีกทั้งยังมีการคอร์รัปชั่นเงินของอาณาจักรเข้ากระเป๋าตัวเอง ชาวยิวที่ไม่พอใจจึงพากันประท้วงและพยายามตั้งกองกำลังเพื่อก่อกบฏ
ฝ่ายโรมันเลยส่งกองทัพจากส่วนกลางเข้ามาสั่งสอน ตีเยรูซาเล็มจนแตกพร้อมสังหารหมู่ชาวยิวไปนับแสนคน อีกทั้งยังกวาดต้อนชาวยิวไปโรมันอีกจำนวนไม่น้อย
แต่เหมือนจะยังไม่เข็ดครับ เพราะในเวลาต่อมา ชาวยิวก็รวมตัวกันก่อกบฏต่อต้านโรมันอีก! ซึ่งโรมันที่เหลืออดก็ส่งกองทัพเข้ากระหน่ำอย่างไร้ปรานีเหมือนเดิมทำลายเยรูซาเล็มจนราบคาบ และไล่ชาวยิวออกไปจากดินแดนนี้ พร้อมออกกฎห้าม "ไม่ให้ชาวยิวกลับมาเหยียบยูดาห์และเยรูซาเล็มอีก!"
ในท้ายที่สุด ชาวยิวก็ได้หอบความเจ็บช้ำและความเชื่อของตนเองอพยพบากหน้ากระจัดกระจายเข้าสู่ยุโรป กลายเป็นชนชาติที่ไร้ซึ่งดินแดนเป็นของตัวเองอีกครั้ง
ดินแดนแห่งพันธสัญญาต่างก็ได้ถูกมหาอำนาจกลืนกิน พร้อมๆ กับความเชื่อแบบใหม่ที่มีรากฐานมาจากยิว แต่กลับทรงอิทธิพลขึ้นมาทดแทนยิว นั่นคือ "ศาสนาคริสต์" และ "ศาสนาอิสลาม"
ขั้วความเชื่อทั้งสองได้ปะทะกันอย่างรุนแรงโดยมีดินแดนพันธสัญญาของยิวเป็นเดิมพันในเหตุการณ์ที่เรียกว่า "สงครามครูเสด"
ซึ่งท้ายที่สุดขั้วความเชื่ออย่างอิสลามก็เป็นฝ่ายชนะ และเข้าครอบครองดินแดนแห่งพันธสัญญา...
การอพยพ ทำให้ชาวยิวกระจัดกระจายไปยังดินแดนต่างๆ ของยุโรป และมีชีวิตความเป็นอยู่ที่แตกต่างกันโดยสิ้นเชิง...
บ้างก็เป็นชนชั้นต่ำของสังคม...
บ้างก็ถูกรังเกียจ...
บ้างก็ถูกกำจัด...
แต่ก็มีไม่น้อยที่แสวงหาโอกาสจนสามารถก้าวขึ้นมาเป็นชนชั้นนำในสังคมได้...
บทบาทของชาวยิวในเวลาต่อมาถึงแม้จะน้อยลง แต่พวกเขาไม่ได้สูญหายไปจากหน้าประวัติศาสตร์ซะทีเดียว...
กลับกลายเป็นว่าในหลายเหตุการณ์ที่สำคัญนั้น พวกเขามีส่วนเกี่ยวข้องและมีอิทธิพลอยู่ฉากหลัง...
และถึงแม้เวลาจะล่วงเลยผ่านไปนานแค่ไหน ก็ยังมีชาวยิวจำนวนไม่น้อย รอวันที่จะกลับไปยังดินแดนคานาอันอีกครั้ง...
ดินแดนซึ่งเชื่อว่าจะทำให้พวกเขากลายเป็นชนชาติที่ยิ่งใหญ่ตามพันธสัญญาที่พระเจ้าเคยให้เอาไว้...
ภาพจาก Wallpaper Cave
โปรดรอติดตามต่อได้ใน “ไซออนิสต์ (Zionist)” อุดมการณ์สร้างชาติอิสราเอล
References
Ben Sasson, H.H. A History of the Jewish People. Cambridge, MA : Harvard University Press, 1976.
Christian Art Publishers. The Holy Bible. Ogden : Christian Art Publishers , 2020.
Hirsch, Ellen. Facts about Israel. Jerusalem, Israel : Ahva, 1999.
Merz, Annette. The Historical Jesus : A Comprehensive Guide. Minneapolis : Fortress Press, 1998.
Schama, Simon. The Story of the Jews: Finding the Words 1000 BC-1492 AD. New York : Ecco, 2014.
- 174
ดูเพิ่มเติมในซีรีส์
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
