ขุนนางคู่บุญฮ่องเต้ มีมูลค่าทรัพย์สินมากกว่ารายได้แผ่นดินถึง 50,000 เท่า
ยุคทองของแผ่นดินจีนในยุคศักดินา ซึ่งเป็นยุคทองครั้งสุดท้ายเกิดขึ้นในรัชกาลเฉียนหลง แต่มีนักประวัติศาสตร์ยุคใหม่ได้วิจารณ์ว่าเป็นยุคทองที่ผิดยุคผิดสมัย ขณะที่ตะวันตกเจริญก้าวหน้าด้วยวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยี แต่ยุคทองของเฉียนหลงคือความเจริญทางด้านวัฒนธรรมอันล้าหลัง ซึ่งนำไปสู่ความตกต่ำของราชวงศ์ชิงและแผ่นดินจีน จนได้ชื่อว่าผู้ป่วยแห่งเอเชีย
ในรัชกาลเฉียนหลงนี้เองมีขุนนางกังฉินคนหนึ่งชื่อเหอเซิน ซึ่งเฉียนหลงโปรดปรานขุนนางคนนี้มาก เรียกว่าเป็นคู่ซี้ต่างวัยอายุห่างกันเกือบ 40 ปี ความโปรดปรานที่เฉียนหลงมีต่อเหอเซินเกิดขึ้นเพราะเหอเซินหน้าตาละหม้ายคล้ายคลึงสนมของยงเจิ้งผู้เป็นพ่ออย่างกลับชาติมาเกิด เรื่องมีอยู่ว่าครั้งหนึ่งเฉียนหลงไปเล่นทะลึ่งกับนาง จนนางต้องฆ่าตัวตาย ทำให้เฉียนหลงรู้สึกผิดต่อสนมคนนี้มาก
เหอเซินถือเป็นผู้ชายโปรไฟล์ดีในยุคนั้นทั้งชาติตระกูล การศึกษา และหน้าตาที่หล่อเหลา เหอเซินเริ่มต้นชีวิตราชการในตำแหน่งทหารมหาดเล็ก และตำแหน่งที่ส่งเสริมให้เหอเซินก้าวหน้าอย่างราวเร็วคือ ตำแหน่งคนโปรดของเฉียนหลง ทำให้ภายใน 10 ปี สามารถเลื่อนตำแหน่งเป็นนายกรัฐมนตรีเป็นรองเพียงฮ่องเต้ นอกจากนี้ยังสวมหัวโขนอีกสารพัด เช่น เป็นประธานองคมนตรี หัวหน้าผู้ตรวจราชการแผ่นดิน เสนาบดีกลาโหม เสนาบดีคลัง อธิบดีกรมกำลังพล อธิบดีกรมกิจการต่างประเทศ ในวัยเพียง 32 ปี
เฉียนหลงเป็นฮ่องเต้เจ้าสำราญชอบเที่ยวชอบสร้างชอบบันเทิง เหอเซินสนองความฟุ่มเฟือยและมือเติบของเฉียนหลงอย่างเต็มที่ไม่มีขัด โดยออกนโยบายเก็บภาษีสำนึกบาป เรียกเงินจากขุนนางข้าราชการน้อยใหญ่ที่กระทำความผิดต่างๆ เปลี่ยนความผิดให้เป็นการจ่ายภาษีแทน จ่ายภาษีสำนึกบาปแล้วทุกอย่างจะจบราชสำนักไม่เอาเรื่อง นโยบายภาษีสำนึกบาปนี่เองจึงเป็นหนึ่งในเส้นเลือดใหญ่ในการหาเงินเข้าคลังส่วนตัวของเหอเซิน
มีคำพูดเสียดสีว่าขณะที่คนทั้งแผ่นดินรู้ว่าเหอเซินเป็นคนตะกละตะกลามเพียงใด มีแต่เพียงฮ่องเต้องค์เดียวเท่านั้นที่ไม่รู้
เหอเซินได้รับพระราชทาน ซูซุนหยวน วังฝาแฝดกับหยวนหมิงหยวน เหอเซินก็เลยดำเนินการปรับปรุงวังแห่งนี้ให้สวยสดงดงามไม่ให้เป็นรองหยวนหมิงหยวน ซูซุนหยวนกลายเป็นบ้านพักของนายกฯเหอซิน และครอบครัว มีสมุนบริวารคอยรับใช้ ดังเช่นวังของฮ่องเต้
อนิจจา ความรุ่งเรืองของจอมเขมือบเหอเซินกระสือยังเรียกพี่คนนี้ต้องจบลง เมื่อเฉียนหลงคนถือหางเหอเซินสวรรคต ในปี ค.ศ. 1799 เจียซิ่งฮ่องเต้ กำจัดนายกฯคู่บุญของผู้เป็นพ่อ จัดส่งให้เหอเซินไปรับใช้เฉียนหลงต่อในปรโลก
15 วันหลังจากที่เฉียนหลงสวรรคต เหอเซินถูกประหารชีวิต ก่อนจะถูกประหารชีวิตโดยใช้ผ้าแดงผูกคอ เหอเซินน้ำตานองหน้า ตวัดพู่กันครั้งสุดท้ายเขียนบทกลอนแปลได้ว่า
50 ที่ผ่านมานั้นมันเหมือนดังความฝัน วันนี้มาถึงวันที่ต้องจากโลกใบนี้ไปแล้ว ความสุขมากมายจางหาย เหมือนดังไฟมอดลงแล้วเหลือแต่ควัน
ทรัพย์สินของเหอเซินจำนวนมากมายถูกอายัด รวม 109 รายการ ทั้งทองคำแท่ง เงินแท่ง เพชรนินจิลดา อาหารสิ่งปลูกสร้าง และอื่นๆอีกมากมาย ยกตัวอย่างของที่ยึดได้
ทองคำแท่งหนัก 5 ล้าน 5 แสนตำลึง เงินขาวแท่งหนัก 9 ล้าน 4 แสนตำลึง ทองคำก้อนและเงินก้อน อย่างละ 1,000 ก้อน ที่ดิน 8 แสนหมู่ โรงรับจำนำ 75 แห่ง ร้านรับตัวแลกเงิน 42 แห่ง
อันนี้แค่ยกตัวอย่างนะครับ รีบเช็ดน้ำลายก่อน!
ทรัพย์สินใน 2 วันที่ยึดได้ คิดเป็นเงินแล้วมีมูลค่ากว่า 200 ล้านตำลึงทอง ขณะที่งบประมาณรายรับแผ่นดินสามารถเก็บได้ต่อปีที่ 4 พันตำลึงทอง ท่านไม่ต้องกดเครื่องคิดเลขให้เมื่อย เพราะผมคิดให้แล้วมันต่างกันถึง 50,000 เท่า
หลังจากวันนั้นยังมีการยึดเพิ่มเติมเรื่อยๆ โดยทรัพย์สินทั้งหมดก็ถูกถ่ายโอนมาที่เจ้าของคนใหม่ไม่ใช่ใครที่ไหน เจียซิ่งที่กำลังยิ้มแฉ่งตาลุกวาวอยู่นั่นเอง
คนรอบข้างเหอเซินก็รวยใช่ย่อยต่างอิ่มหมีพีมันไปตามๆกัน เช่น พ่อบ้านใหญ่ผู้ดูแลวังซูซุนหยวนมีทรัพย์สมบัติเงินขาวมากกว่า 2 หมื่นแท่ง บ้านให้เช่าอีกมากกว่า 100 หลัง
ส่วนประเทศเราเหมือนจะมีเหอเซินอยู่คนหนึ่ง คนๆ นี้ เพื่อนรักเขามาก เพราะเพื่อนให้ยืมนาฬิกาหรู 20 กว่าเรือน รวมๆ ราคาหลักหลายสิบล้าน ผมอยากมีเพื่อนแบบนี้บ้างครับ
- 1
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
