วิษณุเป็นสถาปนิกที่ประสบความสำเร็จในชีวิตการงาน แต่งงานกับวาสิณีมาสิบห้าปี เขาเข้าหุ้นกับเพื่อนเปิดสำนักงานสถาปนิกขนาดเล็กชื่อ วิษณุกับสหาย เขามีความสุขดี เช้าตรู่วันอาทิตย์หลังตื่นนอน วิษณุนึกครึ้มใจจึงขับรถเล่นทั้งที่ยังสวมชุดนอน ระหว่างทางรถของเขาเสีย เขาพยายามซ่อม เมื่อตำรวจมาถึงเห็นเขาสวมชุดนอน เสื้อเปื้อนคราบน้ำมัน จึงขอดูบัตรประชาชน
อาจเพราะสงสัยว่าเขาเป็นพวกมิจฉาชีพซึ่งเพิ่งเสร็จจากงานที่ไหนสักแห่ง เขาพบว่าอารามรีบร้อนเมื่อเช้านี้ จึงลืมเอากระเป๋าสตางค์ที่ใส่ธนบัตรและบัตรประชาชนติดตัวมาด้วย เขาถูกนำตัวไปที่สถานีตำรวจ เพื่อตรวจสอบว่าเขาเป็นใคร เป็นพวกมิจฉาชีพหรือไม่
วิษณุโทรศัพท์เรียกภรรยามายืนยัน เมื่อภรรยามาถึงสถานีตำรวจ เธอบอกตำรวจว่า “ชายคนนี้ไม่ใช่สามีดิฉัน”
วิษณุงง โทรศัพท์เรียกเพื่อนและพ่อตาของเขามาช่วยยืนยันกับตำรวจว่าเขาเป็นสุจริตชน แต่พบว่าญาติมิตรรอบตัวเขาจำเขาไม่ได้ เขากลายเป็นคนแปลกหน้าในโลกของเขา!
นี่คือเรื่องสั้นเซอร์เรียลชื่อ คนแปลกหน้า ปรัชญาในสวนสาธารณะ ซึ่งผมเขียนมานานแล้ว (ในชุด อาเพศกำสรวล) มันเกิดจากความคิดว่า คู่ครองของเราความจริงแล้วก็คือคนแปลกหน้านั่นเอง
เรากับเขาหรือเธอไม่มีความผูกพันทางสายเลือด เป็นยีนคนละชุดกัน แปลกหน้าโดยสิ้นเชิง ถ้าไม่พบกัน เขาหรือเธอก็เป็นเช่นคนแปลกหน้าอื่น ๆ อีกเจ็ดพันล้านคนข้างนอกโน้น อะไรทำให้คนแปลกหน้ากลายเป็นคนใกล้ชิด เชื่อมกันแนบสนิท ราวกับวิญญาณสองดวงเชื่อมเป็นหนึ่งเดียว?
เราอาจบอกว่าเป็นเพราะแรงขับเคลื่อนทางเพศที่ผลักคนสองคนเข้าหากัน เพื่อสืบสายพันธุ์ แต่ไม่ว่าจะมีเรื่องเซ็กซ์มาเกี่ยวหรือไม่ มนุษย์เราก็มีความสามารถที่จะเปลี่ยนความแปลกหน้าเป็นความรัก และเปลี่ยนความรักเป็นความแปลกหน้าอีกครั้ง
สูตรนิยายรักสมัยก่อนมักมีสองอย่าง
1 พระเอก-นางเอกเกลียดกันตอนแรกพบ และรักกันตอนจบ
2 พระเอก-นางเอกรักกันตอนแรกพบ และเกลียดกันตอนจบ
ชีวิตจริงอาจไม่เป็นขาวดำแบบนี้ แต่การเปลี่ยนแปลงเกิดขึ้นได้จริง เกิดขึ้นตลอดเวลา คนแปลกหน้ากลายเป็นคนใกล้ชิด คนใกล้ชิดกลายเป็นคนแปลกหน้า นี่ย่อมมิรวมการกลายเป็นคนแปลกหน้าเพราะโรคร้ายอัลไซเมอร์
หากลองไตร่ตรองดู เราอาจสงสัยว่า เราวัดระดับ ‘ความแปลกหน้า’ และไม่แปลกหน้าอย่างไร เมื่อไรจึงจะเรียกว่าไม่แปลกหน้า เมื่อรู้จักชื่อของอีกฝ่าย? สวนทางกันที่ป้ายรถเมล์ทุกเช้า?
เราวัดระดับความแปลกหน้าอย่างไร? เมื่อสามีภรรยาไม่มีเรื่องคุย? เมื่อเพื่อนร่วมงานในที่ทำงานเดียวกันไม่พูดกัน? เมื่อทักทายคนรู้จักแล้วไม่มีปฏิกิริยาตอบสนอง? เมื่อถามลูกแล้วไม่ได้รับคำตอบ?
สำหรับพ่อแม่ ผูกพันกับลูกด้วยสายเลือด ฝังในยีน แต่ก็มีลูกที่เห็นว่าทำไมต้องดูแลพ่อแม่ บ้างมองพ่อแม่เป็นคนแปลกหน้า
ในตอนกลางเรื่องของเรื่องสั้น ตำรวจปล่อยตัววิษณุ เขาไปนั่งในสวนสาธารณะ และพบคนแก่คนหนึ่ง เขาตอบคำถามคนแก่ไม่ได้ว่าภรรยาของเขามีความสุขมากที่สุดในชีวิตเมื่อไร เรื่องขำขันเรื่องสุดท้ายที่เขาเล่าให้เธอฟังจนเธอขำกลิ้งเป็นเรื่องเกี่ยวกับอะไร เขาเคยเห็นเส้นผมภรรยาร่วงบนเตียงไหม และเมื่อใด
และคำถามของคนแก่ที่ว่า “คุณเคยตื่นขึ้นมาตอนเช้าวันนึงแล้วรู้สึกว่าคุณกำลังใช้ชีวิตอยู่กับคนแปลกหน้ารึเปล่า?”
มันทำให้เขาขบคิดว่าเขารู้จักคนใกล้ชิดดีแค่ไหน เขาพลันเข้าใจว่าความแปลกหน้ากับความสนิทสนมผูกพันเป็นคนละด้านของเหรียญเดียวกัน
บางคู่อยู่ด้วยกันนานหลายสิบปี แล้วตื่นเช้ามาวันหนึ่งถามตัวเองว่า “เรารู้จักคนที่นอนข้าง ๆ เราหรือเปล่า”
คนรักกลายเป็นคนแปลกหน้าย่อมเป็นเรื่องน่าเศร้า แต่มันเกิดขึ้นทุกวัน และมันเป็นเรื่องธรรมดาของความเปลี่ยนแปลง เพราะคนเราเปลี่ยนใจได้ หากเราไม่ยอมรับสัจธรรมนี้ ก็อาจทำใจยากเมื่อคนใกล้ตัวกลายเป็นคนแปลกหน้า รู้จักกันก็เหมือนไม่รู้จัก
บางทีการรักษาความสัมพันธ์กับใครคนหนึ่ง เราอาจต้องถามตัวเองเป็นระยะ ๆ ว่า เรายังรู้จักเขาหรือเธอดีหรือเปล่า รู้จักเขาหรือเธอดีขึ้นไหม และนั่นอาจช่วยให้วิญญาณสองดวงผูกพันใกล้ชิดกันขึ้น
จากหนังสือ #รอยยิ้มใต้สายฝน ซื้อตรงจากนักเขียนได้ที่ http://www.winbookclub.com/shopping.php (หมวดแนวกำลังใจ)
- 27
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
