20 พ.ค. 2022 เวลา 02:12 • ปรัชญา
สิ่งที่ผมค้นพบเมื่ออายุขึ้นต้นด้วยเลขสาม
ในวัยต่าง ๆ คนเราก็จะมีความเปลี่ยนแปลงในชีวิตเกิดขึ้น ทั้งในแง่มุมของร่างกาย และในมุมมองของจิตใจ
ตัวผมเอง ตั้งแต่อายุขึ้นต้นด้วยเลข 3 ก็พบหลายสิ่งหลายอย่างในตัวเองที่ไม่เหมือนเดิม นอกจากเชิงกายภาพที่ปวดหลังมากขึ้น เหนื่อยง่ายขึ้นแล้ว ผมเองก็มีความเปลี่ยนแปลงทางความคิดหลายอย่าง ซึ่งผมไม่เคยคิด หรือรู้สึกแบบนี้เลยตอนเป็นเด็ก
1) ชอบอยู่บ้าน
สมัยตอนที่เป็นเด็ก ผมเป็นคนที่ไม่ชอบการอยู่บ้านเสียเท่าไหร่ ไม่ใช่ว่าที่บ้านไม่อบอุ่นนะครับ เปล่าเลย เพียงแต่รู้สึกว่า การอยู่บ้านเป็นเรื่องน่าเบื่อ ในขณะที่โลกภายนอกมีอะไรให้เราค้นหามากกว่า มีอะไรสนุก ๆ รอเราอยู่ ถ้าเลือกได้ ผมเลยไม่ค่อยชอบอยู่บ้าน
แต่พออายุมากขึ้น ผมกลับพบว่า ตัวเองเปลี่ยนไปในข้อนี้ เดี๋ยวนี้แม้ยังอยากออกไปเที่ยวอยู่บ้าง แต่เมื่อถึงเวลาก็อยากรีบกลับบ้านแล้ว วันหยุดวันไหนถ้าไม่ได้มีธุระอะไรสำคัญจริง ๆ การได้อยู่บ้านทั้งวันจะถูกจัดเป็นสวรรค์วันหยุดเลย
บ้านไม่ใช่แค่ที่พักอาศัย แต่เหมือนเป็นที่ชาร์จแบตของร่างกายและหัวใจอีกด้วย
2) พูดคนเดียวบ่อยขึ้น
อันนี้ผมเพิ่งสังเกตตัวเองไม่นานมานี้เองครับว่า กลายเป็นคนที่พูดกับตัวเองโดยไม่รู้ตัว
ส่วนใหญ่แล้ว ช่วงเวลาพูดกับตัวเอง มักเป็นช่วงเวลาที่กำลังคิด หรือทบทวนความคิดบางอย่าง
พอได้พูดกับตัวเองแล้วก็รู้สึกว่า มองเห็นความคิดนั้นแจ่มชัดมากขึ้น
อีกเวลาที่มักจะพูดกับตัวเอง ก็คือตอนที่กำลังเหนื่อยล้า หรือหมดกำลังใจ
ผมจะพูดชื่นชม และให้กำลังใจตัวเองเสมอ
นี่ก็นับว่า เป็นนิสัยใหม่ตอนอายุขึ้นต้นด้วยเลข 3
3) ไม่ชอบเจอคนแปลกหน้า
ก่อนหน้านี้ ผมอาจเคยชอบมีเพื่อนใหม่ ๆ รู้จักคนใหม่ ๆ แต่พออายุมากขึ้น ผมกลับพบว่า จำนวนคนในชีวิตผมลดลง ผมไม่เคยอยากเพิ่มจำนวนคนในชีวิตแล้ว การต้องรู้จักคนใหม่ ๆ สร้างและรักษาความสัมพันธ์ใหม่ ๆ กลายเป็นเรื่องที่ทำให้รู้สึกหมดพลังได้ โฟกัสของผมตอนนี้ คือ การพยายามรักษาความสัมพันธ์ที่อยู่ในชีวิตเราไว้ให้ดีที่สุดมากกว่า
ไม่เพิ่มจำนวนคนในชีวิต แต่ให้คนที่อยู่ในชีวิตเรามีความสุขมากเท่าที่จะเป็นไปได้
4) ฟังแต่เพลงเก่า ๆ
ผมเป็นคนชอบฟังเพลงครับ และแม้ทุกวันนี้ยังคงฟังเพลงใหม่ ๆ อยู่ และก็พบว่า เพลงใหม่ ๆ มีเพลงที่เพราะอยู่เยอะแยะเลย แต่กลายเป็นว่า สุดท้ายแล้วเพลงที่เราชอบฟังซ้ำไปซ้ำมาตอนเหนื่อย เพลงที่ร้องตามเวลาเปิดวิทยุ เพลงที่เราเผลอฮัมตอนอาบน้ำ กลายเป็นเพลงเก่าเสียส่วนใหญ่ เหมือนเพลงใหม่ ๆ เพราะแค่ไหน ก็ไม่ทำให้ผมรู้สึกอินได้เท่าการได้ฟังเพลงเก่าที่อยู่ในช่วงเวลาที่ชีวิตของเราเติบโตขึ้นมา
อาจเป็นเพราะว่า เพลงเหล่านั้นมีความทรงจำบางอย่างซ่อนอยู่ในท่วงทำนองและคำร้องบางคำ
5) เวลาไปเที่ยวขอความสบายมากกว่าความสนุก
สมัยก่อน เวลาไปเที่ยว สิ่งที่นึกถึงมากที่สุด คือ สถานที่ท่องเที่ยวที่เราจะไป สิ่งที่คิดถึงน้อยที่สุด คือ ความสะดวกสบายของที่พักอาศัยที่เราไปพักระหว่างการเดินทาง
แต่เดี๋ยวนี้กลับตรงกันข้ามเลยครับ สิ่งสำคัญในการท่องเที่ยวคือ การมีที่พักที่มีเครื่องปรับอากาศ ที่นอนต้องนอนสบาย และสำคัญสุด คือ ห้องน้ำต้องสะอาด การได้อยู่ห้องพักดี ๆ มองเห็นวิวสวย ๆ กลายเป็นความสุขไม่น้อยไปกว่าการออกไปผจญภัยเสียแล้ว ยิ่งถ้าเป็นโรงแรมที่มีบรรยากาศดี อาหารอร่อย เครื่องอำนวยความสะดวกครบ บางทีแค่นี้ก็เป็นการพักผ่อนที่ดีที่สุดสำหรับผมแล้ว
6) ขี้เกียจเถียงกับคนอื่น
ตอนเป็นเด็ก ผมเป็นคนที่ชอบอธิบายครับ โดยเฉพาะอย่างยิ่งกับการที่พยายามให้คนอื่นเข้าใจ หรือยอมรับความคิดของเรา และไม่เคยเหน็ดเหนื่อยกับการโต้เถียงกับคนอื่น
แต่เดี๋ยวนี้ ไม่เอาแล้ว ถ้าผมพูดอะไรไป แล้วรู้ว่า คนๆ นั้นกำลังปิดใจอยู่ ผมก็เลือกที่จะถอยออกมา ไม่ไปพยายามอธิบาย หรือทำให้เขาคิดแบบเดียวกันกับเราให้ได้
ผมพบว่า คนบนโลกนี้ต่างกัน ไม่จำเป็นที่คนอื่นต้องมาเข้าใจความคิดของเรา และความคิดของเราก็ใช่ว่าจะถูกต้องเสมอ การต้องมาโต้เถียง ทะเลาะ เป็นเรื่องที่เหนื่อยและสิ้นเปลืองพลังงานโดยเปล่าประโยชน์สำหรับผม
7) ยอมรับความไม่สมบูรณ์แบบได้ดีขึ้น
ผมเคยเป็น Perfectionist ครับ อะไรก็ตามที่ทำ ต้องสมบูรณ์แบบ ออกมาให้ดีที่สุด ไม่มีข้อผิดพลาดเลยถ้าเป็นไปได้ ซึ่งในความเป็นจริง มันแทบจะเป็นไปไม่ได้เลย
ปัจจุบัน ผมเลยโฟกัสแค่ว่า ตัวเองได้พยายามอย่างสุดความสามารถแล้วภายใต้ขีดจำกัดช่วงเวลานั้นหรือยัง ถ้าคำตอบ คือ ใช่ ผมจะบอกตัวเองว่า ต่อให้มีข้อผิดพลาดอะไร นั่นก็ไม่ใช่เรื่องที่ผมจะรู้สึกเสียใจเลยครับ เพราะเอาเข้าจริงแล้ว โลกนี้ไม่มีอะไรสมบูรณ์แบบ 100% เต็มหรอก แค่เรารับผิดชอบในส่วนของเราให้ดีที่สุดก็พอ
เมื่ออายุมากขึ้น
คนเราทุกคนก็มีทั้งสิ่งที่เหมือนเดิม และสิ่งที่เราเปลี่ยนไป
ผู้คนที่เจอ สิ่งแวดล้อมในชีวิต หล่อหลอมให้เราเติบโต และเป็นคนอย่างที่เราเป็นในปัจจุบัน
สิ่งสำคัญ คือ อย่ารีบตอบรับ หรือปฏิเสธในสิ่งที่เราเป็น
แต่เรียนรู้ว่า ตอนนี้เราเป็นคนอย่างไร
และอย่าปิดใจว่า วันหนึ่งเราจะไม่เปลี่ยนแปลงไปอีก
เพราะในความเป็นมนุษย์ เราเปลี่ยนแปลงเสมอ เมื่อเราเติบโตขึ้น
โฆษณา