"เราไม่มีบุญคุณต่อกัน"
สิ่งที่ลูกจะทำให้แม่ได้
นั่นคือ..จงรักตัวเอง
ให้เหมือนกับที่แม่รักลูก
จงดูแลตัวเอง...ให้ดีกว่าที่แม่ทำ
จงแสวงหาความสุขด้วยหัวใจอันดีงาม
คำว่า "กตัญญู"
ไม่ใช่เรื่องที่แม่จะต้องมาอธิบายความหมายให้ลูกเข้าใจ
มันเป็นเรื่องของลูก
ที่จะคิดได้เอง รู้สึกได้เอง
มันเป็นความรับผิดชอบของแม่
ที่จะดูแลลูกแบบไหน
ลูกถึงจะคิดเองได้ หรือคิดไม่ได้
และการที่จะเกิดคำนี้ขึ้นมาได้
ต้องประกอบไปด้วยสองสิ่งคือ...
"ความเอาใจใส่และอิสระ"
เมื่อเกิดความพอดีระหว่างสองคำนี้
ก็ถือว่าแม่ทำหน้าที่สมบูรณ์แล้ว
ที่เหลือ...เป็นหน้าที่ของลูก
ที่จะคิดเช่นไร หรือไม่คิดเช่นนั้น
แม่ก็แค่บอกลูกว่า...
"สำหรับแม่ เราไม่มีบุญคุณต่อกัน"
ไม่ใช่คำสอน แต่คืออิสระ
ที่เกิดขึ้นพร้อมการดูแลเอาใจใส่
เพราะการมีตัวตนขึ้นมาของลูก
แม่ก็ไม่ได้ถามความคิดเห็นก่อน
ส่วนลูก...จะมองอย่างไร?
ลูกย่อมมีอิสระที่จะคิดเองได้เสมอ
ถ้าลูกรู้ได้ นั่นย่อมเป็นบุญของแม่
ความเป็นพ่อแม่
ก็แค่ทำด้วยหัวใจและหน้าที่
"บุญคุณ" ไม่ใช่เรื่องต้องชี้แจง
แต่เป็นเรื่องที่ลูก "รู้แจ้ง" ได้ด้วยหัวใจลูกเอง
---
ว.แหวน
ปรัชญาชีวิต
นฤมลคนเดิม
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
