Blockdit Logo (Mobile)
มินิมอลลิสต์สาวไทยในอเมริกา
•
18 มิ.ย. 2022 เวลา 22:34 • ไลฟ์สไตล์
INTRODUCTION ก่อนมาอเมริกา (4)
ก้องกิ๊กลับมาอยู่กับครอบครัวระหว่างขอวีซ่านักเรียน ป้าๆ กลับมาดูแลคุณตา
เราพี่น้องคุยกันว่าอยากอยู่ที่นี่ต่อด้วยวีซ่านักเรียน ความที่ไม่มองการไกลมาตั้งแต่ต้น และไม่ได้ตั้งเป้าหมายแต่ต้นว่าจะขอวีซ่านักเรียนหลังจากวีซ่า Work and Holiday เราเลยไม่มีเงินเก็บมากพอเพื่อจะหาโรงเรียนและทำเรื่องขอเปลี่ยนเป็นวีซ่านักเรียน
เราเลยกลับไทยไปตั้งหลักก่อน
เราวางแผนว่าจะเรียนระดับ Diploma 2 ปี(คล้ายๆ ระดับประกาศนียบัตร) สาขา Culinary (ทำอาหาร) เพื่อจะได้จบมาเป็นเชฟ สามารถทำงาน เก็บประสบการณ์ที่เมลเบิร์นได้เป็นปีๆ
Culinary ไม่ใช่สายงานที่กิ๊ชอบ แต่เป็นสายงานที่ใกล้เคียงกับประสบการณ์ส่วนตัวที่สุด เนื่องด้วยเราไม่มีทักษะเฉพาะทางอื่นๆ ที่จะไปโฟกัสในตอนนั้น
พอวางแผนแล้วก็ลงมือทำ หาเอเจนซี่ที่ช่วยดูข้อมูลโรงเรียนและให้คำแนะนำเรื่องเอกสารต่างๆ สมัครเรียน เขียนเรียงความ statement of purpose เพื่อพิสูจน์กับสถาทูตว่าเราสมัครเรียนสาขานี้เพราะอะไร เป้าหมายหลังเรียนจบคืออะไร ขอวีซ่า ตรวจสุขภาพ รอผลวีซ่า
ระหว่างดำเนินการขอวีซ่าก็พยายามฝึกฝีมือทำกาแฟ เพราะฝันหวานว่า พอกลับไปเมลเบิร์นรอบหน้า กิ๊จะไปสมัครงานเป็นบาริสต้าในร้านกาแฟให้ได้ จะได้ fully immerse แบบว่า ซึมซับกับวัฒนธรรมออสซี่แบบเต็มๆ จะได้ทำงานสนุกๆ กับเพื่อนร่วมงานที่ไม่ใช่แค่คนเอเชียแต่เป็นคนออสซี่ด้วย
แถมงานบาริสต้าจะช่วยให้กิ๊เก็บเงินได้มากขึ้น เพื่อเอาไว้จ่ายค่าเทอมเทอมต่อไป เผลอๆ อาจจะสามารถเช่าอพาร์ตเมนท์ที่มีพื้นที่ส่วนตัวมากขึ้น คิดแล้วน่าสนุกตื่นเต้นไปหมด อยากบินแล้วเว้ย
ราวๆ สองอาทิตย์หลังจากขอวีซ่า วีซ่าพี่ก้องผ่านแล้ว ของกิ๊ยังเงียบอยู่
กิ๊อยู่ไม่สุก กระสับกระส่าย ในใจก็บอกตัวเอง เออเดี๋ยวผลก็ออกน่า ไม่มีอะไรที่จะทำให้ไม่ผ่านนี่หว่า เงินในบัญชีก็มีพอ โรงเรียนก็เลือกที่ที่มันเกรดดี เรียงความก็เขียนไปดี ประวัติการเรียนก็เลิศ
อีกสองทิตย์ถัดมา เอเจนซี่ที่ส่งเอกสารวีซ่าให้กิ๊โทรมาหา
วีซ่ากิ๊ไม่ผ่าน
ตอนนั้นทุกอย่างมืดไปหมด การอกหักเป็นยังไงไม่รู้ เพราะตอนนั้นไม่เคยมีแฟน แต่มันเจ็บมากๆ เหมือนว่าใครซักคนเตะความหวัง ความฝัน อนาคตเราเต็มเหนี่ยว หลุดออกไปนอกโลกเลย
เอเจนท์บอกว่า เอกสารของกิ๊ถูกส่งไปพิจารณาที่เมืองเพิร์ธ ออสเตรเลีย แต่ของพี่ก้องพิจารณาที่กทม. มาตรฐานสถานทูตต่างกัน ใบปฏิเสธวีซ่าบอกว่า เรียงความของกิ๊มันไม่ระบุเป้าหมายที่ชัดเจนมากพอ
เช่น ไม่ระบุว่าเรียนจบแล้วจะไปทำตำแหน่งอะไร โรงแรมอะไร หรือร้านอาหารอะไร อาหารแนวไหน มันยังฟังดูลอยๆ เค้าเลยเคลือบแคลง ไม่เชื่อมั่นในตัวเรา ในขณะที่เรียงความของพี่ก้อง ก็เขียนคล้ายๆ กัน แต่ผ่าน เพราะพิจารณาจากคนละสถานทูต
แม่ง
เจ็บ
ความซวยของคนเนาะ
ช่วงนั้นเป็นช่วงที่หม่นหมองที่สุดในชีวิต เพราะนอกจากเรื่องวีซ่าแล้ว ก็คือข่าวร้ายของที่บ้าน คุณตาคุณยายล้มป่วยพร้อมกัน คุณตาเป็นมะเร็งปอดขั้นสุดท้าย
ที่บ้านเรารวมพลังกันเพื่อดูแลคุณตาคุณยายอย่างดีที่สุด ทั้งพ่อแม่และป้าๆ ทุกคน ผลัดกันดูแลคุณตา พยายามให้กำลังใจคุณตา ให้กำลังใจกันเอง เอาจริงๆ หลายครั้งก็รู้สึกผิดที่กิ๊ทำให้สถานการณ์วีซ่าของตัวเองเป็นเรื่องใหญ่ที่มากัดกินจิตใจเราเองจนไม่ได้ช่วยเค้าเต็มที่มากกว่านี้ คิดดู กิ๊แค่วีซ่าไม่ผ่าน แต่คุณตา ชีวิตกำลังอยู่บนเส้นด้าย
การได้เห็นได้อยู่ดูแลผู้ป่วยมะเร็ง ทำให้สัญญากับตัวเองว่า กิ๊จะดูแลสุขภาพตัวเองให้ดีที่สุด จะไม่ให้ใครในครอบครัวต้องมาเศร้า ต้องมาใจป่วยเพราะต้องมาดูแลเราจากการที่เราไม่ดูแลตัวเอง
สิ่งที่ทำให้รู้สึกแย่ยิ่งกว่าเดิมคือ ด้วยความที่กิ๊ก้องกำลังรอจะไปเรียนต่อ เราอยู่ในช่วงไม่มีงานทำ แปลว่าเราไม่สามารถช่วยที่บ้านเรื่องเงินได้ นอกจากนั้นคือไม่มีอะไรมาเบี่ยงเบนความสนใจจากความเศร้าของสถานการณ์ที่บ้าน
คือถ้ามีงานทำ เราจะรู้สึกว่าเราได้ทำสิ่งที่มีความหมายบ้าง ได้ช่วยแบ่งเบาค่าใช้จ่ายบ้าง และได้ดึงตัวเองออกมาจากความเศร้าบ้าง
ระหว่างทำเรื่องขอวีซ่าครั้งที่สอง กิ๊เลยขอแม่ออกไปทำงานในร้านกาแฟที่กทม. เพราะทนอยู่บ้านไม่ไหว ถ้าอยู่ต่อไปใจพังแน่ๆ ตอนนั้นร้าน Brave Roasters รับสมัครคนทำอาหารและขนม เอาวะ ยังไม่ได้เป็นบาริสต้าก็ไม่เป็นไร แต่เข้าไปอยู่ในสิ่งแวดล้อมนั้นแล้ว โอกาสได้ลองใช้เครื่องกาแฟมีแน่ๆ
ทำงานที่ Brave สนุกมาก กิ๊ได้เพื่อนใหม่ๆ ได้เรียนรู้ศาสตร์เกี่ยวกับกาแฟที่ลึกขึ้น ได้ทำขนมอร่อยๆ ได้ฝึกทำอาหารและจับคู่อาหาร ต่อให้ค่าแรงที่ได้คือแค่ minimum wage ต่อให้การใช้ชีวิตที่กทม.จะสูบพลังกายใจ แต่กิ๊รู้สึกดีขึ้นเยอะมาก แถมได้อยู่หอกับเพื่อนสนิทเหมือนในช่วงที่ทำงานสนามบินด้วยกัน
กิ๊ขอวีซ่าเป็นครั้งที่สอง พยายามแก้ตัวจากสิ่งที่พลาดในครั้งแรก
ผลคือ ก็ยังไม่ผ่าน
และ…
คุณตาเสียแล้ว
อ่านต่อ INTRODUCTION ก่อนมาอเมริกา (5): https://www.blockdit.com/posts/61c950251ae4f66bddb349bc
เพจนี้เล่าเรื่องเกี่ยวกับชีวิตความเป็นอยู่ การเรียน การทำงาน ของกิ๊ มินิมอลลิสต์สาวไทย ผู้บูชาความเรียบง่าย มาดูกันว่ากิ๊ใช้ชีวิตอย่างไรให้ใจสบายในแดนที่หมุนด้วยทุนสุดโต่งแบบประเทศอเมริกา
กิ๊เรียนจบสาขา Programming จาก Seattle Central College กำลังบ่มเพาะสกิลการทำเว็บไซต์ WordPress แบบ low-carbon และสกิลการเขียน ทั้งไทยและอังกฤษ อดีตทำงานเป็น Web Manager ของทีมหนังสือพิมพ์โรงเรียน
ไม่อยากพลาดบทความใหม่ๆ รับการแจ้งเตือนที่นี่: https://www.subscribepage.com/a_thai_minimalist_in_a_capitalist_land

ดูเพิ่มเติมในซีรีส์

โฆษณา