II. “และเรามีวิญญาณแห่งความเชื่อที่เหมือนกัน ตามซึ่งมีคำเขียนไว้แล้วว่า ‘ข้าพเจ้าเชื่อ เหตุฉะนั้นข้าพเจ้าจึงพูด’ เราก็เชื่อด้วย เพราะฉะนั้นเราจึงพูด” — 2กธ.4:13:
1. การพูดโดยวิญญาณแห่งความเชื่อในการดำเนินชีวิตในทางปฏิบัติของเรานั้นเป็นประเด็นที่ยิ่งใหญ่และสำคัญ.
2. “วิญญาณแห่งความเชื่อ” เป็นสำนวนที่เฉพาะเจาะจงซึ่งถูกใช้ในพระคัมภีร์เพียงครั้งเดียวเท่านั้น — ข้อ 13.
3. วิญญาณแห่งความเชื่อก็คือการผสมกลมกลืนกันของพระวิญญาณบริสุทธิ์กับวิญญาณของมนุษย์ที่ได้บังเกิดใหม่ของเรา — 1กธ.6:17:
(1) วลีที่ว่า “วิญญาณแห่งความเชื่อ” ได้เรียงคำว่า “วิญญาณ” ติดกับ “ความเชื่อ” โดยชี้ถึงสิ่งเดียวกัน — 2กธ.4:13.
(2) ความเชื่อเป็นของวิญญาณ ดังนั้นวิญญาณแห่งความเชื่อก็คือความเชื่อ — ข้อ 13.
(3) ความเชื่อของเราก็คือวิญญาณที่ผสมกลมกลืน — 1กธ.6:17; 2กธ.4:13.
4. เราจำต้องฝึกใช้วิญญาณเช่นนี้ในการเชื่อและพูดเรื่องราวที่เราได้ประสบการณ์จากองค์พระผู้เป็นเจ้าโดยเฉพาะการตายและการเป็นขึ้นของพระองค์เหมือนอย่างผู้เขียนบทเพลงสรรเสริญ — บพส.22:1-22.
วันพุธ - การบำรุงเลี้ยงแห่งการฟื้นฟูยามเช้า
2โกรินโธ บทที่ 4 ข้อ 10 เราแบกรับการประหารให้ตายของพระเยซูอยู่ในร่างกายเราเสมอ เพื่อชีวิตของพระเยซูจะได้ปรากฏในร่างกายของเราด้วย.
2โกรินโธ บทที่ 4 ข้อ 13 และเรามีวิญญาณแห่งความเชื่อที่เหมือนกัน ตามซึ่งมีคำเขียนไว้แล้วว่า “ข้าพเจ้าเชื่อ เหตุฉะนั้นข้าพเจ้าจึงพูด” เราก็เชื่อด้วย เพราะฉะนั้นเราจึงพูด.
อ่านแสวงหาเพิ่มเติม สัปดาห์ที่ 5 วันพุธ http://gbrtbooks.com/MorningRevival/Detail?PG=MRN&MR_ID=16&W_NO=5
ฟังเสียงการแบ่งปัน สัปดาห์ที่ 5 วันพุธ ▶️ https://www.blockdit.com/posts/62bb26509435f603778311d3
ดูเพิ่มเติมในซีรีส์
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
