เพื่อนรักที่เรียกว่าหมา
' ถึง...หมาที่คิดถึง '
หมาที่คิดถึง ที่ตั้งชื่อว่า ' จุด '
อยู่ดีๆ เมื่อไม่นาน สักสองสามวันก่อน...
ก็หวนไปคิดถึงอดีตแสนหวานถึงหมาแสนรักเข้าหนึ่งตัว
เป็นหมาที่คล้ายทั้งเพื่อน และ ดาราที่เราชื่นชอบ เรียกได้ว่า
หลงรักตั้งแต่แรกเจอที่โรงเรียน
ด้วยความใฝ่ฝันและชื่นชอบหมาสายพันธ์ุแดลเมเชียนตั้งแต่เด็กๆ
แต่ที่บ้านเลี้ยงหมาพันธ์ุไทยทั่วไป ( หมาวัดบ้าง , หมาไม่มีเจ้าของบ้าง )
เพื่อเอาไว้เฝ้าบ้าน การจะมีหมาสวยๆ ถูกใจตามที่เราอยากได้นั้นโอกาสเท่ากับ
0% มันเลยเป็นความฝันว่าสักวันหนึ่งเราจะต้องเลี้ยง*ดัมเม ให้ได้
* ดัมเม = แดลเมเซียน
พอย้ายโรงเรียนช่วงมอต้น จนเรียนไปแล้วเกือบครึ่งเทอม ตรงลานม้านั่งหินอ่อน
ของโรงเรียนในช่วงเช้าวันหนึ่ง ก็พบเจอลูกหมาตัวหนึ่งเข้า มันน่ารัก ตัวมันสีขาวสะอาดคล้ายสีของนมจืด มีจุดสีดำเข้มอยู่ที่ลำตัวของมัน มีจุดไม่เยอะ ประมาณ
2-3 จุด ดวงตาของมันเล็กคล้ายคนตาตี่ ขอบตาทั้งสองสีชมพูอ่อนรวมไปถึงจมูกของมัน เป็นผู้หญิง และนิสัยเป็นมิตรเอามากๆ ชนิดที่เรียกก็พร้อมวิ่งเข้ามาหา มันทั้งเลียและเล่นกับเรา ได้กลิ่นปากที่ยังหอมๆนมอยู่เลย ดมแล้วสดชื่น
เมื่อเจอกันบ่อยๆเข้าที่โรงเรียน ทุกวัน เจอเป็นทัก เจอเป็นเล่นด้วยกัน ท้ายสุดก็ตั้งชื่อว่า " จุด " เพราะอยากให้เป็น*ดัมเม ในจินตนาการของเราไป แม้ว่าเพื่อนจะค้านว่าไม่เหมือน จุดดูเหมือนวัวมากกว่า แต่เราก็ยังคิดแบบเดิมว่านี่คือ*ดัมเมของจริง ( เป็นการหลอกตัวเองเพื่อนให้มีความสุข )
เมื่อใจเราเห็นว่ามันคือ*ดัมเม ใครก็มาลบล้างภาพในหัวเราไม่ได้ หุหุ
การได้เล่นกันบ่อยจนแทบกลายเป็นหมาของเราไปแล้วในช่วงเวลานั้น
ทำให้เพื่อนๆตั้งคำถามว่า ' หากชอบขนาดนี้ ทำไมไม่เอาไปเลี้ยงที่บ้าน? '
-จริงด้วย! ทำไมเราไม่รีบพาจุดกลับบ้านไปเลี้ยงที่บ้านเลยแหละ...
-จุดก็ไม่มีเจ้าของ
-เราก็เอากลับบ้านไปก็จบแล้ว
-อยู่ในวัยลูกหมาอีกต่างหาก
แต่เรื่องมันก็ไม่ง่ายอย่างที่ใจคิด เราจะพาหมาตัวนี้กลับบ้านอย่างไร?
ใส่กระเป๋านักเรียนแล้วพาขึ้นรถเมล์อย่างงี้เหรอ? บ้านก็ไกล...
พอติดปัญหาที่1 ปัญหาที่2 ก็ตามมาและตามกันมาเรื่อยๆ ทำให้การนำจุดไปเลี้ยงเริ่มเป็นไปไม่ได้ และเรื่องนี้ก็จบลงอย่างสนิทแบบไม่มีแสงสว่างใดๆเลยก็คือ
ในช่วงเวลานั้นที่บ้านพึ่งเก็บหมาข้างถนนเพิ่มเข้ามาใหม่อีก 2 ตัว รวมกับของเก่าอีกก็ราว 8 ตัวแล้ว
การจะพาจุดกลับบ้านไปเลี้ยงก็ลงเอยแบบเดิม ก็คือ จุดก็วิ่งไปทั่วโรงเรียนเช่นเดิม แม้ว่าจะเศร้าที่ไม่สามารถนำจุดกลับบ้านได้ แต่จุดเองก็ดูมีความสุขกับหมาอีกหลายๆตัวในเวลานนั้น ที่หมาภายในโรงเรียนดูเยอะมาก ( ยังไม่ถูกควบคุม )
เห็นกันตั้งแต่มอหนึ่ง จนมอสาม จากจุดที่เป็นเด็กก็กลายเป็นจุดที่เป็นผู้ใหญ่ขึ้นมา
แต่ที่ไม่เปลี่ยนก็คือเรายังทักทาย เล่นด้วยกัน จุดทักทายเราเสมอด้วยความเป็นมิตรจากการส่ายหางที่รวดเร็วเมื่อทักกัน
จนกระทั่ง...ช่วงเวลามอสี่ ในวันที่เปิดภาคเรียนใหม่ จุดกลายเป็นหมาที่ถูกสนใจเยอะมากๆ จุดดูตัวใหญ่ขึ้นมากแต่ก็ยังคงความน่ารักเหมือนเดิม ตอนนี้มันเหมือนวัวจริงๆอย่างที่เพื่อนเคยบอกแล้วเพราะว่าจุดท้องนั่นเอง
ดีใจที่จุดกำลังมีลูก คงมีลูกน่ารักๆออกมาเหมือนจุดแน่ๆ แต่อีกใจก็ไม่อยากให้จุดมีลูกเลย เพราะมักจะเห็นเสมอๆว่าหมาตัวเมียที่มีลูกมันจะโทรม ไม่น่ารักเหมือนเดิมแบบในอดีตแน่ๆ ซึ่งก็จริงอย่างที่คิด จุดก็เป็นแบบนั้น แถมเริ่มมีบาดแผลตามตัว คงเพราะทะเลาะกับหมาตัวอื่นๆ และที่น่าเศร้าที่สุดก็คือ จุดเริ่มเป็นขี้เรื้อนเนื่องจากไม่มีใครดูแล
จากหมาที่น่ารัก สดใส กลายเป็นแม่หมาและลูกๆอีก 6 ตัว คอยวิ่งตามจุดไปทุกที่เพื่อขอนมกิน และจุดเองก็เริ่มมีกลิ่นตัวที่เหม็นจากบาดแผลและขี้เรื้อน ช่วงนั้นเรายังทักทายกันเหมือนเดิม เข้าใกล้แต่ไม่กล้าที่จะจับตัวแล้ว ทำได้เพียงลูบหัวของมัน บริเวณที่ไม่มีแผล
มันยังคงเข้ามาใกล้เราเหมือนเดิม เหมือนวันแรกที่รู้จักกัน ยิ้มทักทายอย่างเป็นมิตร สบัดหางอย่างรวดเร็วเหมือนเดิมไม่เปลี่ยนไปเลย มีแต่เราที่พยายามรักษาระยะห่างและควบคุมการเข้าถึงของจุด
ท้ายที่สุดเมื่อใกล้ๆจะมอห้า ช่วงเวลานั้นมีข่าวลือในกลุ่มนักเรียนว่า ทางโรงเรียนเริ่มเข้มงวดมากขึ้นในการควบคุมสุนัก แถมมีแหล่งข่าวที่น่ากลัวจากเพื่อนบางคนว่า เขาจะมีหน่วยงานอะไรสักอย่างมาจับหมาที่โรงเรียนและให้ไปเป็นอาหารของจระเข้ ซึ่งข่าวนี้ทำเอาเราตกใจมาก ไม่รู้ว่าจริงหรือไม่ แต่หมาที่โรงเรียนในเวลานั้นก้น้อยลงอย่างเห็นได้ชัด
ยิ่งฟังและคิดตามก็เป็นห่วงจุดเอามากๆ เพราะจุดไม่น่าจะรอดแน่ๆ ยิ่งเวลาผ่านไป หมาภายในโรงเรียนก็น้อยลงไปเรื่อยๆ และจุดเองก็หายไปช่วงเวลานั้นเช่นกัน การหายไปของจุดสร้างความเศร้าต่อเราเป็นอย่างมาก ไม่รู้ว่าเพื่อนรักของเราหายไปไหน จะตามหาที่ไหนก็ไม่รู้ ทำอะไรไม่ได้เลย ทำได้หวังเล็กๆว่าคงไม่ถูกจับไปเป็นอาหารของจระเข้ตามข่าวลือก็พอ จนเวลาผ่านไปก็ไม่เห็นจุดเลยจริงๆ จุดได้หายไปจากโรงเรียนอย่างถาวร
ท้ายสุด...ขอบคุณที่เป็นเพื่อนเล่นกันมาตลอดนะจุด แม้ว่าจุดจะไม่ใช่*ดัมเมสายพันธุ์แท้ๆ แต่จุดก็เป็น*ดัมเมสายพันธุ์แท้ในใจเรานะ คิดถึงจุด .
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
