เรียนพุทธให้ถึงแก่น
คือถึงตัว "สัมมาทิฏฐิ"
เคยฟังจากพระท่านว่า "สัมมาทิฏฐิ"
คือ _เนื้อแท้_ ของศาสนาพุทธ
ศาสนาพุทธเป็นศาสนาของผู้มีปัญญาส่วนใหญ่พอนึกถึง "พุทธ" คนก็จะนึกถึง "ทุกข์" ไม่ค่อยมีใครนึกถึง "ปัญญา" เลยกลายเป็นว่าคนสนใจมาปฏิบัติธรรมคือมีแต่คนมีความทุกข์ คนสุขเลยไม่สนใจ
ปัญญา คือ เข้าใจ แต่ต้องเกิดจาก(วิปัสสนา) การเห็นจริงด้วยตนเอง เป็นความหมายของตัว "สัมมาทิฏฐิ" คือ ความเห็นถูก เข้าใจถูก ถูกต้องตรงตามความเป็นจริง ไม่ใช่คิดๆเอา คิดว่าเข้าใจ
เห็นถูก เข้าใจถูกว่า
ชีวิต คืออะไร
ตัวตน คืออะไร
ทุกข์ คืออะไร
ธรรม คืออะไร
การปฏิบัติ คืออะไร
ความเข้าใจในทั้งหมด คือ สาระแก่นสาร
หากปฏิบัติมานานแค่ไหนก็ตาม
แต่ไม่ถูก ก็เรียกว่ายังมาไม่ถึงแก่น
เมื่อเห็นถูกเข้าใจถูก
การปฏิบัติตัว หรือ ดำเนินชีวิต ก็จะถูก
จะหลอมรวมการปฏิบัติลงในชีวิตประจำวัน ตรงนี้คือ การปฏิบัติธรรมที่แท้จริง เรียกว่าใช้ชีวิตเป็น หรือที่ท่านพุทธทาสว่า "การทำการงาน คือ การปฏิบัติธรรม"
เมื่อเดินไปบนทางที่ถูก หรือทางพุทธ เรียกว่า ทางสายมรรค ผลย่อมบังเกิด
จะเห็นถูก เข้าใจถูก ได้โดย
เรียนรู้ ผ่าน"ตัวทุกข์"
ตัวทุกข์ ก็คือ ขันธ์ 5 คือ ตัวเรานี่แหละ
ในความหมายของพระพุทธเจ้า คือ __เรียนรู้ลงในตนเอง__
ไม่ใช่ ความทุกข์แบบที่คนส่วนใหญ่เข้าใจ ความเศร้าโศก เสียใจ เป็นเพียงอาการของ ทุกข์
เปรียบเทียบ ทุกข์ เหมือนเป็นโรคชนิดนึง ทุกข์เหมือน ก้อนมะเร็ง บางทีมีอาการเจ็บ คนเป็นทุกข์ก็มีอาการปวดใจขึ้นมา แต่หมอจะจัดการมะเร็งก้อนนั้น คือ ต้องเอาชิ้นเนื้อมาตรวจดู ศึกษาวิจัย พระพุทธเจ้าก็ให้เราศึกษาวิจัย ก้อนทุกข์ (ธัมมะวิจยะ) คือ วิจัยตัวเรา ตัวขันธ์
คนจำนวนมากไม่รู้จักพุทธ พูดกันผิดๆ ทำให้คนฟังหลายคนเสียโอกาสมาก คิดว่าตัวเองมีความสุขดีเลยไม่จำเป็นต้องสนใจธรรมะ เป็นเหมือนคนมีก้อนมะเร็งอยู่ในตัวแต่ไม่รู้เพราะมันไม่ออกอาการ
คำว่า พ้นทุกข์ ไม่ใช่ มีชีวิตแต่ไม่ทุกข์แล้ว แต่คือการพ้นไปจากก้อนขันธ์5 ก้อนมะเร็งนี้เลย
คงไม่มีใครอยากเก็บมะเร็งไว้กับตัว ถึงแม้มันจะไม่แสดงอาการ
- 2
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
