ไม่ว่ามนุษย์หรือสัตว์์ เมื่อจิตเกิดมาอาศัยในรูปมนุษย์รูปสัตว์ รูปนั้นต่างก็มีสัญชาตญาณรักชีวิตตน รักที่อยู่ที่กิน ที่นอน รักหมู่พวกพร้อง ที่อยู่ร่วมกัน มันจึงเกิดเป็นการยึดถือ ยืดถือรูปที่อาศัย ที่ไม่คงที่ รูปที่ตั้งขึ้นมาชั่วขณะหนึ่ง เปลี่ยนแปลงจากเด็ก ไปจนแก่เฒ่าชราตายไป
เรื่องของความยึดถือ ในสิ่งที่อาศัย มันก็มีอัตตา เป็นอารมณ์ ปรุงแต่ง ให้มีความอยาก มีตัณหา ราคะ อะไรมากมาย ทะเยอทะยาน สะสมวัตถุสิ่งของปัจจัย เอามาเก็บ เอามาใช้สอย บ้างก็เก็บเรียบร้อย บ้างก็เก็บเหมือนรังหนู มันก็เป็นความยึดถือ กลัวสิ่งนั้นสิ่งนี้จะหายจะสูญเสีย มันเกิดอยู่ในจิต จะรู้ตัวหรือไม่รู้ตัว มันก็เป็นความยึดถืออยู่
คราวนี้..เรื่องของความกลัว อารมณ์กลัวนั้นมันมีอยู่ มันติดอยู่กับจิต ไปกับจิตทุกภพทุกชาติ เพียงแต่ว่า เราไม่สามารถ เข้าไปถึงชำระอารมณ์ ที่ติดอยู่กับธาตุทั้งสี่นี้ได้ ธาตุที่ประกอบเป็นเรือนกาย สมมุติว่าเราเคยเกิดเป็นปลาเล็กในทะเล พอเห็นปลาใหญ่มา เราจะหลบหลีก อย่างไร ไม่ให้ไปเป็นอาหารของปลาใหญ่ เรื่องทำนองนี้ มันก็ติดอยู่ในสันดานสัตว์โลก
คราวนี้ เมื่อเราอยากจะรู้จัก ความกลัวนั้นเป็นอย่างไร เราก็ต้องทดลอง อยู่คนเดียว อยู่ในสถานที่เปล่าเปลี่ยว เงียบเหงา วังเวง เมื่อเกิดความกลัวขึ้น อารมณ์กลัวมันเป็นอย่างไร เราก็จะได้รู้จัก อารมณ์นั้นเมื่อมันมาครองกาย ตัวมันสั่นไหว ไปหมด อยากจะคุดคู้ ทำตัวเหมือนตัวนิ่ม ไม่มองอะไรทั้งนั้น มุดหัวมุดหน้า ถ้าอยู่ในดินโคลน ก็มุดลงโคลน จมลงไปทั้งตัว นั้นก็เรื่องอาการของความกลัวอารมณ์กลัวที่มันอยู่กับเรา ที่มีกายปรุงแต่งที่อารมณ์กลัวจรเข้ามาครองทั้งกาย จิตอาศัยอยู่ในเรือนกาย อารมณ์กลัวกลัวขย่มกายขย่มจิต
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
