"คิดถึงแม่เนียน"
แม่เนียนกับหลานชาย (ใครเก็บรูปแม่ไว้เอามาให้ดูบ้าง)
"คิดถึงแม่ขึ้นมาน้ำตามันก็ก็ไหล อยากกลับไปซมลงที่ตรงตักแม่ ในอ้อมกอดรักจริงที่เที่ยงแท้ ........ ไปต่อไม่ไหว ตื้นตันใจมาก คิดถึงแม่มากที่สุดตอนนี้
วันที่ 12 สิงหาทุกปี เป็นวันสำคัญของคนไทย และเป็นวันสำคัญของครอบครัวเรามาแต่จำความได้ ตั้งแต่เราเป็นลูก ปัจจุบันเป็นแม่และต้องเป็นย่าในอนาคต
ตอนเป็นเด็กประถม เรียนโรงเรียนประจำ บ้านแม่อยู่ไกลจากโรงเรียนมาก กิจกรรมวันแม่จึงไม่มีแม่มา แต่ก็ทำกิจกรรมกับคุณครูซึ่งเสมือนแม่คนที่สองของพวกเรา มีการแต่งกลอน เรียงความ การแสดงบนเวที ซึ่งเรามีส่วนเกี่ยวข้องทุกเรื่อง
พอเรียนมัธยม แม่ก็ไม่ได้มาร่วมพิธีอีก อาจจะเป็นเพราะแม่ใครสะดวกจะมาก็ได้มากกว่า แต่แม่เนียนคงไม่สะดวก ต้องขายของ และไม่พร้อมออกงานมากกว่า แม่ชอบอยู่บ้าน นอกจากไปซื้อของในตลาดในเมือง แม่ก็ไม่เคยไปไหน อ้อ!!! ไปสิไปดูลิเก หรือไปเที่ยวงานปิดทองฝังลูกนิมิตรกับลูกๆ
พอเราเป็นแม่บ้าง ทีนี้รู้แล้วว่ากิจกรรมวันแม่ควรทำอย่างไรบ้าง ตอนลูกเรียนอนุบาลเราก็ไปร่วมงานวันแม่ทุกปีนะ แต่พอลูกไปอยู่โรงเรียนประจำและเราต้องไปทำงานที่ประเทศลาว จึงไม่ได้ไปร่วมงานวันแม่เลย
ลูกชายเล่าให้ฟังว่า วันแม่ทุกปี "ป้านิด" ซึ่งเป็นภรรยาของโค้ช ไปเป็นแม่ให้ทุกปี ทำให้ลูก ๆ รักและสนิทกับป้านิดจนถึงปัจจุบัน กิจกรรมที่โรงเรียนของลูกก็มีปกติ มีครั้งหนึ่งเจอข้อความของลูกเขียนในกระดาษอยู่ในกระเป๋าเดินทาง เขียนถึงแม่ซึ้งมาก แม่เก็บไว้ที่ไหนสักที่ หาเจอแล้วจะเอามาลงเก็บไว้เป็นที่ระทึกนะครับบ
ตอนแม่ยังอยู่ พวกเราสี่คนพี่น้องต่างก็พาครอบครัวลูกๆ ไปหาพ่อกับแม่ที่บ้านยางชุมทุกปี ตั้งแต่ลูกยังเล็ก พวกเรารักกันมาก ทำกิจกรรมด้วยกันเสมอ วันพ่อ วันแม่ วันเกิดของทุกคน พวกราอยู่กันพร้อมหน้าพร้อมตา ทำอาหารกินกัน พูดคุยแลกเปลี่ยนความคิดกัน เป็นอย่างนี้มาตลอด
จนกระทั่งวันที่แม่เนียนจากพวกเราไป ทุกอย่างก็เปลี่ยนไป ทุกคนเริ่มห่างกัน ไม่มาหาพ่อพร้อมกัน หลานโตเป็นหนุ่มต่างก็ไปเรียน มีกิจกรรมของตัวเอง จนพ่อเผินทิ้งพวกเราไปอีกคน ทุกอย่างเปลี่ยนไปหมด พวกเราไม่ได้เจอกันแบบเป็นครอบครัวใหญ่อีกแล้ว ทำอย่างไรพวกเราจะกลับมาเหมือนเดิม
พี่ในฐานะเป็นพี่สาวคนโต ขออโหสิกรรมให้น้องๆ ลูกหลานทุกคน ขอโทษในสิ่งที่ทำผิดพลาดไป ขอให้ทุกคนให้อภัย และ พวกเรากลับมาเป็นเหมือนเดิม พบเจอกันบ้างก็ยังดี โทรหรือพิมพ์ข้อความหากันบ้าง พี่คิดถึงทุกคนมาก เวลาเหลือน้อยลงทุกวัน อายุมากขึ้นกันทุกคน หวังว่าคงไม่เจอกันวันที่สายเกินไปแล้วนะ
พี่ควรจะทำอย่างไร ใครช่วยตอบหรือแนะนำด้วย "แม่เนียน พ่อเผิน" ช่วยดลจิต ดลใจให้พวกเราทุกคนกลับมาหากัน รักกันเหมือนเดิมด้วยเถิด ขอบคุณที่เกิดเป็นลูกของพ่อแม่ ชาติหน้ามีจริงขอเกิดเป็นลูกอีกครั้ง เพื่อทดแทนบุญคุณนะค่ะ
ด้วยรักและเคารพอย่างสูง
#เปิ้ลอยากเล่า
- 2
ดูเพิ่มเติมในซีรีส์
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
