รีวิวร้านหนังสืออิสระ : NO NAME BOOKSHOP & CAFE ศรีย่าน
เป็นร้านหนังสืออิสระที่ซ่อนตัวอยู่อย่างเงียบ ๆ ท่ามกลางเสียงอึกทึกครึกโครมของเสียงเครื่องยนต์ที่วิ่งสวนกันผ่านไปผ่านมาแบบไม่มีทีท่าว่าจะได้หยุดหายใจ
ประตูกระจกบานใหญ่กับกรอบไม้สีเขียวเข้มสร้างความสะดุดตา ตั้งแต่ตอนนั่งรอรถเมล์อยู่อีกฟากของถนนสี่เลนแถวศรีย่าน หากทำธุระที่โรงพยาบาลวชิระเสร็จเราจะแวะมาทำความรู้จักนะ เป็นประโยคที่บอกกับตัวเองในใจ
ภาพถ่ายจากผู้เขียน
พอเสร็จธุระ ก็เดินออกจากโรงพยาบาลวชิระออกไปทางแยกศรีย่าน ผ่านพระราชวัง เหตุที่เดินเพราะคำนวนในหัวแล้วว่าหากนั่งรถเมล์แล้วไปลงที่ป้ายจะต้องเดินย้อนกลับมาที่ร้านมันไกล แต่กลับลืมคำนวนระยะทางจากหน้าโรงพยาบาลไปถึงที่ร้าน และในความจริงมันไกลกว่า เดินเหงื่อชุ่มเสื้อเลย…. อย่าหาทำแบบเรานะคะ เดินเหนื่อย
เปิดประตูร้านเข้าไปก็ตื่นตาตื่นใจกับหนังสือมากมายที่ถูกจัดวางเรียงอยู่บนชั้นอย่างเป็นระเบียบเรียบร้อย ร้านขนาดสองคูหา ทาสีผนังโทนสีเขียวเข้มตัดกับพื้นและเพดานสีขาว ให้ความรู้สึกโปร่ง โล่ง สบายตาและสบายใจ มีโต๊ะเก้าอี้หลากดีไซน์ถูกจัดวางไว้รอต้อนรับลูกค้าอยู่ในหลายมุม
ภาพถ่ายจากผู้เขียน
เข้าร้านมาแต่ยังไม่เห็นเจ้าของร้าน มีเพียงน้องเหมียวตัวอวบอ้วนนอนขดตัวอยู่บนเก้าอี้สีแดงคนละตัว เสียงเพลงสากลเพราะ ๆ ที่เปิดคลอเบาๆ บวกกับแอร์ที่อยู่ในอุณหภูมิที่กำลังเย็นสบายและบรรยากาศข้างนอกที่ฝนกำลังตกปรอย ๆ ในตอนบ่ายของวันศุกร์ น่าจะเป็นเหตุผลที่เพียงพอให้พนักงานต้อนรับได้ใช้เวลานี้ในการพักผ่อนและงดการต้อนรับลูกค้า
ภาพถ่ายจากผู้เขียน
จากสายตาที่มองมาตอนเรานั่งยอง ๆ ลงไปแล้วกล่าวทักทาย “สวัสดี” สายตานั้นกำลังบอกกับเราว่า “นุด อย่ามารบกวนช่วงเวลาพักผ่อนของเรานะ นุด เราไม่จอย “ เราเลยไม่ตอแยและหันไปทักทายอีกตัวที่อยู่คนละฝั่งของโต๊ะ ตัวนั้นขยับตัวบิดขี้เกียจ ลืมตามามองเราแว้บหนึ่งแล้วก็ม้วนตัวหลับตานอนต่อ …..ฮื่อ..ไม่สนใจนุดอย่างเราเลย จนต้องเดินไปที่เคาน์เตอร์เพื่อคุยกับ นุด ด้วยกันเอง
ชายหนุ่มในชุดสีดำเดินออกมาจากหลังร้าน พร้อมกล่าวคำทักทาย และเราสั่งเมนูโกโก้เย็นหวานปกติ เพื่อเติมน้ำตาลในเลือดให้กลับมาสู่ระดับปกติ แล้วก็ขออนุญาตถ่ายภาพและเดินดูหนังสือไปพลางระหว่างรอโกโก้เย็น
หนังสือในร้านเป็นหนังสือที่เราแทบไม่เคยรู้จักและไม่เคยเห็นอยู่ในร้านหนังสือชั้นนำต่าง ๆ ที่ชอบเข้าไปเลือกซื้อเลย และไม่มีหนังสือแนวที่เราอ่านเลยแม้แต่เล่มเดียว จนเดินมาเจอ กับหนังสือเล่มเล็กกระทัดรัด ที่ชื่อว่า “เธอมองไม่เห็นเส้นขอบฟ้า” ของ ศิลาโคมฉาย นักเขียนซีไรต์ ถามว่ารู้จักนักเขียนคนนี้ไหม ไม่เลยค่ะ แต่ชอบชื่อหนังสือ และคำโปรยด้านหลัง
ไม่ว่ายามไหน เธอเป็นนักเดินเท้าตัวยง
เดินข้ามสันเขาเทือกที่แรกเห็นไกลลิบ มีเส้นขอบฟ้าอยู่ที่นั่น
แม้ว่าที่สุดแล้วจะยังมีเส้นใหม่ที่ไกลออกไปอีก
เธอก็ยังข้ามได้ และยินดีที่จะทำต่อ ๆไป
มิต่างกับการแสวงหาความรู้…
วัยสาว ห้าวพอจะเดินป่าข้ามจังหวัด ข้ามประเทศ…..
จากการที่ได้พูดคุยกับเจ้าของร้าน หนังสือที่อยู่ที่นี่จะเป็นหนังสือแนวปรัชญา ประวัติศาสตร์ วรรณกรรม งานแปลต่าง ๆ ซึ่งไม่ใช่หนังสือฮาวทูแบบที่เราชอบอ่าน แม้จะไม่มีหนังสือในแบบที่เราชอบอ่าน แต่เราโคตรชอบบรรยากาศของร้านหนังสือแบบนี้ที่เรียกกันว่า “ร้านหนังสืออิสระ” เราว่าแต่ละร้านมีคาแรคเตอร์และมีจุดยืนที่ชัดเจน มีความเป็นตัวของตัวเองสูง ในความรู้สึกเรา แอบให้คำนิยามของร้านหนังสือแนวนี้ว่า “ร้านหนังสืออินดี้”
ภาพถ่ายจากผู้เขียน
เมนูโกโก้เย็นพร้อมเสริฟ และเลือกหนังสือ “เธอมองไม่เห็นเส้นขอบฟ้า” ติดมือกลับบ้านหนึ่งเล่ม อยากจะมีเวลานั่งละเลียดชิมโกโก้เย็น และทำความรู้จักกับหนังสือเล่มอื่น ๆ ให้มากกว่านี้ แต่ถึงเวลานัดหมายสำหรับภาระกิจถัดไป เลยต้องจ่ายตังค์และขอตัวกลับ
เรายกให้ NO NAME BOOKSHOP & CAFE เป็นอีกหนึ่งร้านน่านั่งในศรีย่าน ใครผ่านไปผ่านมาแวะไปเยี่ยมชมหรือเลือกหนังสือติดมือกลับบ้านกันได้นะคะ เจ้าของร้านน่ารักเป็นกันเองมาก ร้านอยู่ติดถนนใหญ่เราไม่แน่ใจว่ามีที่จอดรถไหมนะคะ :)
ขอบคุณที่ติดตามแล้วพบกันใหม่ในบทความถัดไปนะคะ
ติดตามผลงานในช่องทางอื่นที่
Website : https://everywaystory.blogspot.com/
Twitter: https://twitter.com/EverywayStory
เจ้ากระต่ายขี้เซา :
ฝันจะนั่งรถไฟไปทรานส์ – ไซบีเรีย
รักการเขียนและการเล่าเรื่อง
และกำลังฝึกเขียนนิยาย
- 7
ดูเพิ่มเติมในซีรีส์
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
