ท่องไปในโลกนิยาย
"Death in Delft" (21)
ผู้แต่ง เกรแฮม แบรค
"ผมคิดว่าแมกดาเลนาเป็นเด็กที่แข็งแรงทีเดียว ไม่เช่นนั้นเธอคงไม่สามารถขนถังบรรจุหอยไปตลาดได้"
"ใช่ค่ะ ลูกสาวฉันเธอเป็นเด็กที่แข็งแรง แม้ว่าเธอมีอายุแค่แปดขวบก็ตาม บางทีอาจเป็นเพราะฉันเลี้ยงเธอด้วยนมเนยและเนื้อปลาก็ได้ ฉันโชคดีที่สามารถหาซื้อปลาได้ในราคาที่ถูกมากๆ เธอจะต้องหาบถังบนไหล่เพื่อไปขายที่ตลาดเกือบทุกวัน ฉันรู้ว่ามันเป็นงานที่หนักมากสำหรับวัยอย่างเธอ แต่เธอก็อดทนและไม่เคยบ่นให้ฉันได้ยินแม้แต่น้อย"
"เธอได้เรียนหนังสือหรือเปล่าครับ?"
"ไม่มีโรงเรียนไหนยอมรับเธอให้เข้าเรียนเลยค่ะ พวกเขาทำอย่างกับว่ามันเป็นความผิดของเธอที่ไม่รู้ว่าใครเป็นพ่อ...
...ท่านคะ ฉันจำคำสอนได้ว่าพระเยเซูได้พูดว่า 'เจ้าจงปล่อยให้เด็กๆมาหาฉัน' ฉันพูดถูกไหมคะ?"
"ท่านแมทธิว ท่านมาร์คและท่านลุ้ค ต่างก็กล่าวไว้เช่นนั้นครับ"
"ถ้าอย่างนั้นฉันขอร้องให้ท่านเขียนประโยคนี้ลงไปในคำให้การของฉันด้วยนะคะ"
เมอร์คิวเรียสเห็นว่าเธอพูดได้ถูกต้อง เขาจึงยอมเขียนมันลงไปในคำให้การของเธอ โดยเขียนไว้ว่า 'พระเยซูกล่าวว่า "เด็กๆจงมาหาฉัน อย่าได้ห้ามพวกเขา เพราะนี่คืออาณาจักรของพระเจ้า" เมอคิวเรียสได้อ้างที่มาของคำพูดนี้ว่า 'แมทธิว 19:14'
พอเขียนจบประโยค เมอร์คิวเรียสอยากให้แน่ใจจึงหยิบพระคัมภีร์ออกมาตรวจทานอีกครั้ง
"ท่านคะ หนังสือที่ท่านเปิดอ่านนี่ใช่พระคัมภีร์หรือเปล่าคะ?"
"อ๋อ! ใช่ครับ นี่เป็นพระคัมภีร์ฉบับพันธสัญญาใหม่"
"แล้วท่านมีพระคัมภีร์ครบทั้งหมดใช่ไหมคะ?"
เมอร์คิวเรียสพยักหน้าตอบเธอ เขาสังเกตเห็นรอยยิ้มของเธอขณะที่้เธอกำลังใช้มีดจัดการกับปลาแฮริ่ง
"คุณลิซ เห็นลูกครั้งสุดท้ายเมื่อไหร่ครับ?"
ลิซวางมีดลงแล้วพยายามนึกถึงวันที่แมกดาเลนาหายตัวไป
"วันนั้นน่าจะเป็นเวลาก่อนเที่ยง แมกดาเลนาทำงานของเธอเสร็จได้ถังหนึ่งแล้ว ฉันจึงเอานมเนยและขนมปังก้อนใหญ่ๆให้เธอ แม้ว่ามันจะเป็นขนมปังราคาถูกๆเนื้อขนมปังทั้งหยาบและกระด้างแต่เธอก็กินจนหมด พอเธอกินอิ่มก็อยากจะออกไปเล่นตามประสาเด็ก แต่พวกเรายังทำงานไม่เสร็จ พวกเราเลยใช้วิธีร้องเพลงไปทำงานไปเพลินๆจนนาฬิกาโบสถ์ตีระฆังบอกเวลาเที่ยงตรง แมกดาเลนาบอกว่าจะออกไปตักน้ำมาทำอาหารเย็น เพราะไม่อยากไปตอนค่ำมืด ฉันจึงอนุญาตให้เธอไป จากวันนั้นฉันก็ไม่เห็นเธออีกเลย"
"ถ้าอย่างนั้นเธอก็ต้องหิ้วถังน้ำติดตัวไปด้วยสิครับ?"
"เธอถือเหยือกดินเผาไปตักน้ำที่ปั๊มน้ำค่ะ และมันถูกทิ้งอยู่แถวปั๊ม"
"ปั๊มน้ำอยู่ไกลจากที่นี่เท่าไหร่ครับ?"
เอ...ฉันเองก็บอกไม่ถูก เอาเป็นว่าถ้าท่านมองไปยังมุมถนนตรงโน้น ระยะทางก็น่าจะสองเท่าของที่เห็นค่ะ"
"ผมมองดูแล้ว น่าจะประมาณร้อยก้าวได้ครับ"
"แต่ฉันว่าขาของแมกดาเลนาสั้นกว่าท่านมาก จำนวนก้าวน่าจะมากกว่านะคะ"
เมอร์คิวเรียสอมยิ้มเล็กน้อย
"นานแค่ไหนครับกว่าคุณลิซจะรู้ตัวว่าลูกไปตักน้ำนานเกินไปแล้ว?"
"เธอออกไปนานหนึ่งชั่วโมงครึ่งได้ แต่ตอนนั้นฉันคิดว่าเธอคงคุยเล่นกับเพื่อนๆแถวนั้น แต่ท่านคะ พวกพ่อแม่ของเด็กๆแถวนั้นสอนลูกไม่ให้พูดคุยกับแมกดาเลนาค่ะ ดีที่พ่อแม่เด็กๆไม่ได้อยู่แถวปั๊มน้ำ พวกเด็กๆจึงมีโอกาสคุยเล่นด้วยกัน แต่พอเกิดเรื่องพวกเด็กๆถูกเจ้าหน้าที่ซักถามต่อหน้าพ่อแม่พวกเขาจึงบอกว่าไม่ได้เห็นแมกดาเลนาแถวปั๊ม ทั้งๆที่เหยือกใส่น้ำของเธอก็วางอยู่แถวนั้น ซึ่งก็คืออันที่อยู่ด้านหลังท่านตอนนี้ค่ะ"
เมอร์คิวเรียสหันไปดูเห็นว่ามันเป็นเหยือกดินเผาเคลือบเงาหยาบๆ สีออกแดงแต่ไม่มีลายภาพ มันวางอยู่บนลานหินด้านหลังเก้าอี้ที่เขานั่งห่างประมาณหนึ่งหลาได้
"มันยังอยู่ในสภาพดีอยู่เลยนี่ครับ"
"แน่สิคะ ถ้าสภาพไม่ดีมันจะเก็บน้ำได้หรือคะ"
"แต่ก็แปลกนะครับ เหยือกน่าจะแตกถ้าแมกดาเลนาปล่อยมัน"
"แล้วเธอจะปล่อยมันหล่นทำไมล่ะคะ?"
"ก็เพราะเธอถูกจับนะสิครับ คุณลิซลองนึกดูนะครับ ถ้าผมจับตัวคุณ คุณจะไม่ปล่อยของที่ถืออยู่เพื่อที่จะได้เอามือของคุณมาใช้ป้องกันตัวหรอกหรือครับ?"
"ถ้าท่านจับฉันตอนนี้ฉันจะไม่ปล่อยมีดเด็ดขาด แต่จะเอามีดเสียบพุงท่านแทนปลาแฮริ่งค่ะ แต่อย่างไรก็ตามฉันเห็นด้วยกับท่านค่ะ"
"ไม่ทราบว่าที่ตั้งของปั๊มดูโดดเด่นไหมครับ?"
"มันอยู่บนถนนแคบๆไม่ค่อยเด่นเท่าไหร่ ห่างออกไปไม่ไกลก็จะเป็นบ้านคนค่ะ"
Water pump,17th century Source:Science Photo Library
"แม่บ้านแถวนั้นจะนั่งทำงานนอกบ้านเหมือนกับคุณลิซหรือเปล่าครับ?"
"อ๋อ..เหมือนฉันแน่นอนค่ะ"
"แต่ก็ดูน่าสงสัยว่า ถ้าพวกแม่บ้านนั่งอยู่นอกบ้านแล้ว ทำไมพวกเธอถึงไม่ได้ยินเสียงร้องของแมกดาเลนาหรือไม่เห็นเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นกับเธอเลย"
"ฉันเชื่อว่าพวกคนใจร้ายพวกนั้นคงจะไม่พูดอะไรออกมาแม้ว่าพวกเธอจะเห็นก็ตาม"
"กับคุณลิซพวกเธออาจไม่ยอมบอกอะไร แต่กับผมซึ่งมีท่านนายกฯสนับสนุนอยู่ผมมั่นใจว่าพวกเธอจะต้องยอมบอกเบาะแสอะไรบางอย่าง"
เมอร์คิวเรียสขอบคุณลิซที่ยอมเล่าเรื่องราวที่เกิดขึ้น จากนั้นเขาได้มุ่งหน้าเดินทางไปยังบริเวณที่แมกดาเลนาหายตัวไป
เมื่อไปถึงปั๊มน้ำเขาเดินไปเดินมารอบๆบริเวณเพื่อสำรวจทั่วไป และมีเจตนาให้คนแถวนั้นเห็น จากนั้นเขาได้นั่งลงตรงแท่นแกรนิตที่เป็นฐานปั๊มและมองไปรอบๆบริเวณอีกครั้งหนึ่ง
ในที่สุดก็เป็นจริงดังที่เขาคาดไว้ เพราะเหล่าแม่บ้านแถวนั้นต่างก็ชะเง้อมองด้วยความอยากรู้อยากเห็นว่าใครมาเดินป้วนเปี้ยนแถวนี้ พวกเธอจึงเดินเข้ามาหาเมอร์คิวเรียส
เมอร์คิวเรียสแนะนำตัวด้วยสีหน้าเคร่งขรึมและเสียงอันดัง
"ผมชื่อเมอร์คิวเรียสเป็นอาจารย์มหาวิทยาลัยไลเดน ได้รับมอบหมายจากนายกเทศมนตรีใก้มาสืบหาแมกดาเลนา คูเปอร์ ที่หายตัวไป และผมมีคำถามที่อยากถามพวกคุณในตอนนี้"
- - - - - - - - - - - - - - -
โปรดติดตามอ่านในครั้งต่อไปและให้กำลังใจด้วยการกดติดตาม
ขอขอบคุณทุกท่าน
สุธีร์@อ่านเอาเพลิน
- 3
ดูเพิ่มเติมในซีรีส์
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
