ผมไม่เห็นเป็นเช่นนั้นเลย ผมก็ 50+ แล้ว ผมกลับใจเย็นขึ้น เบรคความคิดตัวเองได้ง่ายขึ้น ฟุ้งซ่านน้อยลง ทุกข์น้อยลง ถึงจะถูกล็อตเตอรี่รางวัลที่ 1 ก็เฉยๆ เพราะผมดําเนินชีวิตไปตามหลักทางสายกลางและเจริญสติเท่าที่มีโอกาส ส่วนสําคัญที่สุดที่เป็นเช่นนั้นไม่ใช่เกิดจากฮอร์โมนแต่ประการใด
แต่เกิดจากความยึดมั่นถือมั่นและกิเลสสะสมมาตั้งแต่เด็ก เหมือนการสะสมแต้ม พูดง่ายๆก็คือแก่เกินแกงไปซะแล้ว ตอนที่เป็นวัยรุ่นวัยทำงานก็มัวแต่ทํางาน สะสมความมั่นคง มั่นคั่ง สะสมทรัพย์ บารมี อํานาจ วาสนา ไม่เคยคิดที่จะฝึกจิตฝึกสติภาวนาเลย ปล่อยให้ความคิดที่มีกิเลสบงการ ครอบงำ โลภะ โทสะ โมหะ มันเป็นกิเลส ที่ถูกหล่อเลี้ยงโดยความคิด มันเจริญเติบโตงอกงามตามวัย ตามอายุ และมาพีคสุดก็ตอนแก่นี่แหละ ถ้าเราไม่ติดเบรคมันไว้ตั้งแต่หนุ่มๆ ด้วยการใช้สติสัมปชัญญะควบคุมละก็
ชีวิตนี้ก็คือการสะสมความทุกข์ดีๆนี่เอง อาการจะออกตอนแก่ คือ หวงทรัพย์สมบัติ โหยหา อํานาจวาสนา น้อยใจลูกหลาน หงุดหงิด ขี้โมโห ขี้บ่น รําคาญอะไรไปซะหมด และกลัวความตายอย่างที่สุด สุดท้ายก็จะไปจากโลกอย่างไม่สงบ มีกิเลส ตัณหาติดตัวยาวเฟื้อยเป็นกิโล ด้วยการใช้ชีวิตโดยประมาทมาตั้งแต่หนุ่มสาว
เริ่มติดเบรคให้กับความคิด มีสติสัมปชัญญะคอยควบคุม ดําเนินชีวิตไปตามทางสายกลาง ไม่สุดโต่งไปด้านใดด้านนึง แล้วไม่เป็นดังว่าแน่นอน ชีวิตบั้นปลายจะพบกับความสุข ความสงบที่แท้จริง
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
