มีใครบ้างที่ไม่ล้ม กว่าคนเราจะโตมาได้ ทุกคนก็มีความเพียรพยาช่วยเหลือตัวเอง เริ่มตั้งแต่เป็นทารก พ่อแม่ป้อนนมให้ ถ้าทารกไม่ดูดนม ก็ไม่รอด เพราะทารกข่วยตัวเอง ต่อมาก็หัดพลิกตัว หัดคว่ำ หัดคลาน หัดเดิน หกล้ม ก็เจ็บ ..ก็ยังเพียรพยายาม ช่วยเหลือตัวเอง จนเดินวิ่งได้ ชำนิชำนาญ มีความสนุกสนาน กับการเดินการวิ่งไปหยิบสิ่งนั้นสิ่งนี้ หยิบมากิน เจอของเผ็ดของร้อน ก็ร้อง..
ชีวิตคนเรา..มันก็เหมือน ตอนเราที่เป็นเด็กๆ ต้องเจอะเจอกับเรื่องราวใหม่ๆ เรื่องที่เราอยากได้ อยากมี มีสมหวังผิดหวัง บางเรื่องก็ไม่เป็นอย่างที่คาดหวัง มันก็เหมือนเด็กที่หัดคลาน หัดเดิน หัดวิ่ง มีล้มแล้ว.. ลุก ลุกเพื่อจะฝึกหัดทำต่อไปจนชำนิชำนาญ ผ่านอุปสรรคให้ได้ คือ ใจของตัวเราเอง เหมือนเด็กๆ ที่เค้าช่วยตัวเราเอง พยายามข่วยตัว จากนอนเฉย ..จนลุกมาเดินวิ่งเล่นได้ ถ้าเด็กมันลุก..เจ็บแล้วไม่ลุก มันก็คงเหมือนคนเป็นง่อยเปลี้ย หมดโอกาสเดิน
เมื่อเรามีขีวิตมาจนถึงวันนี้ เราก็ใช้สติกำลังที่เราเคยผ่านมา เคยล้ม แล้วลุก ..เมื่อล้ม..เราก็ลุกขึ้น สู้ฝ่าฟันอุปสรรค ด้วยสติปัญญาที่เรามี สู้ๆ ล้มแล้ว..ลุก ..สู้ๆ โว้ย
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
