เสแสร้งบ้างก็ได้...ถ้าจำเป็น
ถ้าพูดถึงการเสแสร้ง คนเรามักจะรู้สึกว่าเป็นความไม่จริงใจ
แต่รู้ไหมว่าบางครั้งการเสแสร้งก็มีประโยชน์เหมือนกัน
เราคงเคยได้ยินคำกล่าวที่ว่า
“จงคิดทุกคำที่พูด แต่อย่าพูดทุกคำที่คิด”
ไม่มีใครหรอกที่จะพูดตรงตามใจตัวเองไปเสียทุกคำ เพราะ ‘มารยาท’ ยังคงค้ำคออยู่ อีกทั้งคนเราก็ไม่ได้คิดบวกตลอดยี่สิบสี่ชั่วโมง
.
.
คุณอาจเสียใจที่ตอนเช้าพบว่าแฟนโทรมาบอกเลิกเพราะจะเข้าพิธีแต่งงานกับหญิงอื่นในวันพรุ่งนี้
คุณเศร้า คุณเสียใจ แต่วันนี้คุณต้องขึ้นเครื่องบินไปดูงานที่ต่างประเทศ ไปประชุมกับผู้บริหารนานาชาติ
คุณคงไม่ไปร้องห่มร้องไห้ในที่ประชุม เพราะมันแสดงถึงความไม่เป็นมืออาชีพ
ใช่...คุณต้องเสแสร้งเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น
ยิ้มแย้มแจ่มใสในการประชุม ก่อนจะกลับมาร้องไห้ซบหน้ากับหมอนในที่พัก
จากนั้นค่อยสั่งไวน์เมาหัวราน้ำในตอนกลางคืน ดื่มความเจ็บช้ำพอประมาณ
แล้ววันต่อมาลุยงานต่อ!
ก่อนที่คุณจะพบว่าผู้บริหารสาวคนหนึ่งพูดจาอวดฉลาดเหนือมนุษย์ (แต่ในใจเราแอบด่าว่า “โชว์โง่”)
และแน่นอน...คุณคงไม่พูดสิ่งที่คิดออกไปใช่ไหม
.
.
จะว่าไปการเสแสร้งก็แทรกซึมอยู่ในทุกบทบาทของคนเรา
บางครั้งเพื่อมารยาท
บางครั้งเพื่อหน้าที่
ทุกคนล้วนต้องเจอกับเรื่องที่ไม่ได้ดั่งใจด้วยกันทั้งสิ้น
การฝึกให้ตัวเองเป็นคนสงบนิ่งและใจกว้างต่อผู้อื่นจึงเป็นเรื่องสำคัญ
เพราะหากเสแสร้งเป็นประจำคงเหนื่อยน่าดู
.
.
หากสติมาเมื่อเจอเรื่องไม่คาดคิด จะทำให้ระยะเวลาที่เสแสร้งสั้นลง
ยอมรับความแตกต่างเมื่อเจอกับผู้คนหลากหลาย จะทำให้เรากลมกลืนกับผู้อื่นได้อย่างเป็นธรรมชาติ และลดการเสแสร้งลงไปได้มาก
.
.
การเสแสร้งจะเป็นประโยชน์สำหรับเหตุการณ์ชั่วคราวเท่านั้น
อย่าลืมว่า...หากเสแสร้งมากเกินไป เราอาจจำตัวเองไม่ได้
สุดท้ายจะเกิดคำถามว่า...
เรามีชีวิตอยู่เพียงเพื่อเอาใจคนอื่นเท่านั้นหรือ?
ติดตามเนื้อหาดี ๆ ในรูปแบบคลิปวิดีโอได้ทางเฟซบุ๊กค่ะ
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
