เมื่อคืนตอนกำลังเข้าเวร ช่วงสัก 20.20 เห็นจะได้ หลังจากกินข้าวกับน้ำพริกยายเริญ ที่ ลูกสาวคนโตเป็นคนทำให้ ก็รู้สึกแสบท้อง เลยลงไป ที่ ร้านสะดวกซื้อ คิดว่า จะหานม มากินแก้แสบท้องหน่อยๆ
พอไปถึงพนักงานผู้หญิงของร้านก็กำลังจัดเติมของลงชั้นวาง หรือที่เรียกว่า เชล เราก็เดินไป เลี่ยงเข้าซ้าย เดินเข้าขวา ก็ยังไม่เจอของที่จะกิน อยากจะดูตรงที่แม่เจ้าประคุณยืนบังอยู่ก็มองไม่เห็น ก็เลยต้องสื่อสาร
ภนด. : เอ่อ พี่ครับ
พนง. : คะ หาอะไรอยู่คะ
ภนด. : พี่ขยับหน่อยได้ไหมครับ #ผมขอดูนมหน่อย ผมมองไม่เห็น
สิ้นประโยคขอร้อง(หลักภาษาไทยเค้าเรียกแบบนั้น) พร้อมๆกับสมองประมวลผลเสร็จ สิ่งที่ตามมาคือ อาการชาที่หน้า พร้อมสายตาตื่นๆของพนักงานหญิงคนนั้น และเสียงตะโกนในใจของ ภนด. ว่า "ชิบหายแล้วววว!"
พนักงานหญิง และ ภนด. สบตากันแวบนึง ชักงักไปครู่ แต่ดูเหมือนสติสัมปชัญญะยังเป็นของทั้งสองคน
พนง. : อ้อค่ะๆ เชิญคะ ด้านนี้เลย
ภนด. : (ยิบนมมาได้ขวดนึง แล้ว รีบเดินไปจ่ายเงินแล้วเดินออกมาแบบหน้าชาๆ)
#อายชิบผายเลยโว้ยยยยยย!!!!!
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
