"บักโซ: ก๋วยเตี๋ยวลูกชิ้นเนื้อวัวจากอินโดนีเซีย"
ไปกิน-ไปเที่ยวงาน "Indonesia Fair 2022" มาครับ สถานทูตอินโดนีเซียประจำประเทศไทยเขาบอกว่าจะได้ "Know Indonesia Better" โดยจัดขึ้นที่พารากอน 16-18 กันยายน 2565 วันนี้วันสุดท้าย ในงานมีการแสดงทางวัฒนธรรม จำหน่ายแพ็คเกจท่องเที่ยว สินค้าหัตถกรรมพื้นเมืองจำพวกผ้าบาติก ผ้าปาเต๊ะ เครื่องแต่งกาย เครื่องประดับ และอาหารเครื่องดื่ม ส่วนเป้าหมายที่ไปนี่ก็หาเรื่องไปชิมอาหารมากกว่าอย่างอื่น
"มี บักโซ" (Mie Bakso) ก๋วยเตี๋ยวลูกชิ้นเนื้อวัวน้ำใสลายเซ็นอินโดนีเซีย
นั่งฟังเพลงสากลเนื้อเพลงภาษาอินโดฯ ไปหลายอัลบั้ม ฟังไม่ออกแต่ทำนองคึกคักดี บรรยากาศที่เห็นตอนนั้นนอกจากคนไทยที่สนใจวัฒนธรรมที่แตกต่าง ก็ดูจะเป็นพื้นที่ที่คนอินโดฯ ในเมืองไทยมารวมตัวกัน มีเด็ก ๆ วิ่งเล่นเจี้ยวจ้าว คนขายของส่วนใหญ่สื่อสารทั้งภาษาไทย อินโดฯ และอังกฤษ ส่วนวงสตริงบนเวทีใช้ภาษาอินโดฯตลอดรายการ มีช่วงหนึ่งนักร้องทักทายผู้ชม และคงจะถามว่าใครมาจากอินโดฯ บ้าง คนยกมือกันเกือบทั้งฮอล
นักร้องและนักดนตรีสวมเสื้อลายสไตล์อินโดฯแบบที่บริษัทชั้นนำจากหลายเมืองใหญ่ในอินโดนีเซียนำมาออกร้าน
เด็ก ๆ ลูกหลานคนอินโดฯ ที่มากับผู้ปกครองวิ่งเล่นคั่นเวลาระหว่างนักดนตรีกำลังเซตเครื่องเสียง
ร้านนี้ขายเบเกอรี่และขนมพื้นเมือง และมีมาให้ชิมฟรีกันถาดใหญ่ ๆ
บูธแสดงสินค้าเท่าที่เห็นส่วนใหญ่หนักไปทางผ้าผืน โสร่ง ผ้าซิ่น เสื้อผ้าสำเร็จรูป และเครื่องประดับ เครื่องแต่งกาย ส่วนอาหารมี 4-5 ร้าน เช่น กาแฟ น้ำผลไม้ เบเกอรี่ ขนมพื้นเมือง สลัด และก๋วยเตี๋ยว ผมเลือกต่อแถวหน้าร้านก๋วยเตี๋ยวนี่ละครับ ดูชุลมุนวุ่นวายดี
หลายคนบอกตรงกันว่า ก๋วยเตี๋ยวเป็นหนึ่งในอาหารยอดนิยมของคนอินโดนีเซียในปัจจุบัน ทุกสถานะ เพศ วัย และเชื้อชาติศาสนา
"มี" (Mie) หรือก๋วยเตี๋ยวเป็นอาหารประเภทเส้นยอดนิยมของคนอินโดฯ และส่วนใหญ่ได้รับอิทธิพลจากวัฒนธรรมอาหารจีน พวกตระกูลบะหมี่ เช่น "มี อะยัม" (Mie Ayam) หรือ บะหมี่ไก่ "มี บักโซ" (Mie Bakso) หรือ บะหมี่ลูกชิ้นเนื้อวัว และก๋วยเตี๋ยวที่เส้นทำจากแป้งสีขาว ซึ่งคนอินโดฯ นิยมกินเส้นหมี่มากกว่าเส้นเล็กหรือเส้นใหญ่อย่างคนไทย
"มี บักโซ" คือ ก๋วยเตี๋ยวน้ำใสที่เป็นลายเซ็นของอินโดนีเซีย ที่ผมไปต่อคิวซึ่งใช้เวลานานและได้มา นักแสดงนำเป็นเนื้อวัวปั้นก้อน หรือลูกชิ้น Meatball ลักษณะก็คล้ายลูกชิ้นแบบจีน ส่วนใหญ่นิยมทำจากเนื้อวัว แต่ก็มีที่ทำจากเนื้อสัตว์ชนิดอื่น เช่น ไก่ ปลา กุ้ง อาจเสิร์ฟในชามน้ำซุปกับหมี่เหลือง หมี่หุน ผักดอง เต้าหู้ ไข่ กะหล่ำปลี ถั่วงอก ขนมจีบ เกี๊ยวกรอบ หอมเจียว และขึ้นฉ่าย พบได้ทั่วไปทั้ง 17,000 เกาะของประเทศอินโดนีเซีย
ตู้ก๋วยเตี๋ยวหน้าร้านที่คนไทยคนอินโดฯ มุงกันแน่น
"บักโซ" เท่าที่เห็นโชว์อยู่ในตู้ก๋วยเตี๋ยวมีทั้งลูกเล็กลูกใหญ่ และมีเนื้อตุ๋นชิ้นใหญ่ ๆ ในหม้อตุ๋นข้างหม้อน้ำซุป กลิ่นนี่เรียกแขกมาก ไม่หนักเครื่องเทศเหมือนอาหารในโลกมุสลิมที่คนทั่วไปคุ้นเคย ทั้งคนไทยและคนอินโดฯ หลายคนนั่งกินกันตรงนั้น ส่วนผมไม่มีพวกเลยขอแบบ "Take Home" กลับมากินที่บ้าน
เครื่องปรุงที่เขามีให้เพียงอย่างเดียวคือ พริกดอง เป็นพริกดองน้ำมัน ไม่มัน ไม่เค็ม ไม่เปรี้ยว แต่เผ็ดมหากาฬ น่าจะอยู่ในกลุ่มน้ำพริกของอินโดฯที่เรียกว่า "ซัมบัล" (Sambal) ว่ากันว่าในประเทศอินโดนีเซียมีน้ำพริกมากถึง 300 ชนิด สามารถเลือกกินวันละอย่างก็จะเกือบครบรอบปีพอดี
ก๋วยเตี๋ยวน้ำใส เส้นน้อย ๆ เนื้อเต็ม ๆ มีเส้นเล็กอย่างเดียว มีเครื่องปรุงอย่างเดียว ตัดความวุ่นวายที่ลูกค้าจะมอบให้ไปได้เยอะเลย
พริกดองน้ำมันที่ส่งตรงมาจากอินโดนีเซีย
หลังร้านก็วุ่นวายไม่แพ้หน้าร้าน
คนที่มางานนี้ส่วนใหญ่จะสั่งเป็นถ้วยแล้วนั่งกินกันในงาน
ว่าด้วย "บักโซ" ทุกอย่างดีหมด ที่จะต้องขอร้องวิงวอนกันก็คงเรื่องที่คนไทยเชื่อกันว่า คนไทยกินเผ็ดกว่าชาติใดในโลก ขอให้ผ่อนคันเร่ง ชะลอความเร็ว แล้วชิดซ้ายเอาไว้ก่อน หากไม่เห็นหัวพริก "Carolina Reaper" ในทวีปอเมริกาซึ่งเผ็ดที่สุดในโลกก็ขอให้เกรงใจ "ซัมบัล" ของอินโดฯถ้วยนี้ไว้บ้างก็ดี นี่ขนาดแค่แตะ ๆ ปลายลิ้น ริมฝีปากยังแดงเรื่อ ลิ้นโตคับปากทันควัน
- 9
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
