คนเรานั้นหากรู้ว่าสิ่งไหน เป็นคุณ เค้าก็ย่อม เพียรกระทำขึ้นมา สิ่งไหนเป็นโทษ เค้าก็ถอยออก ลดละไปเอง แต่ปัญหาของคนเรา มันเกิดมามันก็ต้องเรียนรู้ใหม่ เรียนรู้จัก ตั้งแต่เกิด เกิดมาอาศัยกายที่พ่อแม่ให้มา ก็ละเลย ..ไม่รู้จักคำว่าพระคุณพ่อแม่ ที่ให้ชีวิต ที่มีกายเป็นมนุษย์มีกายครบอาการสามสิบสอง สามารถเรียนรู้ การใช้กายวาจาใจ ไปตามอารมณ์ที่เป็นโทษ หรือ อารมณ์ที่เป็นคุณได้ ชีวิตมนุษย์พอโตขึ้นมา เค้ารู้จักคำว่าพระคุณพ่อแม่ มีความเห็นอกเห็นใจพ่อแม่ ทั้งให้สังขาร ให้ชีวิต ให้หลายๆสิ่งๆ
สิ่งเหล่านี้.จะปลูกเพาะ ..ให้เป็นมนุษย์รู้จักคำว่า กตัญญูรู้คุณ .. รู้จักที่จะตอบแทนพระคุณพ่อแม่ เพราะตนเองก็เป็นผู้ใช้สังขารพ่อแม่อยู่ เมื่อไม่ระมัดระวังการใช้กายวาจาใจ ใช้ในทางที่ไม่ดีเกิดกับพ่อแม่ เรื่องราวของคำว่ากตัญญูรู้คุณ จะนำพาจิต ..ไปสู่คำว่าคุณธรรม จริยธรรม อะไรต่างๆมากมาย ที่จะเป็นเรื่องราวดีๆให้แก่จิต ที่จะหล่อเลี้ยง ห้อมล้อมจิต..ด้วยสิ่งที่ดี เหตุผลที่ดีๆให้แก่จิต ..จิตขาดเหตุผลดีๆ ขาดแบบเยี่ยงอย่างที่ดีๆ
สิ่งเหล่านั้นก็จะย้อนกับมาทำลาย เรือนกายของจิตดวงนั้นที่อาศัยกายพ่อแม่อยู่ สัญชาตญาณดีๆในความเป็นมนุษย์ที่จะเติบโตขึ้นก็ลดลงไป ไปเป็นสัญญาณของสัตว์ ที่ไม่สามารถเรียกคำว่าพ่อแม่ได้เลย ทำไม่ถึงพูดอย่างนั้น..ก็ลองสังเกตคนรอบกายเราก็ได้ คนที่เค้าทำไม่ค่อยดีกับพ่อแม่เค้า ชีวิตของเค้าก็ลำบากลำบน ต้องพอเจออุปสรรคต่างๆมากมาย
แล้วเราก็ดูชีวิตของบุคคลที่กตัญญูรู้คุณพ่อแม่ เค้าช่วยเหลือพ่อแม่เค้า ไปจนแก่เฒ่าชรา ..ทำด้วยความเต็มใจ ไม่บ่นอะไรเลย เราก็ดูจิตใจเค้่า มีอารมณ์โกรธหงุดหงิด หรือ ว่า..เค้าไม่ค่อยวุ่นวายอะไร เราก็ดูเปรียบเทียบ ดู คนที่มีเรื่องวุ่นวายตลอดเวลา กับคนที่ไม่มีอารมณ์อะไรเกิดขึ้นมาวุ่นวายภายในจิต อย่างไหนมีความสุข
แต่ในบางครั้ง คนเรามันก็พัวพันกันด้วยกรรมที่เคย ทำมา ..เราเกิดไปมีพ่อแม่ ที่ยุ่งวุ่นวายอยู่กับกรรม ทำมาหากินเลี้ยงเป็ด เลี้ยงไก่ ..สร้างแต่กรรม..มุ่งมั่นให้ร่ำรวย .พอร่ำรวย ก็เอาเงินที่ได้มา .ที่จากการสร้างสะสมกรรม นำเงินทองมารักษากายที่เจ็บป่วยทุกข์ทรมานมันมีความสุขมั้ย ที่มีเงินมีทองมารักษากายที่ทุกข์ทรมาน มันเหมือนดีน่ะ น่าจะมีความสุข สุขจมอยู่กับกรรมกระนั้นหรือ
แล้วบุคคลที่เป็นลูก นั้นก็สามารถช่วยเหลือจิตพ่อแม่ได้ ก็โดยการนำกายพ่อแม่ที่จิตเราอาศัยอยู่ ไปสร้างบุญสร้างกุศล นำกายพ่อแม่ไป ปฏิบัติธรรม กายพ่อแม่มีบุญมีธรรม ก็ช่วยเหนี่ยวนำไปถึงเรือนกายพ่อแม่จิตพ่อแม่ให้ผ่อนคลายทุกข์ของจิตพ่อแม่
เรื่องราวของคำว่า กตัญญูรู้คุณพ่อแม่นั้น เป็นรากฐานในความเป็นมนุษย์ หากเค้ามีชีวิตรู้จักเรื่องราวเหล่านี้ ทำดีๆกับพ่อแม่เค้า ..เป็นคนกตัญญูรู้คุณ ..เรื่องราวดี ๆ กุศลกรรมดี อารมณ์นึกคิดที่ ก็จะเกิดขึ้นภายในจิต เพื่อเค้่าจะได้พัฒนาจิตของเค้าให้ดีขึ้น คนมีบุญมีกุศล หนุนนำ เค้าย่อมผ่านพ้นอุปสรรค อะไรต่างๆได้ มีสติ..มีเหตุผล รู้จักสิ่งไหนดี สิ่งไหนไม่ดี เค้าก็งดเว้นการกระทำนั้นออกไปจากกายวาจาใจของเค้าเอง
เรื่องการทำมาหากินได้มากได้น้อย มันก็เนื่องด้วยวิบากกรรม บุญไม่เคยทำ ชาตินี้ก็ไม่ทำ มันมีแต่กรรมหนุนนำ มันก็จมอยู่กับกรรม ที่ร่ำรวยกัน..เค้าก็มีบุญเก่าหนุนนำ ก็กินนอนอยู่กับบุญเก่า ถึงเวลา ก็มีกรรมนำไป
สิ่งที่มันสำคัญ กับการมีกายมนุษย์ มันก็อยู่ที่สติปัญญาของแต่ละคน จะใช้กายวาจาใจ นำทุกข์หรือความสุขมาให้แก่ตน มันก็อยู่ในเรื่องราวอริยสัจสี่ สองข้อแรก สร้างทุกข์ให้แก่ตน สร้างเหตุมีอารมณ์กรรมมากมาย ส่วนสองข้อหลัง คนที่รู้ว่านั้นเป็นเรื่องราวของ โลก เค้าก็มาบรรเทาทุกข์ สร้างกายวาจาใจ ถอยห่างออกมาจากสิงข้อแรก กายเป็นบุญ มีบุญรักษาเรือนกาย คนมีบุญ ย่อมนำพาเรือนกาย ไปสร้างในสิ่งที่ดีเป็นมงคลต่อจิตของเค้าเอง
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
