“สปาเกตตี้คาโบนาราปลาทูทอดพริกไทยดำออริกาโน”
แรงบันดาลใจในการทำอาหารอิตาเลี่ยนไฮบริดเซาท์อีสเอเชียนจานนี้เป็นผลมาจากการดูโฆษณาพาสตาใส่ชีสในมือถือ ชีสที่ผ่านความร้อนถูกกัด ดึง ยาวยืดเหนียวหนึบน่ากิน กับความคิดว่าอาหารเส้นพวกนี้ดูเป็นของว่างเชิงของคาวสำหรับผม แล้วหากใส่ปลาทูซึ่งเป็นของคาวชัด ๆ เข้าไปล่ะ? อีกอย่าง นมสดที่เหลือจากการทำข้าวหมกไก่หลายวันก่อนกำลังจะหมดอายุ ผลของการไฮบริดเส้นพาสตากับปลาทูพริกไทยดำออริกาโนได้อารมณ์ชาวประมงมหาชัยได้เมียแหม่ม เก้ ๆ กัง ๆ บ้างในช่วงแรก แต่ท้ายที่สุดก็เข้ากันได้ดี
พาสตา + ปลาทูสด + พาเมซานชีส + นมสด + พริกไทยดำ + ออริกาโน
"พาสตา" (Pasta) เป็นชื่อเรียกรวม ๆ ของอาหารอิตาลี ประกอบด้วยเส้นที่ทำจากแป้งสาลี น้ำ ไข่ เกลือ และน้ำมันมะกอก นำมารีดเป็นแผ่น ตัดเป็นเส้น ทำให้สุกโดยการต้ม กินกับซอสได้หลากหลายประเภท ซอสที่ว่ามักมีส่วนประกอบหลักคือ น้ำมันมะกอก หอมหัวใหญ่ เครื่องเทศ และเนยแข็ง
และไม่ว่าจะอย่างไรก็ตาม "พาสตา" ก็ยังเป็นชื่อเรียกโดยรวมของเส้นหลากหลายประเภทในวัฒนธรรมอาหารอิตาเลี่ยน
ที่เคยเชื่อกันว่า บรรดาอาหารเส้นทุกชนิดในโลกนี้ล้วนแล้วแต่มีต้นกำเนิดมาจากเมืองจีน รวมทั้งพาสตา อาหารประจำชาติอิตาลีที่เกิดจากมาร์โค โปโล (Marco Polo) พ่อค้านักสำรวจชาวเมืองเวนิช ประเทศอิตาลี นำเข้าไปจากจีนเมื่อคราวเดินทางสำรวจตามเส้นทางสายไหม (Silk Road) ระหว่าง ค.ศ. 1271 - 1295 และบันทึกไว้ใน "การเดินทางของมาร์โค โปโล" (The Travels of Marco Polo) ที่คนเอามาเชื่อมโยงว่าการเดินทางครั้งนั้นกลับไปพร้อมกับ "บะหมี่" จากจีน และเติบโตเป็น "พาสตา" ที่อิตาลี
แท้จริงแล้ว คนอิตาลีกินพาสต้ากันมาตั้งแต่ก่อน Marco Polo จะออกเดินทางและกลับมาจากจีนหลายร้อยปีแล้ว ไม่นับรวมนักวิชาการในศตวรรษที่ 21 หลายคนที่ตั้งข้อสงสัยอย่างจริงจังว่า เอาเข้าจริงแล้ว "บันทึกทางของมาร์โค โปโล" มีพิรุธอยู่หลายแห่ง เผลอ ๆ พี่แกเดินทางไปไม่ถึงระยะมองเห็นกำแพงเมืองจีนด้วยซ้ำ แค่อ่าน ๆ จำ ๆ บันทึกนักเดินทางก่อนหน้านั้นเอามาเล่าต่อ
มีหลักฐานว่าคนโรมันทำอาหารเส้นสดกินกันมาตั้งแต่ดึกดำบรรพ์ แต่ไม่เคยมีใครเอาเส้นที่ว่ามาตากแห้งในลักษณะการถนอมอาหารเพื่อเก็บรักษาเส้นให้ได้นานและสามารถนำติดตัวเดินทางและขนส่งเพื่อการค้าขายทางไกลได้ด้วย น่าเชื่อว่า วัฒนธรรมการเอาเส้นแป้งตากแห้งนี้อิตาลีรับมาจากพวกอาหรับอีกที ช่วงที่อาหรับยึดครองอิตาลีทางตอนใต้ไว้ได้เมื่อ ค.ศ. 827
กลายเป็นว่า ในปัจจุบันเส้นพาสตาสำเร็จรูปแบบอบแห้งได้รับความนิยมมากกว่าเส้นพาสตาแบบสดหลายเท่า มีการผลิตในเชิงอุตสาหกรรมขึ้นในหลายประเทศทั่วโลก เนื่องจากมีความสะดวกไม่ต้องใช้เวลาและความชำนาญเฉพาะในการจัดเตรียมเส้นมาก
นอกจากนี้ คาร์โบนารา (Carbonara) ก็เป็นซอสสำหรับปรุงพาสตาตามแบบฉบับอิตาลีแท้ ๆ อย่างหนึ่งในวัฒนธรรมอาหารของแคว้นลัตซีโย โดยเฉพาะแถบกรุงโรม ที่ปรุงด้วยวัตถุดิบหาง่าย รสชาติเข้มข้น เป็นที่นิยมประจำครัวอิตาเลียน มีส่วนผสมหลักตามสูตรดั้งเดิม คือ ไข่ กวันชาเล พริกไทย และเนยแข็งเปโกรีโนโรมาโน
ก่อนที่พาสตาจะกลายเป็นอาหารประจำชาติอิตาลี ที่คนอิตาลียอมรับกันทั้งประเทศ พาสตาเคยเป็นอาหารที่คนอิตาลีทางตอนใต้จำต้องกินกันโดยทั่วไป เหตุผลมาจากความยากจน ขาดแคลนวัตถุดิบปรุงอาหารประเภทเนื้อสัตว์ เนื่องจากคนอิตาลีทางตอนใต้โดยรวมยากจนกว่าคนอิตาลีทางตอนเหนือ ซึ่งนิยมกินเนื้อสัตว์ นม เนย และข้าวเป็นหลัก
วิธีทำพาสตาของผมนี่เอาสะดวกเป็นเกณฑ์ ง่ายและไวกว่าสั่งจากแกร๊บในมือถือ เพราะใช้เวลาตั้งแต่เปิดแก๊สจนเอาส้อมม้วนเส้นพาสตาเข้าปากคำแรกเพียง 35 นาที
- ★ต้มเส้นในน้ำเดือดที่เติมเกลือและน้ำมันพืชกันเส้นติดกัน 13 นาทีตามคำแนะนำข้างห่อเป๊ะ (ตั้งเวลาถอยหลังในมือถืออีกต่างหาก) เซียนพาสตาสไตล์อิตาลีบอกมาว่า ควรต้มเส้นสุก 80 เปอร์เซ็นต์เท่านั้น กะให้ข้างในเป็นไตนิด ๆ จึงจะเคี้ยวมัน
- ★ระหว่างนั้นแล่ปลาทูเอาแต่เนื้อ หั่นชิ้น เหยาะซีอิ๊วขาว โรยแป้งอเนกประสงค์บาง ๆ ป้องกันไม่ให้เนื้อปลาแตกแยก ทอดจนเหลืองกรอบ เอาพักไว้
- ★ผัดกระเทียมและหอมใหญ่สับจนหอม เติมนมสด (คนชอบแบบข้น ๆ ก็ใช้ครีมแทนได้) เกลือ พริกไทยดำ ส่วนน้ำตาลไม่ต้องใส่เลยเพราะได้ความหวานจากหัวหอมแล้ว
- ★เอาเส้นพาสตาที่ต้มไว้ใส่ลงไป ตามด้วยพาเมซานชีส คลุกเคล้าให้เส้นเข้ากับซอส (ตำราส่วนใหญ่บอกหลังปิดไฟให้ใส่ไข่ไก่ด้วย 1 ฟอง เอาเฉพาะไข่แดง ตีละเอียดราดลง คลุกให้ทั่ว ชุบให้เส้นพาสตามีสีทองสวยงาม แต่จานนี้ไม่ได้ใส่เพราะไข่หมด)
- ★เท (เทครับ ไม่เคยคิดว่าจะต้องเอาส้อมวนเส้นพาสตาให้ขดเป็นวงสวยงามเล็งวางลงตรงกึ่งกลางจานเลยชีวิตนี้) ปลาทูที่ทอดไว้ประโคมลงมา โรยพาเมซานชีส และผงออริกาโนเพิ่มความมันหอม
อาหารเส้นลูกผสม East Meet West
บุคลิกหน้าตาอาหารเส้นลูกผสมจากนี้อาจฝืนบ้าง แต่ไม่เชื่อว่าผมจะเป็นคนทำพาสตานอกตำราอิตาเลียนคนแรก น่าจะมีพาสตาปลาร้า พาสต้าปลากระป๋องในซอสมะเขือเทศ หรือพาสต้าแหนมป้าย่นมาก่อนผมแล้ว หากตะขิดตะขวงใจก็ทำภาพเบลอๆ หน่อย จากปลาทูทอดกรอบก็พอจะมองให้เป็นเบคอนอิตาเลี่ยนได้อยู่ ลูกทะเลเหมือนกันถึงคุยกันไม่รู้เรื่องแต่ก็น่าจะทนกินฝีมือกันได้อยู่หรอกนะฮะ ... Buon Appetito
รายการอ้างอิง
ไทเลอร์ โคเวน, อรนุช อนุศักดิ์เสถียร, แปล.
(2556). เศรษฐศาสตร์นักกิน (An
Economist Gets Lunch). กรุงเทพฯ: มติ
ชน.
นิดดา หงส์วิวัฒน์, บรรณาธิการ. (2550). อาหาร
เส้นนานาชาติ. กรุงเทพฯ: แสงแดด.
มาร์ก เคอร์ลันสกี, เรืองชัย รักศรีอักษร, แปล.
(2556). ประวัติศาสตร์โลกผ่านเกลือ
(Salt: A World History). กรุงเทพฯ: มติ
ชน.
12ถูกใจ
6แชร์
1Kรับชม
แสดงความคิดเห็นของคุณ...
