26 ต.ค. 2022 เวลา 11:33 • ปรัชญา
เราสูงขึ้นได้ (อีก)
โรคซึมเศร้าเทียม ตอนที่ 1
สวัสดีท่านผู้อ่านที่หลงเข้ามาอ่านเพื่อต้องการพัฒนาตนเองทุกท่านนะครับสำหรับ EP สำหรับเนื้อหาฉบับนี้ผมจะพูดถึงเรื่องของความสุขซึ่งหลายคนอาจจะบอกว่า ‘อืมม...มม ก็เป็นเนื้อหาที่หาได้ทั่วไปนี่นา ไม่ได้พิเศษอะไร’ ใช่ไหมล่ะครับ ถูกต้องครับชื่อหัวข้อก็เป็นเรื่องธรรมดาที่หลาย Article ได้เขียนกันถึง แต่ผมต้องบอกว่าความสุขเป็นเรื่องของมุมมองครับ ซึ่งหนึ่งเรื่องก็มองได้หลายมุมใช่ไหมล่า ผมเลยคิดว่าวันนี้ผมจะเสนออีกแง่หลายๆ แง่มุม ให้พวกเราได้เห็นกันซึ่งก็แน่นอนว่าน่าจะมีหลาย EP สักหน่อยครับ
ก่อนอื่นอยากจะเกริ่นในเรื่องของแง่คิดกับที่มาสำหรับหัวข้อวันนี้สักหน่อย ว่าที่มาวันนี้มาได้อย่างไร
ผมเป็นคนหนึ่งที่สอนเรื่องแนวคิดให้กับผู้อื่น ไม่ถึงกับเป็นอาจารย์แต่ก็สอนได้อย่างดี เพราะสังเกตได้จากคนที่มาปรึกษาผมเรื่องปัญหาชีวิตโดยส่วนใหญ่จะได้วิธีแก้พร้อมกับความรู้สึกที่ดีกลับไป ผมคิดว่าชีวิตผมนี่ดีนะ สอนคนอื่นให้คิดได้ และตนเองก็มีความสุขด้วย แต่เชื่อไหมครับ ว่าเหตุการณ์ที่ผมไม่รู้สึกตัวมาก่อนเลยว่า ‘เรากำลังเป็นคนแบบนี้อยู่’ ได้เกิดขึ้นกับผมเมื่อไม่นานมานี้เอง
เหตุการณ์คือ หลังจากที่ผมได้ให้คำปรึกษาลูกค้าเสร็จเป็นที่เรียบร้อย ผมก็เดินหาอะไรกินครับ จิตใจเบิกบาน พร้อมกับคิดว่า ‘เราแก้ปัญหาให้ลูกค้าได้’ ก็ทำให้ชีวิตรู้สึกได้รับการเติมเต็มในอาชีพ ในขณะที่ผมกำลังนั่งดูเมนูและสั่งอาหารเป็นที่เรียบร้อยนั่นเอง ก็หยิบมือถือมาดูอะไรเพลินๆ เพื่อจะรอก๋วยเตี๋ยวที่สั่งไว้ ทันใดนั้นเอง ผมก็พลันเปิด FB เพื่อไปดูว่าเพื่อนๆ เป็นอย่างไรกันบ้าง หรือมีข่าวอะไรให้เราติดตาม ทันใดนั้นสิ่งนี้ก็เกิดขึ้นครับ
ผมเห็นเพื่อนๆ (ใน Social) หลายคนใช้ชีวิตอย่างมีความสุขด้วยรูปภาพของการถอยรถคันใหม่ ไปเที่ยวต่างประเทศ กินของอร่อย (แสนแพง) และได้ใช้ชีวิตหรูหรา รวมถึงภาพที่คนประสบความสำเร็จนิยมใช้กันต่างๆ เช่นการซื้อของใช้แพงๆ รวมถึงการได้ใช้วันหยุดทำสิ่งที่ชอบ (ก็เป็นเรื่องธรรมดานี่หว่า)
แต่ผมกลับรู้สึกเศร้าสร้อย ..... เอ๊ะ ? ยังไงกัน (วะ) เอาใหม่ ย้อนกลับไป 2 พารากราฟบน ผมพึ่งเขียนว่าวันนี้อารมณ์ดีถึงดีมากเลยนี่หว่า... คำถามคือ เกิดอะไรขึ้นกับผมในช่วงเสี้ยววินาทีที่เห็นภาพใน Social Media นั้นๆ ?
หลังจากนั้นผมก็มานั่งรู้สึกว่า ชีวิตมันไม่ดีเลย ไม่ประสบความสำเร็จเหมือนคนอื่นๆ เขา ไม่ได้เที่ยวสักทีต้องรอปีใหม่ หรือหยุดยาว ยังไม่ได้ถอยรถคันใหม่สักที ดันมีลูกซะได้ (มึงโทษลูกเนี่ยนะ ?) และรู้สึกว่างานเราได้เงินน้อยไปป่าววะ อยากไปเที่ยวดูแสงเหนือ ขึ้นรถไฟดูเทือกเขาแอลป์ สาดด..ด
เอาใหม่อีกครั้ง ผมพึ่งเขียนไป 2 พารากราฟบนก่อนหน้านี้ ว่าผมอารมณ์ดีมากๆ เลย วันนี้แก้ปัญหาให้ลูกค้าได้ ... และก็กำลังสั่งก๋วยเตี๋ยวของโปรดมากิน
มันจึงทำให้ผมนั่งทบทวนว่าผมได้กำลังคิดอะไรไปในช่วงเสี้ยววินาทีที่เราเปิดดู Social Media ของคนอื่นๆ
ใช่ครับผมกำลังคิดว่า ทำไมผมไม่ได้ทำ หรือเป็น หรือมี ในสิ่งเหล่านั้นบ้าง
ซึ่งมันเป็นเรื่องที่น่าแปลกไหมครับ ? ว่าสิ่งเหล่านั้น (Social Media) สามารถเปลี่ยนความคิดเราได้ เปลี่ยนจากความสุขให้กลายเป็นทุกข์ (ได้อย่างไรกันวะ?)
ฉบับหน้าผมจะมาอธิบายถึงสิ่งที่ทำไมใจเราถึงทุกข์ โรคซึมเศร้าเทียม และเราจะทำอย่างไรถึงจะกลับสู่ความสุขได้ครับ
โรคซึมเศร้าที่หลายครั้งคุณสร้างขึ้นมาเอง
โฆษณา