Good Coffee / กาแฟดีอุทัยธานี
การเดินทางบนเส้นทางกาแฟของเราในหลายเดือนที่ผ่านมา มีหลายครั้งที่ทำให้หวนนึกถึงบรรยากาศของบ้านที่จากมาเมื่อหลายปีก่อน รสชาติอาหารเหนือ อากาศหนาว หรือแม้กระทั่งเสียงสนทนาภาษาเมือง (ภาษาเหนือ) เหล่านี้ ล้วนทำให้หัวใจดวงน้อยๆของเรา แอบสะอื้นเพราะนึกถึงบรรยากาศอันอบอุ่นจากผู้คนใจดีและสถานที่ที่เราเรียกว่าบ้าน และทุกครั้งที่ความรู้สึกเหล่านี้เข้ามาครอบงำ เราเองก็มักจะมองหาบางสิ่งมาเติมเต็มความรู้สึกเพื่อให้หายคิดถึงบ้านไปได้บ้าง
หลายครั้งที่ใช้การฟังเพลงของ “ จรัญ มโนเพชร “ ขณะขับรถเพื่อช่วยบรรเทาความเหงา แต่แปลกที่ยิ่งฟังยิ่งคิดถึงบ้าน วันไหนโชคดีหน่อยได้เจอคนเมือง (คนเหนือ) ก็ได้พูดเมืองใส่กันบ้าง ซึ่งอย่างหลังนี้ทำให้เรามีความสุขทุกครั้งที่ได้ทำ ไม่ต่างจากการมาเยือน “ ภูผากาแฟ “ ร้านกาแฟในตัวเมืองอุทัยธานี ที่ซึ่งเจ้าของร้านเป็นคนเมืองที่น่ารักมากๆ
เป็นเสี้ยววินาทีที่เรากับ “ พี่แอน “ ผู้เป็นทั้งเจ้าของร้าน เจ้าของแบรนด์ เจ้าของฟาร์มและโรงคั่วภูผา เกือบจะคลาดกันเพราะแกต้องเดินทางเข้ากรุงเทพมหานคร เพราะติดภารกิจที่ต้องไปร่วมงานกาแฟประจำปี ซึ่งปีนี้ภูผากาแฟส่งเมล็ดเข้าประกวดและได้รางวัลอีกครั้ง เราเลยรบกวนเวลาไม่นาน เพื่อสนทนาและเก็บข้อมูลเกี่ยวกับที่มาที่ไปของร้านกาแฟแห่งนี้ให้ได้มากที่สุด
ปี่เป๋นคนเจียงใหม่ ละก็มามีครอบครัวอยู่ชัยนาท มาทำงานในระแวกนี้แหละ ลพบุรี นครนายก ภาคกลางนี่แหละ แล้วก็เปิดร้านกาแฟแมสเล็กๆที่ชัยนาทด้วย
บทสนทนาภาษาเมืองเริ่มต้นขึ้น เพราะเราต่างแนะนำตัวว่าเป็นคนเมืองทั้งคู่ ทำให้การพูดคุยกันในวันนี้ออกรสออกชาติอย่างถูกจังหวะ แต่ด้วยเวลาที่มีอย่างจำกัด ทำให้เรื่องเล่าที่ควรจะมีความยาวและเต็มไปด้วยรายละเอียด ต้องถูกตัดทอนลงไปหลายส่วน แต่ก็พอจะสรุปได้ว่า
พี่แอนโตมากับกาแฟตั้งแต่เด็ก เพราะบ้านเกิดที่ ต.ป่าเมี่ยง อ.ดอยสะเก็ด จ.เชียงใหม่ ครอบครัวของแกทำอาชีพเป็นเกษตรกร ทำไร่กาแฟมาตั้งแต่รุ่นแม่ แต่ด้วยความที่ตอนนั้นยังเด็ก เลยไม่ได้สนใจพืชชนิดนี้มากนัก จนกระทั่งเติบโตเข้าสู่วัยทำงาน และเริ่มต้นธุรกิจร้านกาแฟเล็กๆของตัวเอง จึงได้ค้นพบว่าการหาเมล็ดดีๆเพื่อมาทำกาแฟให้ถูกปากทั้งลูกค้าและตนเองนั้น เป็นเรื่องที่ยากพอสมควร เลยพยายามหาทางที่จะพัฒนาผลิตภัณฑ์ของตนเองให้ดีขึ้น ด้วยการหันกลับมามองรากเหล้าที่แท้จริงของตัวเอง
“ พี่ปรึกษากับแม่ว่าอยากจะกลับมาพัฒนากาแฟที่บ้าน เพราะเรามีไร่ของตัวเองอยู่แล้ว อยากจะทำให้มันดีขึ้น เท่านั้นแหละแม่ยกไร่ให้เลย แม่บอกว่าเต็มที่ และแม่จะคอยซัพพอร์ตอยู่แบบนี้แหละ ขาดเหลืออะไรขอให้บอก จากนั้นเป็นต้นมา พี่ก็เดินหน้าลุยเต็มที่เลย “
แรกๆที่ทำนะ ไม่รู้เรื่องอะไรเลย แต่อาศัยว่าเราพอมีคนรู้จักในวงการกาแฟ เราก็ไปแอบถามความรู้บ้าง ครูพักลักจำเขามาบ้าง แล้วก็เอามาทดลองกับไร่ของเรา ซึ่งคนกาแฟนี่เขาใจดีนะ มีอะไรก็บอกกัน ส่งต่อกัน ไม่มีกั๊ก จนทำให้เราเดินทางมาจนถึงทุกวันนี้นั่นแหละ
เป็นเวลาหลายปีที่พี่แอนเรียนรู้ ลองผิดลองถูกเพื่อพัฒนาเมล็ดกาแฟของตนเองตั้งแต่กระบวนการต้นน้ำ กลางน้ำ มาจนถึงปลายน้ำ จนถึงทุกวันนี้ตัวแกเองก็ยังไม่หยุดที่จะเรียนรู้และพัฒนาตนเองไปเรื่อยๆ เปรียบดังไร่กาแฟเป็นห้องเรียน และเมล็ดกาแฟคือบทเรียนหนึ่ง ที่ยิ่งเรียนยิ่งสนุก จนส่งผลเมล็ดกาแฟที่ส่งเข้าประกวด ได้รับรางวัลทุกปี เปรียบเสมือนเรียนจบแล้วได้เกียรตินิยมแล้วก็เรียนวิชาต่อไปเรื่อยๆนั่นเอง
หากจะมีใครสักคนหนึ่งที่ “ เนิร์ด “ และหมกมุ่นในสิ่งใดสิ่งหนึ่ง จนประสบความสำเร็จโดยมีรางวัลการันตี ก็คงจะไม่พ้นผู้หญิงคนนี้อย่างแน่นอน
จริงๆบทสนทนาภาษาเมืองของเราวันนี้เต็มไปด้วยเรื่องวิชาการ และทฤษฎีวิทยาศาสตร์กาแฟเสียส่วนใหญ่ ซึ่งการที่เราจะนำเรื่องเหล่านั้นมาเล่าก็คงจะเป็นการย่อยยากและหนักเกินไปสำหรับผู้อ่านบางท่าน หากแต่ใครอยากแลกเปลี่ยนความรู้เกี่ยวกับกาแฟก็สามารถไปหาพี่แอนได้ที่ร้าน “ภูผากาแฟ “ จังหวัดอุทัยธานี เพราะที่นี่นอกจากกาแฟจะรสชาติดีแล้ว ยังมีอาหารและขนมไว้รองรับทุกท่านพร้อมด้วยบรรยากาศดีๆอีกด้วย อีกทั้งทุกคนในร้านตั้งแต่เจ้าของร้านไปจนถึงพนักงาน ยังอัธยาศัยดีมากๆอีกด้วย
ส่วนตัวของเรา การได้พบกับพี่แอนและได้พูดคุยกันด้วยภาษาเมืองเช่นนี้ มันทำให้หัวใจดวงน้อยๆดวงนี้ หายคิดถึงบ้านไปได้ไม่มากก็น้อยทีเดียว
- 2
ดูเพิ่มเติมในซีรีส์
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
