ขออนุญาตแชร์ประสบการณ์ชีวิตตัวเองนะครับ (บางเรื่องผมก็ตัดสินใจจากสัญชาตญาณตัวเองล้วนๆ แบบไม่มีเหตุผลเลย อ่านเป็นนิทานก็ได้ครับ)
หลังเรียนจบใหม่ 1 เดือน ผมได้งานทำ ไปทำแค่วันเดียว วันรุ่งขึ้นโทรไปลาออก บอกผมไม่ไปแล้วครับ สาเหตุคือ ผมคิดว่าผมทำมันต่อไปไม่ได้นานแน่ๆ ไม่อยากเสียเวลา
ต่อมาได้งานอีก (จากที่ลาออกไม่นานจากที่แรก) ทำได้ 1 เดือน ลาออก อันนี้ผมมองว่า ระยะยาวไม่ใช่แบบชีวิตที่เราอยากเป็น (ทั้งที่ได้เงินดีมากครับ)
ต่อมาได้งานอีก อันนี้ ทำมา 8 ปี ผมอยู่ในส่วนที่ต้องรับเด็ก ฝึกเด็ก ที่เข้ามาทำงานด้วย บอกตามตรงว่า เวลาผมฝึกเด็กจนเริ่มเป็นงานแล้ว แล้วเค้ามาลาออก ผมก็ต้องหาคนใหม่ ฝึกกันใหม่ เสียทั้งเวลาและความรู้สึก
ถ้าคุณแน่ใจว่า ไม่น่าจะทำงานต่อได้ รีบแจ้งเลยครับ มันจะดีต่อทั้งตัวคุณและองค์กร อย่าปล่อยให้เวลาผ่านไป
หลังจาก 8 ปีที่นี่ ผมก็ลาออก มาทำธุรกิจส่วนตัวได้ปีกว่า จากนั้นก็กลับเข้าเป็นมนุษย์เงินเดือนอีก ทำต่อได้ 6 เดือนก็ออก หยุดไปอีก 6 เดือน แล้วก็ไปทำที่ใหม่ ได้อีกเกือบ 7 เดือนก็ลาออก
จากนั้นมาทำธุรกิจส่วนตัวอีกครั้ง เกือบ 2 ปี แล้วก็กลับเข้าเป็นมนุษย์เงินเดือนอีก เกือบ 2 ปีครึ่ง จนตอนนี้ ถึงได้ทำงานส่วนตัวที่ตัวเองชอบและถนัด
โว้ว ชีวิตยังอีกยาวครับ แต่สำหรับผมนะ ที่ผ่านมา ผมไม่เคยมีงานรองรับก่อนลาออกเลยสักครั้ง ลาออก ได้งาน ลาออก ได้งาน ลาออก ได้งาน
ผมใช้หลักเดียวกับการมีแฟน (เลิกกันก่อน แล้วค่อยมีแฟนใหม่)
ชีวิตจะเต็มไปด้วยเรื่องที่เราต้องตัดสินใจ ผิดบ้าง ถูกบ้าง มันเป็นเรื่องปกติมากๆ
ที่อยากจะบอกจริงๆคือ มันไม่มีทางตันจริงๆหรอกครับ ถ้าหาทางออกไม่เจอ ก็ลองออกทางที่เข้ามาซิครับ
เป็นกำลังใจให้ครับผม.
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
