"อย่ารู้เรื่องเงินเดือนของคนในบริษัทเดียวกัน"
คำพูดที่หลายคนได้ยินกันบ่อยค่อนข้างเห็นด้วยว่ามันจะดีกว่าถ้าไม่รู้เงินเดือนของเพื่อนที่ทำงานแบบไม่อยากคุยกับใครทางข้างซ้าย หรือของเพื่อนที่ชอบบ่นกับเราว่าเหนื่อยจังแต่ก็ไม่ได้เห็นทำอะไรมากทางข้างขวา
ผมเคยได้โอกาสย้ายงานไปทำงานบัญชีที่บริษัทย่านสาธรแห่งหนึ่ง รวมๆแล้วเป็นบริษัทที่ค่อนข้างโอเคในด้านการแบ่งงาน ความ super flexible เรื่องเวลา เพียงขอแค่คุณทำงานเสร็จ คุณจะเข้างานที่โมงก็ได้ หากมีธุระด่วนก็กลับไวได้เช่นกัน ฟังแล้วมันช่างน่าสนใจมาทำงานที่นี่เลยทีเดียว
จุดเริ่มต้นมาจากช่วงที่ผมกำลังจะผ่านทดลองงาน เค้าถามเรื่องเงินเดือนว่าต้องการอย่างไร ผมก็พูดตามที่เคยสัมภาษณ์เข้าทำงานไว้ว่าถ้าผมผ่านจะขึ้นเงินเดือนให้ แต่ด้วยสถานการณ์โควิดทำให้ HR ของเบรคการขึ้นเงินให้ผม และจะไม่หักเงินเดือนผมในช่วงที่บริษัทจะขอหักเงินเดือนในช่วงโควิด (เหตุผลคือเงินเดือนต่ำกว่าเกณฑ์ ช่างน่าเศร้า5555555)
หลังจากนั้นด้วยการที่ผมได้ผ่านช่วงทดลองงาน ทางแผนกก็เริ่มเพิ่มงานใหม่ๆให้ผมทำ ผมก็สู้ตายเพราะผมจะพิสูจน์ว่าผมนี่แหละ ควรได้เงินเดือนเพิ่ม จะหาเงินไปกินปิ้งย่าง!!!
แต่เอาจริงๆผมต้องกลับบ้านค่อนข้างช้าสุดเพราะงานผมมักไม่เสร็จ ซึ่งหัวหน้ามองว่าเป็นเรื่องไม่ดีที่ทำงานไม่เสร็จในเวลางาน ผมมักจะโดนพี่ๆในแผนกบอกว่าเอ็งทำงานช้านะ ผมก็พยายามต่อไปให้เค้ามองว่าผมทำงานได้ดี
เวลาก็ผ่านไป 1 ปี ผมก็ไม่ได้เงินเพิ่มแต่อย่างใดตามที่พูดคุยกัน และแผนกก็มองว่าผมทำงานไม่ค่อยมีประสิทธิภาพ (ทุกวันนี้ผมก็สงสัยว่าผมทำได้ดีนาาา แต่ก็ไม่ได้แก้ตัว) ปัญหามืดแปดด้าน จนตัวผมตั้งคำถามกับตัวเองว่า อยู่ที่นี่มันจะเติบโตในแนวทางที่ผมต้องการไหน คำตอบของผมคือ ไม่ใช่ ผมจึงขอลาออกกับหัวหน้าแผนก
เล่าให้ฟังก่อนนะครับ ผมกับแผนกจริงๆแล้วค่อนข้างคุยกันได้ พี่ๆที่งานเอ็นดูผมมาก วันไหนที่ผมเข้าบริษัทคนเดียว ก็บอกให้กลับตั้งแต่บ่าย 2 ก็มี (แต่งานเสร็จนาาา) ชอบพาไปเลี้ยงข้าว ชานม เพราะที่ทำงานจะรู้ว่าถ้าไม่เลี้ยงผมก็ไม่ไป555555
จนใกล้วันที่ผมจะต้องออกแล้วจริงๆ เวลาประมาณ 6 โมงเย็นกว่าๆ เหลือผม หัวหน้าแผนก พี่อีกหนึ่งคนที่ค่อนข้างสนิทกัน ตอนนั้นผมกำลังเร่งทำงานเพราะผมต้องลาพักร้อนไปเที่ยวกับแฟนของผม จนได้มีคำถามหนึ่งที่ถามผม
หัวหน้า : เต้ยได้เงินเดือนเท่าไรนะ XXXXX รึเปล่า (ซึ่งคือเงินเดือนที่เคยขอตอนผ่านทดลองงาน)
ผม : หะ...ไม่ใช่พี่ ถ้าได้เงินเท่านั้นป่านี้ผมสู้ตายเลย
หัวหน้า : อ่าว...แกได้เท่าไรอะ
ผม : ก็.......... XXXXX ครับเท่าที่ได้ตอนแรก
หัวหน้า : ทั้งแผนกเค้าเข้าใจหมดเลยนะว่าแกได้เงินเดือนเยอะ ทุกคนยังสงสัยอยู่เลยว่าแกได้เงินเรทนี้ยังจะลาออกทำไมอีก พี่ก็เพิ่มงานให้มันสมเหตุสมผลกับเงินที่เอ็งได้
ผม : .....(เงียบ ไม่รู้จะพูดอะไร)
หัวหน้า : ถ้ารู้ว่าแกไม่ได้เพิ่มเงิน ตอนนั้นพี่จะคุยให้ มันไม่แฟร์กับเอ็งที่ไม่ได้เพิ่ม มันแทบเป็นโอกาสสุดท้ายในเพิ่มเงินเดือนการทำงานของแกที่นี่แล้ว พี่ๆที่ทำงานเค้าน้อยใจแกมากเลยนะ คิดว่าเด็กใหม่ ได้เงินเดือนเยอะกว่า ก็เข้าใจในเนื้องาน แต่ก็นั่นแหละ ก็แอบมองว่าไม่แฟร์เท่าไร ถ้าได้เงินเท่านี้เค้าเลยมองว่าแกทำงานช้าทั้งที่ได้เงินเยอะ
สรุปก็คือ นี่ผมได้งานเพิ่มโดยที่ไม่ได้เงิน บวกกับทุกคนเข้าใจไปว่าเงินเดือนเยอะแล้วทำงานไม่สมราคาหรอเนี่ย!!! ตอนนั้นจำได้ว่าผมจะร้องไห้จริงๆ เลยต้องพูดฮาๆกลับไปว่า ผมจุกจะร้องไห้จริงๆแล้วนะพี่ แต่น้ำตาผมก็เริ่มไหลออกมาจริงๆ555555
สรุปหัวหน้าก็ทำได้ว่าเห็นใจผม แล้วก็ให้ผมสั่งอะไรมากินก็ได้เดี๋ยวเลี้ยง แล้วก็เปลี่ยนบรรยากาศเหมือนเลี้ยงข้าวอำลาผมกับหัวหน้างานไป หลังจากวันนั้นทุกคนก็ค่อนข้างเอ็นดูผมมากกว่าเดิม ยื่นมือมาช่วยงานของผมกันมากขึ้น แต่ก็นั่นแหละ อีกไม่นานก็ถึงเวลาผมจะลาออกแล้ว
จริงๆผมก็มองว่ามันก็ผิดที่คนในแผนกค่อนข้างสนิทกันซะจนคุยเรื่องเงินเดือนของผมกัน ไม่รู้ว่ารู้จากไหน รู้จากใคร แต่ผมก็ไม่ได้โกรธเคืองอะไรกับเรื่องนี้นะ มันเป็นเหตุการณ์ที่ผมมาตั้งคำถามว่า ถ้าหากเค้าไม่รู้เงินเดือนของผมกัน เค้าจะมองผมทำงานดีขึ้นไหม มองผมเป็นคนแบบไหนกันนะ
"อย่ารู้เรื่องเงินเดือนของคนในบริษัทเดียว"
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
