ฎีกาที่ 5086/2560
คดีก่อน โจทก์ฟ้องขอให้เพิกถอนการโอนที่ดินพิพาทที่จำเลยอาศัยหนังสือมอบอำนาจ ซึ่งระบุว่าโจทก์มอบอำนาจให้จำเลยโอนที่ดินพิพาทเป็นของจำเลยได้ ไปดำเนินการโอนที่ดินพิพาทไปเป็นของจำเลย โดยความเป็นจริงโจทก์ไม่ได้มอบอำนาจให้จำเลยโอนที่ดินพิพาทตามหนังสือมอบอำนาจ ประเด็นในคดีดังกล่าวจึงมีว่า การโอนที่ดินพิพาทไปเป็นของจำเลยชอบด้วยกฎหมายแล้วหรือไม่
ซึ่งศาลฎีกาพิพากษาคดีถึงที่สุดแล้วว่า โจทก์มอบอำนาจให้จำเลยโอนที่ดินตามหนังสือมอบอำนาจถูกต้อง การโอนที่ดินพิพาทไปเป็นของจำเลยจึงเป็นการโอนโดยชอบด้วยกฎหมายแล้ว คดีนี้โจทก์ฟ้องจำเลยขอให้เพิกถอนการโอนที่ดินพิพาทอีกโดยอ้างว่าโจทก์และจำเลยไม่มีข้อตกลงว่าที่ดินพิพาทที่โอนชำระหนี้เงินยืมมีราคาเท่าใด เท่ากับราคาท้องตลาดในเวลาและ ณ สถานที่ส่งมอบหรือไม่ จึงตกเป็นโมฆะตามประมวลกฎหมาแพ่งและพาณิชย์ มาตรา 656 วรรคสาม
เห็นว่า เหตุที่โจทก์ยกขึ้นอ้างเพื่อต้องการชี้ให้เห็นว่าการโอนที่ดินพิพาทไปเป็นของจำเลย เป็นการโอนที่ไม่ชอบด้วยกฎหมายนั้น ไม่ว่าจะเป็นเรื่องหนังสือมอบอำนาจไม่ถูกต้องในคดีก่อน หรือการไม่มีข้อตกลงว่าที่ดินพิพาทที่โอนชำระหนี้เงินยืมมีราคาเท่าใด เท่ากับราคาท้องตลาดในเวลาและสถานที่ที่ส่งมอบหรือไม่ในคดีนี้ ล้วนเป็นข้อเท็จจริงที่มีอยู่แล้วทั้งหมดในขณะที่โจทก์ฟ้องคดีหมายเลขแดงที่ 427/2554 ของศาลชั้นต้น
การไม่มีข้อตกลงว่าที่ดินพาทที่โอนชำระหนี้เงินยืมมีราคาเท่าใด เท่ากับราคาท้องตลาดในเวลาและ ณ สถานที่ส่งมอบหรือไม่ เป็นข้อเท็จจริงที่โจทก์ทราบดีและได้กล่าวไว้ในฟ้องคดีก่อนด้วย คือโจทก์อ้างในฟ้องคดีก่อนว่าราคาที่ดินของโจทก์กับมูลหนี้ที่ตีชำระหนี้แตกต่างกันมาก จึงเป็นข้อพิรุธแสดงให้เห็นว่า โจทก์ทราบข้อเท็จจริงดังกล่าวดีอยู่แล้ว ในขณะฟ้องคดีก่อน
ซึ่งควรที่โจทก์จะต้องยกประเด็นดังกล่าวขึ้นเป็นข้ออ้างในคดีก่อนด้วย เพื่อให้ศาลวินิจฉัยไปเสียในคราวเดียวกัน แต่โจทก์ก็ไม่ได้ยกขึ้น จนศาลฎีกาพิพากษาคดีก่อนถึงที่สุด โดยฟังว่าการโอนที่ดินพาทไปเป็นของจำเลยถูกต้องชอบด้วยกฎหมายแล้ว โจทก์จึงมาฟ้องคดีนี้อีกโดยอ้างเหตุว่าไม่มีข้อตกลงว่าที่ดินพิพาทที่โอนชำระหนี้เงินยืมมีราคาเท่าใด เท่ากับราคาท้องตลาดในเวลาและ ณ สถานที่ส่งมอบหรือไม่ ซึ่งเป็นเรื่องที่โจทก์ทราบข้อเท็จจริงดีอยู่แล้วขณะฟ้องคดีก่อน
แต่ไม่อ้างเป็นประเด็นเพื่อให้ศาลได้วินิจฉัยไปเสียในคราวเดียวกันทั้งๆที่มีโอกาสทำได้เช่นนี้ โจทก์ย่อมไม่อาจยกเหตุดังกล่าวขึ้นอ้างในคดีนี้ได้อีก เพราะเหตุที่ศาลจะฟังว่าการที่ใช้หนังสือมอบอำนาจไม่ถูกต้อง หรือการไม่มีข้อตกลงว่าที่ดินพาทที่โอนชำระหนี้เงินยืมมีราคาเท่าใด เท่ากับราคาท้องตลาดในเวลาและ ณ สถานที่ส่งมอบหรือไม่ ล้วนนำไปสู่การวินิจฉัยว่า การโอนที่ดินพิพาทไปเป็นของจำเลยชอบด้วยกฎหมายหรือไม่เหมือนกัน เมื่อโจทก์ทราบข้อเท็จจริงอันเป็นประเด็นทั้งสองอยู่แล้วแต่ไม่อ้างขึ้น
จึงต้องถือว่าประเด็นในคดีก่อนและคดีนี้ เป็นประเด็นที่ศาลได้วินิจฉัยโดยอาศัยเหตุอย่างเดียวกัน เป็นฟ้องซ้ำ ต้องห้ามตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความแพ่ง มาตรา 148 ที่ศาลล่างทั้งสองพิพากษายกฟ้องโจทก์มานั้นชอบแล้ว ศาลฎีกาเห็นพ้องด้วย
ดูเพิ่มเติมในซีรีส์
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
