Blockdit Logo (Mobile)
ผู้สังเกตการณ์
•
6 ธ.ค. 2022 เวลา 10:18 • นิยาย เรื่องสั้น
นิยาย : วิลเลียม วี.วินเนอร์ ตอนที่ 4
ตอนเช้าพวกเราตื่นมาเตรียมอุปกรณ์เพื่อไปตกปลา ป้ายาทำอาหารเช้าให้พวกเรากินและห่อข้าวกลางวันให้อีกคนละกล่อง
ป้ายาทำกับข้าวอร่อยมากแม้แต่ไข่เจียวก็อร่อย แวนด้าแอบกระซิบกับผมว่า
"แม่ไม่เคยทำได้อร่อยแบบนี้เลยวินนี่"
ที่นี่เขาไม่ค่อยชอบกินขนมปังหรืออาหารแบบชาวตะวันตกกันสักเท่าไหร่
ถึงอย่างนั้นป้านาก็ยังเตรียมขนมปัง ไส้กรอก และอาหารเช้าแบบที่ผมกับแวนด้าชอบไว้ให้ แต่ถูกเจ้ากายแย่งกินหมด ผมกับน้องจึงได้กินแค่ข้าวกับไข่เจียว
"น่าอร่อยจัง ขอกินด้วยสิ"
จินน้องชายคนเล็ก พอเห็นว่ากายกินไส้กรอก ก็จะกินด้วย
"พี่กายให้หนูกินด้วย"
ผมจึงแบ่งส่วนของผมให้น้อง ๆ
"จินเอาของพี่ไปกินสิ พี่เบื่อขนมปัง ไส้กรอกแล้ว อยากกินข้าวกับไข่เจียวร้อน ๆ"
ป้านาบอกว่าถ้ารู้ว่ากายชอบ ป้าจะไปซื้อมาเพิ่ม พี่ตั้มกับพี่ฟอนต์จึงบอกว่าชอบกินเหมือนกัน
"ป้านาซื้อมาเผื่อผมกับฟอนต์ด้วยนะ"
"เด็ก ๆ ไม่ต้องแย่งกัน เดี๋ยวป้าไปซื้อมาเพิ่ม ใครจะกินอะไรบ้าง จดมาเลย"
แต่ผมกับน้องสัญญากันไว้แล้วว่าจะพยายามกินง่ายอยู่ง่าย ไม่รบกวนป้า ๆ ให้ลำบากใจ ผมจะฝึกกินอาหารพื้นบ้านให้ชินเอง
พอกินข้าวเสร็จแล้วพี่แต้วขับรถกระบะให้พวกเรานั่งท้าย ส่วนแวนด้านั่งด้านในรถกับพี่แต้ว
พอมาถึงบ่อปลา พี่ตั้มบอกว่าเราต้องไปขุดดินหาเหยื่อมาล่อปลากันก่อน
"ตรงนี้ ๆ ๆ "
จินตะโกนเรียกให้ทุกคนไปใต้ต้นไม้ใหญ่ ที่ดินบริเวณนั้นชื้น ๆ เขาขุดจอบลงไปเปิดหน้าดินขึ้นมา
"นี่ไง ได้เหยื่อแล้ว"
จินหยิบไส้เดือนสีดำตัวยาวยึดขนาดเล็กเท่าเส้นสปาเกตตี้ขึ้นมาให้ทุกคนดู
แวนด้าวิ่งเข้าไปดูเป็นคนแรก เธอรับเอาเจ้าตัวขยึกขยึยมาถือประคองไว้ในอุ้งมือ
"มันน่ารักมาก วินนี่ดูสิ"
เธอหยิบมันขึ้นมายื่นให้ผมตรงหน้าอย่างตื่นเต้นดีใจ
ผมรู้ว่าผมควรจะดีใจกับน้อง แต่ !!!
อากาศแถวนี้คงร้อนเกินไปสำหรับผม หรือผมอาจจะแพ้อาหาร ผมไม่รู้
"อ้าว วินนี่เป็นอะไร"
ผมหายใจไม่ออกแล้วล้มลงไปกองกับพื้น !!!
"นี่แหละมั้ง เขาถึงว่าเด็กในเมืองอ่อนแอ เจอแดดนิดลมหน่อย ก็หลับกลางอากาศสะแล้ว"
ผมลืมตาขึ้นมาทันได้ยินป้านาบ่นพึมพำ แต่ในมือของป้ากำลังใช้หมวกสานของตัวเองเอามาพับแล้วพัดให้ผม
มือข้างหนึ่งของป้าก็มีผ้าชุบน้ำเย็นมาเช็ดที่ใบหน้าของผม ส่วนคนอื่น ๆ ยืนหัวเราะอยู่รอบวง
"ฮ่า ๆ ๆ วินนี่กลัวไส้เดือน"
จินกับแวนด้ายังคงจับไส้เดือนตัวเล็ก ๆ ขึ้นมาแกว่งยั่วใส่หน้าผม
"วินนี่ ไม่ต้องกลัว พี่แต้วบอกว่าไส้เดือนไม่มีพิษ"
เธอพูดกลั้วหัวเราะ นี่น้องสาวของผมกลายไปเป็นเด็กตกปลาเรียบร้อยแล้วหรือนี่
ผมทั้งอาย ทั้งเหนื่อยและตกใจ ถ้าเพื่อน ๆ ที่โรงเรียนรู้ ผมคงอายเขาตายเลย
"พี่ไม่ได้กลัว พี่แค่ตกใจนะแวนด้า"
"นายจะกลัวก็ได้นะวินนี่"
พี่ฟอนต์ปลอบใจผมด้วยสีหน้าที่เป็นห่วง
"ความกลัวจะหายไป เมื่อนายรู้จักมัน ตอนพี่เป็นเด็กพี่ก็เคยกลัว ตอนนั้นพี่ตามพ่อไปตกปลา เห็นไส้เดือนครั้งแรกพี่ก็ร้องไห้"
พี่แต้วช่วยปลอบใจผมอีกคน
"ถ้าวินนี่ไม่อยากตกปลาก็ไม่เป็นไร ไปเก็บผักกับป้าก็ได้"
ป้านาบอกกับผม แล้วยื่นขวดน้ำมาให้
"ดื่มน้ำก่อนสิ"
ผมรับมาจิบไปสองอึก
"ดีขึ้นไหมวินนี่"
"ครับป้านา ขอบคุณครับ"
"ป่ะ ทุกคนไปตกปลาให้ย่าทำกับข้าวเย็นนี้กันดีกว่า"
พี่ตั้มเอ่ยปากชวน
"เร็ว ๆ เลย จินรีบพาพี่ไปขุดอีกนะ พี่ว่าพวกมันน่ารักเวลามันดิ้นอยู่ในมือแล้วจั๊กจี้ดี"
แวนด้ารีบดันหลังเจ้าจินให้พาไปขุดดินหาไส้เดือน ส่วนคนอื่น ๆ ต่างก็ทยอยเดินตามกันไปพร้อมกับเสียงพูดคุยสนุกสนานถึงเรื่องที่ผมเป็นลม

ดูเพิ่มเติมในซีรีส์

โฆษณา