นิยาย : วิลเลียม วี. วินเนอร์ ตอนที่ 6 แวนด้า
"เด็ก ๆ วันนี้เราจะทำก๋วยเตี๋ยวน้ำเป็นมื้อกลางวัน และทำขนมบัวลอยไข่หวานเป็นของว่าง ใครจะช่วยงานป้าบ้างยกมือขึ้น"
กล้วยไม้แวนด้า
ป้ายาถามหาผู้ช่วยงานครัว ซึ่งไม่มีใครตอบรับคำชวนเลยสักคน เพราะกำลังสนุกกับการเล่นเกมในมือถือของตัวเองอยู่
"ผมทำอะไรได้บ้างครับป้า"
ผมจึงอาสาเป็นผู้ช่วยงานครัวของป้ายา
"วินนี่ไปเก็บฟักทองที่สวนครัวริมสระมานะลูก เลือกเอาลูกฟักทองที่แก่ ๆ นะ"
"ครับป้า"
ผมลุกออกไปที่สวนครัวริมสระของป้ายา แล้วเดินหาลูกฟักทองที่แก่ ๆ แต่ผมก็ไม่รู้ว่าแบบไหนที่เรียกว่าแก่ แบบไหนที่เรียกว่าอ่อน
"แม่ครับ ฟักทองแก่ ๆ เราต้องดูยังไงเหรอครับ"
ผมตัดสินใจส่งข้อความไปถามแม่ที่ตอนนี้เฝ้าไข้คุณพ่ออยู่ที่อังกฤษ
แม่ส่งสติกเกอร์หัวเราะมาให้ผม
"ดูที่เปลือกของมันนะลูกว่าผิวแข็ง ขรุขระ มีปุ่มปมแข็ง ๆ นั่นแหละฟักทองที่แก่แล้ว เก็บได้เลย"
"แต่ว่า แม่ครับ ป้ายาปลูกฟักทองญี่ปุ่น"
"อ้าว !!! "
"ลูกไหนดีครับแม่"
"งั้นถ่ายรูปมาให้แม่ช่วยเลือกสิ"
"ครับแม่"
ผมถ่ายรูปลูกฟักทองหลาย ๆ ขนาด แล้วส่งไปให้แม่ช่วยเลือก
"รูปที่สามลูก"
"ขอบคุณครับแม่ เอ่อ แม่ ๆ ๆ อย่าบอกใครนะครับ นะแม่นะ Please "
"Ok คร้าบ ไอ้ลูกชาย"
"ผมรักแม่ครับ ฝากกอดแดดดี้ด้วยนะครับแม่"
"จ้า เล่นให้สนุกนะลูก"
และแล้วผมก็ได้ฟักทองลูกแก่ ๆ ไปให้ป้ายา
มันเทศเปลีอกสีม่วง
"เก่งมากวินนี่ ทีนี้ก็ไปขุดมันม่วง เอามาสักสองหัวก็พอนะ"
"ขุดมัน ทำยังไงครับป้ายา"
ยังไม่ทันที่ป้ายาจะตอบ พี่ตั้มก็อาสาจะพาผมไปขุดมันม่วงแทน
"เดี๋ยวผมขุดเองป้า เอาสองหัวใช่ไหม"
 
"สองหัวสำหรับผสมปั้นแป้งทำขนมบัวลอย แต่ไหน ๆ
ตาตั้มก็ลงไปขุดแล้ว พาน้อง ๆ ไปช่วยขุดเพิ่มเอาไว้เผากินเล่นตอนก่อกองไฟด้วยก็ดีนะ"
ป้ายาบอก
"ครับป้า ป่ะฟอนต์ ไปช่วยวินนี่ขุดมันม่วงด้วยกัน"
"หนูไปด้วย"
แวนด้ารีบกดปิดโทรศัพท์ แล้วอาสาไปช่วยกันขุดหามันอีกแรง แต่พี่แต้วห้ามไว้
"แวนด้าอยู่ช่วยพี่กับป้าตรงนี่แหละ เดี๋ยวเราช่วยกันปั้นแป้ง"
"ไม่เอา แวนด้าอยากหามันม่วง"
"แต้วไปดูน้อง ๆ ด้วยไป เดี๋ยวค่อยขึ้นมาทำพร้อมกันก็ได้"
ป้ายาตัดบท ให้ทุกคนลงไปช่วยกันขุดมันที่สวนผักริมสระ ส่วนป้ายาเตรียมของที่จะทำน้ำซุปก๋วยเตี๋ยว ผมเห็นป้ามีกระดูกหมูด้วย
ป้ายายกร่องดินขึ้นมาเป็นแนวเพื่อปลูกมันม่วง จึงง่ายมากกับการขุดหาหัวมัน เราแค่ไปที่โคนต้นของมัน ขุดดินรอบ ๆ แล้วหัวมันม่วงก็จะโผล่ขึ้นมา
"เหมือนเล่นขุดดินหาขุมทรัพย์เลยว่าไหมวินนี่"
"ใช่ ๆ พี่ก็รู้สึกแบบนั้นเหมือนกัน"
ผมกับน้องตื่นเต้นจนหัวใจเต้นตุบตับตอนที่เราเห็นหัวมันม่วงโผล่ขึ้นมาจากร่องดิน แล้วแย่งกันโกยดินตรงหน้าขึ้นมา
"คุณแม่จะต้องภูมิใจที่เราหาอาหารได้เหมือนคนป่า ที่อาศัยอยู่ในถ้ำยุคหินโบราณ เชื่อพี่"
"พี่อยากถ่ายคลิปแบบนี้ไว้ไหม หนูถ่ายให้"
"อื้ม เอาสิ คุณพ่อจะต้องหัวเราะจนเจ็บแผลแน่ ๆ"
ผมอดคิดถึงสีหน้าตอนที่คุณพ่อคุณแม่เห็นคลิปนี้ไม่ได้จริง ๆ
"ตอนถ่ายคลิปแวนด้าพูดนำเข้าด้วยนะ"
"ได้เลยค่ะ"
แวนด้ารีบปัดเศษดินตามเนื้อตัว แล้วหยิบมือถือขึ้นถ่ายคลิปวิดีโอให้ผม
"สวัสดีค่ะทุกคน ตอนนี้เรากำลังย้อนไปในยุคหินโบราณ ที่มนุษย์ต้องขุดเผือก ขุดมัน เพื่อเป็นอาหาร และตอนนี้นักขุดของเราก็เจอแหล่งอาหารที่อุดมสมบูรณ์แล้ว เราตามไปดูกันเลยค่ะ"
แวนด้าพูดนำเข้าคลิปวิดีโอจบแล้วก็แพนกล้องมาที่ผม ซึ่งกำลังทำท่าขุดดิน เพื่อหาหัวมันม่วง และในที่สุดผมก็ดึงหัวมันออกมาจากหลุมดิน ชูขึ้นมาใส่หน้ากล้องด้วยความดีใจ
"เรารอดแล้ว เย้"
แวนด้ากดบันทึกคลิป
"วินนี่เล่นเก่งมาก เพอร์เฟคค่ะ"
"ก็ผมเป็นนักแสดงของโรงเรียนนี่ครับ"
ผมตอบกลับน้องสาวอย่างภูมิใจ
"พี่จะถ่ายคลิปอีกรอบไหม"
"เทคเดียวผ่าน ส่งให้คุณแม่ดูด้วย"
"Okay "
ดอกอัญชัน
"แต้ว ๆ ไปเก็บดอกอัญชันมาด้วยนะ สีม่วงจะได้เข้ม ๆ หน่อย แล้วเดี๋ยวป้าจะทำน้ำอัญชันมะนาวให้ดื่มด้วย"
"ค่ะป้ายา เดี๋ยวแต้วเก็บให้"
"พี่แต้วขา แวนด้าไปด้วยนะ"
แวนด้ารีบผละจากผมไปทันทีที่ได้ยินคำว่าดอกอัญชัน เธอชอบดอกไม้ทุกชนิดเหมือนคุณแม่
ชื่อของเธอก็แปลว่าดอกไม้ คุณแม่บอกว่าแวนด้าคือดอกกล้วยไม้ชนิดหนึ่ง เป็นที่นิยมมาก ตามโรงแรมต่าง ๆ มักจะนำดอกกล้วยไม้สายพันธุ์แวนด้ามาประดับตกแต่งตามห้องนอน ห้องน้ำ ห้องรับแขก และจัดสวน
1
ในหนังสือเรียนบอกว่า ดอกกล้วยไม้แวนด้าเป็นสัญลักษณ์ดอกไม้ประจำชาติของประเทศสิงคโปร์ด้วย
1
กล้วยไม้แวนด้าเป็นสัญลักษณ์ของความหรูหรา สง่างาม แข็งแกร่ง และเปี่ยมไปด้วยรสนิยมแบบชนชั้นสูง
เป็นตัวแทนของมิตรภาพ ความปราถนาดีที่มีให้แก่กัน รวมถึงสุขภาพที่แข็งแรง อายุที่ยืนยาว และความเจริญรุ่งเรือง
1
กล้วยไม้แวนด้า
"แวนด้าชอบดื่มน้ำอัญชันใส่มะนาวค่ะพี่แต้ว"
"พี่ก็ชอบค่ะ ชอบดูตอนที่เราบีบน้ำมะนาวลงไปในน้ำอัญชัน แล้วน้ำก็เปลี่ยนจากสีม่วงเป็นสีน้ำเงิน"
1
"ใช่ ๆ ๆ คุณแม่ชวนทำแบบนี้บ่อย ๆ "
"น้ำอัญชันมีประโยชน์เยอะมาก ดีต่อสุขภาพสายตาด้วยนะแวนด้า"
"จริงเหรอคะ"
"อื้ม เรื่องนี้มีงานวิจัยด้วยนะ มีนักวิทยาศาสตร์นำเจ้าดอกไม้กลีบบาง ๆ นี้ ไปวิจัย สกัดหาสารอาหาร คุณสมบัติพิเศษของมันจนโด่งดังเลยละ จากที่มันเป็นแค่วัชพืชที่ขึ้นตามริมรั้ว ก่อความรำคาญให้เจ้าของบ้าน ตอนนี้ดอกอัญชันมีราคาสูงมาก ยิ่งดอกที่ตากแห้งนะ จะมีราคาสูงเพิ่มขึ้นอีกหลายเท่าเลยละ"
"โห พี่แต้วเก่งจัง รู้เรื่องพวกนี้ละเอียดเลย"
"แน่นอนสิจ๊ะ ปีหน้าจะพี่เข้าเรียนที่มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์ ลูกอีสานอย่างพี่ตั้งใจไว้แล้วว่า จะเรียนเพื่อกลับมาพัฒนาบ้านเกิดของเรา"
แต้วเก็บดอกอัญชันไป พูดไปถึงความตั้งใจของตัวเองว่าในอนาคตจะต้องนำพาผู้คนในหมู่บ้านเข้าใจเรื่องการเกษตรแนวใหม่ให้ได้ พอหันกลับมาทางแวนด้า เธอก็ต้องตกใจ !
"อ้าว แวนด้าร้องไห้ทำไม เป็นอะไร โดนแมลงกัดหรือเปล่า"
"ฮือ ๆ ๆ" แวนด้ายืนเช็ดน้ำตา แล้วบอกว่า
"หนูแค่ซาบซึ้งใจกับความฝันของพี่แต้ว"
"โอ๋ ๆ ไม่ร้องนะคะคนเก่ง แวนด้าก็ทำได้นะ เราช่วยกันได้ okay?
"แวนด้าไม่รู้ค่ะ แต่สัญญาว่าจะช่วยพี่แต้วนะคะ"
"ขอบใจจ้ะแม่สาวน้อย"
แต้วมองดูในตะกร้าที่ใส่ดอกอัญชัน เห็นว่าเก็บได้เยอะแล้ว จึงชวนแวนด้าขึ้นบ้าน
"น่าจะพอแล้ว เราขึ้นไปช่วยป้ายาบนบ้านกันดีกว่า"
"พี่แต้วคะ ทำไมป้ายาต้องใช้สีจากดอกอัญชัน ฟักทอง หรือมันม่วงในการผสมแป้ง ทำไมไม่ใช้สีที่เป็นขวด เขามีขายนะคะ สีที่ใช้ผสมอาหาร แวนด้ากับวินนี่ใช้ผสมเวลากวนแป้งโดว์ หรือทำสไลม์ค่ะ"
"ก็สีจากพืช ผัก ผลไม้ ดอกไม้ คือสีที่ได้จากธรรมชาติร้อยเปอร์เซ็นต์ ไม่มีสารกันบูด ปลอดภัยต่อสุขภาพในระยะยาวยังไงละคะ"
"อ๋อ แบบนี้เอง ต่อไปแวนด้าจะใช้สีจากธรรมชาติค่ะ"
"เยี่ยมเลย"
"อัญชันมีประโยชน์อีกเยอะมาก อยากฟังไหม พี่จะเล่าให้ฟัง เอ๋ หรือว่าจะพาไปดูเลยดีกว่า"
"ดูอะไรคะพี่แต้ว"
"การทำแชมพูจากดอกอัญชันไง แม่พี่กับแม่พี่ฟอนต์เขาทำแชมพูจากดอกอัญชัน เป็นผลิตภัณฑ์โอท็อปของหมู่บ้านพี่เลยนะ ส่งไปขายที่เมืองนอกด้วย"
"จริงเหรอพี่แต้ว แวนด้าอยากไปดูค่ะ"
"อื้ม จริงสิ วันหลังพี่พาไปเที่ยวบ้านพี่นะ"
เป็นกำลังใจให้แวนด้า แม่ดอกไม้บานยามเช้าของเราด้วยนะคะทุกคน

ดูเพิ่มเติมในซีรีส์

โฆษณา