นิยาย : วิลเลียม วี. วินเนอร์ ตอนที่ 8
เพื่อนบ้านที่ชื่อคุณโจเซฟ
เพื่อนบ้านของคุณยายที่มีบ้านอยู่ซอยถัดไปเป็นชาวต่างชาติ เขามาจากประเทศสหรัฐอเมริกา มาอยู่ที่เมืองไทยนานจนพูดภาษาไทย ภาษาอีสานได้ด้วย
เขามาแต่งงานกับคุณน้าผู้ชายทึ่ชื่อว่าจอม แล้วใช้ชีวิตอยู่ที่หมู่บ้านแห่งนี้ ไม่ยอมกลับไปอเมริกาอีกเลย
กายเล่าให้ผมฟังว่า ตอนแรกที่เขามาอยู่ที่หมู่บ้านแห่งนี้ ไม่ค่อยมีคนต้อนรับพวกเขา
เพราะชาวบ้านยังไม่เข้าใจเรื่องความรักของคนที่เป็นเพศเดียวกัน แต่พวกเขาทั้งสองคนใช้ความรัก ความจริงใจ อดทนเป็นเครื่องพิสูจน์
และด้วยความมีน้ำใจของโจ ทำให้เขาสามารถเอาชนะใจชาวบ้านได้
ตอนนี้โจสามารถไปไหนต่อไหนก็ได้ แต่เวลามีใครถาม พวกเขาจะบอกว่า "เป็นเพื่อนกัน"
โจเป็นศิลปิน ส่วนมากเขาทำงานอยู่แต่ในบ้าน เขาวาดรูป ถ่ายรูป เขียนหนังสือ ทำงานผ่านโลกออนไลน์
ซึ่งเป็นสิ่งที่คนในหมู่บ้านไม่เข้าใจ คิดว่าโจหนีคดีมากบดานที่หมู่บ้าน
ก่อนหน้านั้นชาวบ้านรวมตัวกันมาจับตัวโจให้ไปกินน้ำสาบานต่อหน้าหลวงตาที่วัดด้วย น้าจอมพูดยังไงชาวบ้านก็ไม่เชื่อ หลวงตาช่วยขอร้องชาวบ้านขอโอกาสให้โจได้พิสูจน์ตัวเอง พวกเขาจึงยอมปล่อยโจกับน้าจอม
พอเวลาผ่านไปชาวบ้านเห็นว่าเขาเป็นคนดี เป็นคนปกติ ทุกคนจึงสบายใจ และต้อนรับเขา
ทุกวันนี้โจช่วยสอนงานให้เด็ก ๆ ที่สนใจวาดรูปฟรี แต่สอนเฉพาะวันเสาร์ช่วงบ่ายโมงถึงบ่ายสามโมงเท่านั้น
เด็ก ๆ ในหมู่บ้านชอบที่จะไปฝึดวาดรูปกับโจ
เขาช่วยเด็ก ๆ ในหมู่บ้านให้มีรายได้เพิ่มด้วยการถ่ายรูปที่ทุกคนวาดลงขายในเว็บไซต์ต่าง ๆ
ด้วยแนวคิดที่ทันสมัย ทำให้ตอนนี้มีวัยรุ่น นักศึกษามาขอฝากตัวเป็นศิษย์กับโจเต็มไปหมด น้าจอมที่เป็นแฟนของโจต้องขยายพื้นที่ลานหน้าบ้านออกไปอีก
พวกเขาไม่ได้มาเรียนวาดรูปอย่างเดียว แต่อยากมาเรียนรู้แนวคิดของคนที่มาจากอีกฝากหนึ่งของโลกด้วย
ป้านาก็ได้ผลประโยชน์จากลูกศิษย์ของโจด้วยการขายน้ำปั่น ชา กาแฟ ในวันเสาร์ที่โจเปิดสอน
วันนี้ผมกับแวนด้าช่วยป้านาขายน้ำปั่น จึงได้ฟังเรื่องราวของโจ ฝรั่งผลัดถิ่นที่มาอาศัยอยู่ที่หมู่บ้านของเรา
"ป้านาขา แวนด้าก็ชอบวาดรูป เราไปขอให้โจสอนวาดรูปได้ไหมคะ"
แวนด้าผู้ที่สนใจทุกอย่างเอ่ยถามป้านา เมื่อเธอกลับมาจากไปส่งน้ำปั่นให้ลูกศิษย์ของโจ และเห็นว่าแต่ละคนนั้นวาดรูปได้สวยมาก
"ถ้าแวนด้าชอบก็เข้าไปเรียนได้เลย คุณโจใจดี เขามีอุปกรณ์ให้ฟรีสำหรับคนที่มาเข้าเรียนครั้งแรก แต่ถ้าใครชอบจริง ๆ และมาเรียนประจำจะต้องมีอุปกรณ์เป็นของตัวเอง"
"ผมเอากล่องสีน้ำ แปรง สมุด กระดาษมาด้วยครับป้า แวนด้าไม่ต้องซื้อใหม่ให้เปลืองตังค์หรอกนะ"
"ดีมากจ๊ะ งั้นก็ถืออุปกรณ์ของเราไปด้วยเลย ว่าแต่วินนี่จะไปกับน้องด้วยไหมครับ"
"ผมช่วยป้านาขายน้ำปั่นดีกว่าครับ"
"ถ้าอย่างนั้นวินนี่ช่วยไปหยิบอุปกรณ์มาให้น้องก่อนนะครับ แล้วเดี๋ยวป้าจะพาน้องไปฝากตัวเป็นลูกศิษย์กับคุณโจให้"
ป้านาพาแวนด้าไปฝากเรียนวาดรูปกับโจ ส่วนผมเจ้ากายและจินนั่งเฝ้าร้านน้ำปั่นกัน พร้อมกับสีเทาที่นอนเฝ้าไม่ห่าง ส่วนสีนิลหลบไปนอนอยู่ในซอกตู้ข้างในร้าน
"กาย พรุ่งนี้ว่างไหม"
เสียงลุงสอนเพื่อนบ้านของคุณยายตะโกนถามเข้ามาจากอีกฟากของถนน ก่อนที่เจ้าตัวจะเดินข้ามฝั่งมาถึงร้านน้ำปั่น
"ว่างครับ ลุงสอนมีอะไร" กายตะโกนตอบกลับไปเหมือนกัน
"เอากาแฟเย็นมากินด้วยแก้วหนึ่ง" ลุงสอนสั่งเครื่องดื่ม พร้อมกับนั่งลงที่โต๊ะหน้าร้าน
"ไปเลี้ยงวัวให้ลุงวันหนึ่งได้ไหม ลุงจะเข้าเมือง"
"ครับ แต่ขากลับลุงสอนซื้อขนมมาฝากหนูด้วยนะ"
"เออ ไอ้นี่ มึงจะเอาทั้งค่าแรง ทั้งขนมของฝากด้วยเลยรึ"
"ก็ขนมจากในเมืองอร่อย เอาโดนัทนะลุงสอน"
"เออ ๆ พรุ่งนี้ อย่าลืมนะ"
"ครับลุง ค่ากาแฟ 20 บาทครับ "
โปรดติตามตอนต่อไป "วินนี่ไปเป็นเด็กเลี้ยงวัว"

ดูเพิ่มเติมในซีรีส์

โฆษณา