ฎีกาที่ 7462/2562
เมื่อโจทก์มีคำขอให้เจ้าพนักงานบังคับคดีทำการยึดที่ดินโฉนดเลขที่ 1756 บังคับชำระหนี้แก่โจทก์ แต่เจ้าพนักงานบังคับคดีไม่ดำเนินการให้เนื่องจากเห็นว่าที่ดินดังกล่าวมีราคาสูงเกินกว่าที่พอจะชำระหนี้แก่โจทก์ จึงต้องห้ามมิให้เจ้าพนักงานบังคับคดียึดตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความแพ่ง มาตรา 300 วรรคหนึ่ง นั้น การที่โจทก์ยื่นคำร้องต่อศาลชั้นต้นคัดค้านคำสั่งของเจ้าพนักงานบังคับคดีโดยขอให้มีคำสั่งให้ยึดที่ดินดังกล่าวแล้ว
ต่อมาศาลชั้นต้นมีคำสั่งให้เจ้าพนักงานบังคับคดียึดที่ดินดังกล่าวกึ่งหนึ่งนำออกขายทอดตลาดเอาเงินชำระหนี้ตามคำพิพากษาแก่โจทก์ คำสั่งของศาลชั้นต้นเช่นนี้ย่อมเป็นที่สุดตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความแพ่ง มาตรา 300 วรรคสาม ผู้คัดค้านทั้งสองจึงไม่มีสิทธิอุทธรณ์คำสั่งศาลชั้นต้นดังกล่าว ที่ศาลชั้นต้นรับอุทธรณ์ของผู้คัดค้านทั้งสองและศาลอุทธรณ์รับวินิจฉัยให้ จึงเป็นการไม่ชอบ กรณีจึงต้องบังคับตามคำสั่งศาลชั้นต้น
ปัญหาตามฎีกาของโจทก์ประการอื่น ไม่จำต้องวินิจฉัยเพราะไม่ทำให้ผลคดีเปลี่ยนแปลงไป (พิพากษาให้ยกคำพิพากษาศาลอุทธรณ์ และให้บังคับไปตามคำสั่งศาลชั้นต้น (ให้เจ้าพนักงานบังคับคดียึดที่ดินโฉนดเลขที่ 1756…กึ่งหนึ่งนำออกขายทอดตลาดเอาเงินมาชำระหนี้ตามคำพิพากษาแก่โจทก์))
ดูเพิ่มเติมในซีรีส์
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
