ฎีกาที่ 454/2562
โจทก์ฟ้องขอให้บังคับจำเลยชำระหนี้เงินกู้ หากจำเลยไม่ชำระขอให้บังคับจำนองที่ดินโฉนดเลขที่ 43392 โดยอาศัยหนังสือสัญญาจำนองที่ดินเป็นหลักฐานการกู้ยืมเงิน จำเลยให้การว่า หนังสือสัญญาจำนองที่ดินที่ทำขึ้นนั้นเป็นนิติกรรมอำพราง การที่โจทก์และมารดาจำเลยตกลงซื้อขายบ้านที่ปลูกสร้างบนที่ดินโฉนดเลขที่ 43392 และที่ดินโฉนดเลขที่ 43393 ซึ่งมารดาจำเลยนำที่ดินโฉนดเลขที่ 43393
ไปเป็นประกันการชำระหนี้ไว้กับเจ้าหนี้รายอื่น โจทก์เกรงว่าระหว่างรอการไถ่ถอนที่ดินดังกล่าว มารดาจำเลยจะนำบ้านไปขายให้แก่บุคคลอื่น จึงให้จำเลยทำสัญญาจำนองที่ดินโฉนดเลขที่ 43392 ไว้เป็นประกันการชำระค่าที่ดินครึ่งหนึ่งก่อน ดังนี้ เท่ากับจำเลยรับว่า ได้ทำหนังสือสัญญาจำนองที่ดินซึ่งเป็นหลักฐานแห่งการกู้ยืมเงินแก่โจทก์และยังไม่ชำระหนี้ตามฟ้อง แต่จำเลยกล่าวอ้างข้อเท็จจริงขึ้นใหม่เป็นข้อต่อสู้ว่า
เงินที่โจทก์ส่งมอบให้นั้นเป็นกรณีที่โจทก์มอบให้แก่มารดาจำเลยเพื่อเป็นการชำระค่าที่ดินโฉนดเลขที่ 43392 เช่นนี้ถือได้ว่า จำเลยกล่าวอ้างข้อเท็จจริงอย่างใด ๆ ขึ้นใหม่ เพื่อสนับสนุนคำให้การของตน ภาระการพิสูจน์จึงตกอยู่แก่จำเลยที่มีหน้าที่ต้องนำสืบให้เห็นว่าจำเลยไม่ต้องรับผิดต่อโจทก์อย่างไร ตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความแพ่ง มาตรา 84/1
เมื่อจำเลยไม่มีพยานมานำสืบให้ได้ข้อเท็จจริงตามที่กล่าวอ้าง จำเลยจึงต้องเป็นฝ่ายแพ้คดี ต้องรับผิดชำระหนี้แก่โจทก์ตามฟ้อง ที่ศาลล่างทั้งสองพิพากษามานั้น ชอบแล้ว ศาลฎีกาเห็นพ้องด้วย
ดูเพิ่มเติมในซีรีส์
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
