ฎีกาที่ 7674/2561
ประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความแพ่ง มาตรา 47 วรรคสาม อยู่ภายใต้เงื่อนไขของมาตรา 47 วรรคสอง คือต้องเป็นกรณีที่ศาลมีเหตุอันควรสงสัยหรือเมื่อคู่ความอีกฝ่ายหนึ่งยื่นคำร้องแสดงเหตุอันควรสงสัยว่าใบมอบอำนาจนั้นจะไม่ใช่ใบมอบอำนาจที่แท้จริง จึงให้ศาลมีอำนาจสั่งให้คู่ความยื่นใบมอบอำนาจที่ต้องปฏิบัติตามมาตรา 47 วรรคสาม มิได้หมายความว่าถ้าเป็นใบมอบอำนาจทุกฉบับจะต้องปฏิบัติตามมาตรา 47 วรรคสาม
คดีนี้แม้จำเลยจะยื่นคำร้องขอให้ศาลชั้นต้นวินิจฉัยว่า การมอบอำนาจของโจทก์ไม่ชอบด้วยกฎหมาย แต่ศาลชั้นต้นมีคำสั่งให้รวมวินิจฉัยในคำพิพากษาแล้วสืบพยานต่อมาจนเสร็จการพิจารณาคดี โดยเฉพาะอย่างยิ่งศาลชั้นต้นวินิจฉัยในคำพิพากษาเชื่อว่าโจทก์มอบอำนาจให้ผู้รับมอบอำนาจฟ้องคดีจริงโดยมิได้มีเหตุอันควรสงสัยเกี่ยวกับอำนาจหน้าที่ของบุคคลที่ลงลายมือชื่อในใบมอบอำนาจดังกล่าว
แสดงว่าศาลชั้นต้นเชื่อว่ามีการมอบอำนาจให้ฟ้องคดีโดยถูกต้อง จึงมิได้สั่งให้คู่ความหรือบุคคลที่เกี่ยวข้องนั้นยื่นใบมอบอำนาจตามบทบัญญัติในมาตรา 47 วรรคสาม จึงต้องถือว่ามีการมอบอำนาจให้ฟ้องคดีโดยถูกต้อง ดังนั้น ที่ศาลอุทธรณ์ภาค 2 วินิจฉัยว่าโจทก์ไม่มีอำนาจฟ้องและพิพากษายกฟ้องไม่ต้องด้วยความเห็นของศาลฎีกา (พิพากษายกคำพิพากษาศาลอุทธรณ์ภาค 2 ให้ศาลอุทธรณ์ภาค 2 พิจารณาพิพากษาใหม่ตามรูปคดี)
ดูเพิ่มเติมในซีรีส์
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
