อดีตชาตินางจิญจมาณวิกา หญิงงามผู้ถูกธรณีสูบ
อย่างที่หลายคนคงเคยทราบกันว่า นางจิญจมาณวิกาคือบุคคลที่ถูกธรณีสูบลงอเวจี จากการเชื่อคำยุยงของกลุ่มนอกศาสนา และออกอุบายทำแสร้งว่าท้องกับพระพุทธเจ้า โดยนำผ้าและไม้กลมมาผูกไว้หน้าท้อง ประหนึ่งมีครรภ์แก่ และขณะที่ต่อว่าพระพุทธเจ้าอยู่นั้น ผ้าผูกท้องก็หลุดมา ทำให้ความจริงเปิดเผย นางวิ่งออกจากวัดพระเชตะวัน พอพ้นประตูวัด ก็ถูกธรณีสูบทันที
นี่คือกรรมชาติล่าสุดของนางจิญมาณวิกา แต่ชาติก่อนหน้านี้ นางจิญจมาณวิกา ก็เคยใส่ร้ายใส่ความพระพุทธเจ้ามาแล้วหลายชาติด้วยเช่นกัน
เมื่อครั้งที่พระพุทธเจ้าเกิดเป็นพระโพธิสัตว์ นามว่า พระปทุมกุมาร เมื่อพระปทุมกุมารเจริญวัย พระมารดาได้สิ้นพระชนม์ พระบิดาจึงมีพระมเหสีคนใหม่ ซึ่งก็คือนางจิญจมาณวิกา จึงนับได้ว่านางจิญจมาณวิกาเป็นแม่เลี้ยงของพระโพธิสัตว์
วันหนึ่ง พระบิดาต้องออกไปทำการปราบกบฎอีกเมืองหนึ่ง จึงฝากฝังบ้านเมืองและพระมเหสีกับพระปทุมกุมารไว้ พระปทุมกุมารรับปากว่าจะดูแลอย่างดี
เมื่อพระบิดาเสด็จแล้ว แม่เลี้ยงพระปทุมกุมารที่จิตใจใผ่ราคะ มักมากในกาม ลุกขึ้นจูงมือพระโพธิสัตว์ พาเข้าห้องของตน และบอกพระโพธิสัตว์ว่าเราจะพาเจ้ารื่นรมย์ในกิเลสกัน ฝ่ายพระโพธิสัตว์ทรงปฏิเสธ และแจ้งว่าตนเคารพแม่เลี้ยงเหมือนแม่แท้ ๆ แม่เลี้ยงกล่าวอ้อนวอนถึง 3 ครั้ง แต่พระโพธิสัตว์ยังคงปฏิเสธ
ฝ่ายแม่เลี้ยงทั้งโกรธทั้งอาย และนึกกลัวว่า ถ้าพระปทุมกุมาร นำความนี้ไปแจ้งแก่พระราชา นางคงถูกลงโทษ ด้วยความกลัวนางจึงคิดอุบายที่จะใส่ร้ายใส่ความพระปทุมกุมาร
เมื่อพระราชากลับมาถึงพระราชวัง แต่ทรงไม่เห็นมเหสีของตน จึงไถ่ถามจากข้าราชบริพาร เหล่าข้าราชบริพารก็ทูลว่าพระมเหสีทรงเป็นไข้ พระราชาจึงเสด็จไปเยี่ยม ทรงได้เห็นพระมเหสีมีความเศร้าหมอง ถามอะไรก็ไม่ตอบ สีหน้าแววตาดูมีความทุกข์
พระราชาถามว่า " น้องหญิงเป็นอะไร ใครทำอะไรน้องหญิง ใครเบียดเบียนน้องหญิง พี่จะจัดการให้ "
ฝ่ายพระมเหสีแสร้งทำเป็นร้องไห้ และกล่าวเท็จว่า " พระปทุมกุมารมาที่ห้องของหม่อมฉัน หม่อมฉันท้วงว่าอย่าทำเช่นนี้ แต่พระปทุมกุมารก็ไม่ได้สนใจต่อคำพูดหม่อมฉัน และบังคับให้หม่อมฉันรื่นรมย์ในกิเลส จับมวยผมของหม่อมฉันทึ้งไปมา เมื่อหม่อมฉันไม่ยอมทำตามก็ทุบตีแล้วออกไป "
พระราชาได้ยินดังนี้ก็พิโรธเป็นฝืนเป็นไฟ ไม่ทรงพิจารณาใด ๆ ทั้งสิ้น เชื่อคำพูดของพระมเหสีไปทั้งหมด สั่งให้ทหารไปจับพระปทุมกุมารแล้วล่ามโซ่
ฝ่ายพระปทุมกุมารได้แจ้งกับพระบิดาว่า ตนมิได้กระทำอย่างเช่นพระมเหสีกล่าวอ้างแต่อย่างใด ตนไม่ได้กระทำอันใดเลย ทั้งหมดที่พระมเหสีพูดมาเป็นเท็จ แต่ด้วยความหลงไหลในตัวพระมเหสี ทำให้พระราชาไม่ฟังคำใด กลับเขลาเชื่อทำเท็จ และสั่งให้ทหารพาพระปทุมกุมารไปโยนทิ้งเหว
เหล่าทหารและนางกำนัล ข้าราชบริพารต่างพากันร้องไห้ และเสียใจที่พระราชาเชื่อคำพระมเหสี แต่ด้วยเป็นคำสั่งของพระราชา จึงจำเป็นต้องทำตาม
เมื่อถึงปากเหว ทหารจับพระปทุมกุมารห้อยศีรษะลงและพระบาทชี้ขึ้นฟ้า และปล่อยลงเหว
ทันใดนั้น ด้วยอานุภาพเมตตาภาวนาของพระปทุมกุมาร ทำให้เทวดา มาบอกพระโพธิสัตว์ว่า " อย่าได้กลัวไปเลย เราจะพาท่านไปพำนักยังนาคพิภพ "
เมื่อพระโพธิสัตว์ถึงยังนาคพิภพแล้ว และได้พำนักอยู่ 1 ปี พระโพธิสัตว์ก็มีความประสงค์จะกลับมาดินแดนมนุษย์เพื่อออกผบวช พญานาครับปาก กล่าวสาธุ แล้วพาพระโพธิสัตว์ไปส่งถึงดินแดนมนุษย์
ฝ่ายพระโพธิสัตว์บวชเป็นฤาษี ยังฌานและอภิญญาให้เกิด มีผลไม้เป็นอาหาร
วันหนึ่งมีนายพรานชาวเมืองพาราณสีคนหนึ่งไปถึงที่นั่น และได้เห็นพระโพธิสัตว์ และจำได้ ว่านี่คือพระปทุมกุมาร จึงได้ถามว่า ท่านคือพระปทุมกุมารใช่หรือไม่ ฤาษีตอบว่าใช่
นายพรานเมื่อได้ทราบว่าฤาษีที่ตนเจอคือพระปทุมกุมาร ก็รีบกลับมาที่เมือง มาเข้าเฝ้าพระราชา และได้กราบทูลว่าตนได้พบพระปทุมกุมาร ขณะนี้ทรงผนวชเป็นฤาษีอยู่ เมื่อพระราชาได้ทราบตามนั้น จึงเสด็จไป ณ ที่นั้น
เมื่อได้ทรงพบฤาษี ที่เป็นพระราชกุมารของตนงดงาม มีสิริรุ่งโรจน์ประดุจรูปทอง พระราชาจึงถวายนมัสการ พระราชาตรัสถามว่า เราให้เหล่าทหารโยนท่านลงเหวลึก เหตุใดท่านจึงมีชีวิตอยู่ ฤาษีตอบว่าพญานาคผู้มีฤทธิ์ รับอาตมภาพไว้ด้วยขนดหาง เพราะเหตุนั้น อาตมภาพจึงมิตายในที่นั้น
พระราชาตรัสว่าจะเชิญฤาษีกลับไปยังพระราชวังและให้ครองพระราชสมบัติตามเดิม ฤาษีตอบว่าขณะนี้เราสละแล้วซึ่งสมบัติ และยศตำแหน่งแล้ว พระราชามีความโสมนัสยิ่ง ซบพระพักต์ร้องไห้ และบอกว่าตนโง่เขลายิ่งนักที่เชื่อคำหญิงมเหสี ขอให้พระโพธิสัตว์งดโทษแก่พระบิดาด้วยเถิด ฤาษีกล่าวว่า ลุกขึ้นเถิดมหาบพิตร ข้าพระองค์จะงดโทษให้แก่พระองค์
ฤาษีได้ถวายโอวาทแก่พระชนกว่า ข้าแต่พระมหาบพิตร กิจด้วยราชสมบัติไม่มีแก่อาตมา ขอพระองค์ยังทศพิธราชธรรม จงละการลุอำนาจด้วยอคติเสีย และครองราชสมบัติโดยธรรมเถิด พระราชาทรงกันแสงคร่ำครวญและเสด็จกลับพระนคร
ในระหว่างทางพระราชาถามอำมาตย์ว่า เราต้องเสียพระราชบุตรไปเพราะใคร อำมาตย์ตอบว่า เพราะพระมเหสีพระเจ้าข้า พระราชาจึงมีคำสั่งให้จับพระมเหสีโยนทิ้งเหว โดยจับพระบาทชี้ฟ้า และพระเศียรห้อยลงและปล่อยลงเหวไป จากนั้นพระราชาก็ครองพระราชบัลลังก์ด้วยทศพิศราชธรรมสืบไป
พระมเหสีที่ใส่ร้ายพระปทุมกุมาร ได้กลับมาเกิดเป็นนางจิณจมาณวิกา
พระปทุมกุมาร ได้กลับมาเกิดเป็น เจ้าชายสิทธะถัตและบำเพ็ญธรรมต่อจนบรรลุพระสัมมาสัมพุทธเจ้า
พระราชบิดา ได้กลับมาเกิดเป็น พระเทวทัต
พญานาค ได้กลับมาเกิดเป็น พระอานนท์
เทวดาที่มาช่วยพาพระปทุมกุมารไปพำนักยังนาคพิภพ คือพระสารีบุตร
จะเห็นได้ว่านางจิญจมาณวิกา ได้เคยกล่าวร้ายต่อพระพุทธเจ้ามาแล้วหลายภพหลายชาติ แม้แต่ชาติสุดท้ายที่บำเพ็ญเพียรในการเป็นพระโพธิสัตว์ คือ พระเวสสันดร นางจิญจมาณวิกา ก็เกิดเป็นนางอมิตตา ภรรยาตาเฒ่าชูชก ผู้ขอลูกของพระเวสสันดร คือกัณหาและชาลี มาเป็นทาสของตน
ขณะนี้นางจิณจมาณวิกายังอยู่ในอเวจีมหานรก เพราะได้ก่อกรรมหนัก ด่าทอต่อว่าผู้บริสุทธิ์หมดจดอย่างองค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้า ทั้งด่าทอ ใส่ร้าย มีความเพียรในการทำชั่วยิ่งนัก ด้วยผลกรรมเช่นนี้ นางจิญจมาณวิกาจึงถูกธรณีสูบลงสู่อเวจีมหานรกในทันที
#กรรม #ธรรมะ #ศาสนาพุทธ #พระพุทธเจ้า #พระธรรม #พระสงฆ์ #นรก #อเวจี #บาป #บุญ
- 1
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
