ฝนชะช่อมะม่วงกลางเดือนกุมภา หอมดินกลิ่นคุ้นเคย ใครเล่าจะอดคิดถึงทุ่งท่านาเก่าได้
ฝนกลางเดือนกุมภาโปรยปราย
ลมกรรโชก พาสาดซัดสายกระเซ็น
ค่อย ๆ แรงขึ้น จนตกกระหน่ำ
พร้อมเสียงฟ้าคำรามมาแต่ไกล
"ได้เวลากลับรวงรัง
เดินลงตึกไปหารถที่อยู่ในโรงจอด
ที่ทำงานในเมืองเปลี่ยนอารมณ์
ให้กระวนวุ่นวายใจ
เพราะนี่ก็ไม่ทัน นั่นก็ไม่เสร็จ
งานหลายหน้า เวลาเท่านี้แต่ต้องทำหลายสิ่ง"
นี่อาจเป็นคำพูดของคนทำงานประจำสักคนในเมืองนี้
ที่พลัดที่นาคาที่อยู่มาเป็นคนเมืองคนใหม่เช่นเดียวกับผม
แต่โชคดีผมไม่ต้องทำอะไร
อาคารห้องเช่าแบบสองชั้นขนาดสิบสองห้อง
ที่ปลูกเป็นเรือนยาวตามแนวรั้วไม้กินได้
ข้างรั้วอีกฝั่งเป็นสวนสาธารณะ
ผมพักที่ชั้นสองห้องริมสุดด้านทิศตะวันออก
ผมเลือกห้องนี้เพราะด้านล่างมีลานหญ้าเขียว
กลางลานมีพะยอมสาวยืนอยู่ข้างหน้าต่างพอดี
มองจากหน้าต่างห้อง ข้ามรั้วไม้กินได้
จะเห็นลานหญ้าเขียวสดของสวนสาธารณะ
ลานหญ้านี้ทอดแนวยาวไปตามแนวรั้ว-กำแพง
ของบ้าน หอพัก โรงแรมที่เรียงรายกันไป
"มันช่างวิเศษ เหมาะเจาะอะไรเช่นนี้นะ" ผมคิด รำพึงในใจ
"ฝั่งนี้ต้นพะยอมสาว ฝั่งนั้นต้นมันปลาแม่"
ถัดจากลานหญ้าไป ก็เป็นบึงน้ำรูปร่างคล้ายหมากน้ำเต้า
ตรงคอคอดหมากน้ำเต้าของบึงตรงกับห้องที่ผมพักอยู่พอดี
รอบ ๆ บึง รอบติดฝั่งมีต้นไม้ขึ้นเรียงรายเป็นแนว
เป็นพวกสเลา อินทนิล ตะแบก
ถัดเข้ามาเป็นถนนลาดยางสีดำ
ลู่ข้างในกว้างราวสามวา เป็นที่เดินวิ่วออกกำลัง
ถัดเข้ามากว้างสักหนึ่งวาได้ เป็นลู่ปันจักรยาน
ลมฝนสงบลงแล้ว ผมเปิดหน้าต่างห้อง
"หอมจัง หอมจังเลย หอมกลิ่นทุ่งท่านาเรา"
ผมอดรำพันความรู้ออกมาไม่ได้
กลิ่นดินหญ้าหมาดฝนนี่ ช่างเชิญชวนเหลือเกิน
ชวนให้กลับไปบ้านเกิดกาย บ้านนอกคอกควาย
และทุ่งนาฟ้าใสสบาย
"ฟังสิ! บทเพลงฝนใหม่
บทเพลงหอมดินกลิ่นเคยคุ้นอุ่นทรวงใน
ฟังสิฟัง! ท่วงทำนองร้อยร่ำ คำร้องร้อยรสละมุน
ฟังเถิดฟัง! บทเพลงของหัวใจ".
ทางหอม
ศ. 24 กุมภา 2566
- 2
ดูเพิ่มเติมในซีรีส์
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
