มรว.ถนัดศรี สวัสดิวัฒน์
เขียนกลอนสอนชีวิตก่อนสิ้นใจ
เริ่มเป็นไม้ใกล้ฝั่งต้องนั่งคิด
เหลือชีวิตยาวนานสักปานไหน
เมื่อหมดกรรมจำพรากจากโลกไป
จะมีใครชื่นชมสมบัติเรา
ถึงมีบุตรสุดรักก็ยากพึ่ง
สักวันหนึ่งก็รักตัวครอบครัวเขา
เราอุตส่าห์หาให้คงไม่เอา
ล้วนของเก่าเกินวัยไม่อยากรับ
มองโถถ้วยสวยสีที่เคยคุ้น
เริ่มหมดเงาขาวขุ่นเพราะฝุ่นจับ
หนังสือเก่าเบียดเสียดขี้เกียจนับ
วางสุมทับอับชื้นเริ่มขึ้นรา
ค้นปืนผาหน้าไม้จากใต้ตู้
ยังดีอยู่ของเก่าเรารักษา
รูปภาพเก่านานนมสะสมมา
ทั้งเงินตราเก่าใหม่มิใช่น้อย
หีบเสื้อผ้าแต่ก่อนตั้งซ้อนทับ
ถูกเก็บพับห่างงานการใช้สอย
เสื้อกันหนาวกรำงานผ่านดงดอย
มีร่องรอยเลาะลุยคุ้ยหิมะ
นึกถึงวันข้างหน้าถ้าเราสิ้น
อาจจมดินเน่าเหม็นเป็นขยะ
ห่วงพระเครื่องใส่กล่องเต็มห้องพระ
เป็นภาระของใครยังไม่รู้
เริ่มแจ้งชัดสัจธรรมอันล้ำค่า
เราเกิดมามือเท้าเปล่าทั้งคู่
หลงไขว่คว้ามาครองเป็นของกู
กองสุมอยู่เปล่าเปล่าตอนเราตาย
ปราชญ์ด้าน อักษรศาสตร์
ปราชญ์ด้านอาหาร
มรว.ถนัดศรี สวัสดิวัฒน์
- 4
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
