ในนามความโดดเดี่ยว
พลังงานอันหลากล้นบางอย่างในตัวคุณ
ชักพา ลากจูง โยงใยหัวใจคุณ
ให้โงหัวไม่ขึ้น
ติดหนึบกับสิเน่หา
เยื่อใยยางของคน ๆ หนึ่ง
นั่นดูทีซิ ก็คุณคิดเอาเองนี่นา
เธออาจคิดเช่นที่คุณเป็นคุณปองคุณปรารถนา
แม้เพียงบางเศษส่วนเสี้ยวสร้อยน้ำค้างสกาวพร่างยอดหญ้าเช้า
สักนิด สักนิด สักนิด... สักนิด
ก็เปล่าเลย
พะยานหรือ? ใด? ไหนเล่า?
ดู! ฟัง! ให้ชัดสิเสียสิคุณเอ๋ย
ก็แจ่มแจ้งจ่างป่างปานตะวันสายสามโมงตามนั้นแล้วนี่
จู่ ๆ ฟ้าก็ผ่าเปรี้ยงลงกลางทุ่งหญ้าโล่งแจ้ง
ไม่มีเมฆทะมึนให้ระแวดระวัง
ไม่มีลมโหมพัดกระหน่ำให้ตั้งตัว
ไม่มีเค้าฝนให้พะวงสงกา
ไม่มีใครกระซิบข้างหู
เพราะคุณเชื่อสนิทใจไปแล้ว
ใจคุณบริสุทธิ์พอ
ใจคุณราวโล่งโถงทุ่งดอกหญ้าแซมตอซังข้าวหลังฤดูเก็บเกี่ยว
ดั่งดอกสะเลเตกอเอ้
ข้างโอ่งมังกรน้ำฝนใสเย็นใต้ต้นขนุนวัยเยาว์นั้น
แน่แท้เทียว คุณเอ๋ย
ยอมรับเสียทีเถิด
วิถีคนบาปเยี่ยงคุณ
จิตวิญญาณสีเทา ๆ หม่นมอเช่นคุณ
ไร้เธอหรือเธอหรือเธอไหน ๆ
จักยอมปรายหางตามาเหลียวแลให้แปดเปื้อนชีวิต
ยอมรับเสียทีเถิดคุณเอ๋ย
คุณคือนิยามจำเพาะเพียงเม็ดทราย
อันน่าสมเพชเวทนา
ทุเรศทุรังปานที่ทิ้งขยะประจำเมืองเป็นที่สุด
ในนามความเดี่ยวโดด
ในนามความโดดเดี่ยว
นี่ไงล่ะ ๆ
สมฐานะตัวตนคุณแท้จริง.
ทางหอม
อัง.28.02.2566
วันทวนใจให้ทวนจินต์ตัดสินตน
- 1
ดูเพิ่มเติมในซีรีส์
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
