สิ่งที่ได้รับจากการอ่านหนังสือ"ชีวิตเรามีแค่สี่พันสัปดาห์
มนุษย์เรามักจดจ่อกับงานที่ทำหรือเวลาว่างก็มักจะหาอะไรทำเพื่อไม่ให้รู้สึกว่าตัวเองนั้นไม่มีคุณค่าทั้งๆที่ความเป็นจริงแล้วคุณค่าของเราไม่ได้อยู่ที่ว่าเราทำงานหรือเพิ่มงานอดิเรกมากเท่าจำนวนที่ทำอยู่
เพราะเรามนุษย์คนหนึ่ง หนึ่งชีวิต ไม่มีใครที่สามารถทำทุกสิ่งทุกอย่างนั้นให้สำเร็จลุล่วงไปได้หมดทุกอย่าง
เพราะวาดฝันของมนุษย์เรานั้นไม่มีวันสิ้นสุด การมีความฝันความตั้งใจที่อยากจะทำสิ่งต่างๆมากมายตลอดชั่วชีวิตนั้นไม่ใช่เรื่องผิด แต่ผิดที่ทำมากจนไม่ได้ออกไปใช้ชีวิต ฉะนั้น ! อย่าลืมที่จะออกไปใช้ชีวิตด้วย
เพราะมนุษย์เราต่างรักที่จะเป็นที่ยอมรับ รักที่จะก้าวหน้าในชีวิต รักที่จะมีการงานที่มั่นคง รักที่จะเป็นที่รักของคนอื่นจนบางครั้งเราได้ขโมยเวลาแห่งความสุขของตัวเองไปเพื่อคนอื่น
ถ้ามองมุมกลับกัน การที่เรากลับมาเพิ่มงานอดิเรก อ่านหนังสือ ฟังเพลง ดูซีรีย์ เพื่อใช้เวลากับตัวเองหรือพัฒนาตัวเอง นั่นเป็นสิ่งที่ดีกว่ามาก ดีกว่าการที่ใช้เวลาของเราหมดไปกับการทำตามใจคนอื่น ทำเพื่อคนอื่น ทำเพื่อให้คนอื่นพอใจแล้วถึงจะรู้สึกว่าชีวิตมีคุณค่า รู้สึกว่าได้รับความรัก
มากเท่าไรก็ตามที่เราวิ่งหาการยอมรับหรือความรักจากคนอื่น มากเท่านั้นแหละที่เราวิ่งหนีตัวเองและหยิบยื่นความสุขที่ควรค่าแก่การให้ตัวเองนั้นมอบให้คนอื่น
ุ้หากชีวิตเรามี4000สัปดาห์ นั่นแปลว่า เราใช้เวลาทั้งสัปดาห์หรือทั้งเดือน หรือสามร้อยหกสิบห้าวันหรือทั้งหมดไปเพื่อคนอื่น เมื่อนั้นเราจะหาความสุขใดให้กับตัวเองในการใช้ชีวิต
ทั้งที่ในความเป็นจริงไม่มีใครสามารถที่จะการันตีฟันธงได้ว่า ฉันจะมีชีวิตอยู่อีกกี่ปี ?กี่เดือน? กี่วัน?
ถ้าเวลาชีวิตของเราสั้น นั่นแปลว่า เราแทบจะไม่ได้ใช้ชีวิต ถ้ามัวแต่กังวลว่าคนอื่นจะคิดกับเราอย่างไร พะว้าพะวง ว่าเค้าจะมองเรายังไง?
เมื่อนั่นความสุขก็จะค่อยๆหายไป
ต่อไปนี้คือสำนวนจากหนังสือ "ชัวิตเรามีแค่สี่พันสัปดาห์" ที่เราชอบแล้วมาแชร์ให้กับทุกคน
"การทำกิจกรรมอย่างหนึ่งที่คุณไม่ได้หวังว่าต้องทำมันได้อย่างดีเลิศ คือการละทิ้งความกังวลว่า จะต้องใช้เวลาให้ดี"
"การหางานอดิเรกทำเพื่อหวังประสิทธิภาพของผลลัพธ์ที่จะเกิดขึ้นว่ามันต้องดี และมีคุณค่านั้น ไม่เป็นอย่างนั้นเสมอไป
เพราะผลลัพธ์ไม่ได้เป็นทุกสิ่งทุกอย่าง อันที่จริงแล้ว มันไม่ควรจะเป็นแบบนั้นเลย เพราะความจริงแล้วผลลัพธ์มักมาทีหลัง และทีหลังนั้นมักจะสายเกินไปแล้ว"
"แต่สิ่งที่เราต้องรู้สึกก่อนเลยคือ สนุกและมีความสุขที่ได้ลงมือทำบางสิ่งบางอย่าง ไม่ได้ทำเพื่อเพราะต้องการจะใช้เวลาว่างที่จำกัดนั้นให้เป็นประโยชน์หรือเพื่อพัฒนาศักยภาพ ทักษะ หรืออะไรก็ตาม เพียงแค่เรายิ้มและมีความสุขที่ได้ทำสิ่งที่เรารัก สิ่งที่เราชอบเท่านั้นพอ โดยไม่คาดหวังว่าผลลัพธ์ของมันจะต้องสมบูรณ์แบบ"
และนี่คือส่วนหนึ่งจากบทความในหนังสือ "ชีวิตเรามีแค่สี่พันสัปดาห์"
จึงทำให้เราได้เรียนรู้ว่าชีวิตจะมีคุณค่าไม่ได้อยู่ที่ว่าเราทำงานเสร็จไปแล้วกี่งาน หรือมีงานอะไรที่จะทำให้เสร็จอีกมากมายเท่าไร
แต่บางครั้งมันคือการที่เราไม่ทำอะไรเลย อยู่เฉยๆนั่นแหละคือความสุข สุขที่ได้อยู่กับตัวเอง สุขที่ไม่ต้องรีบร้อน สุขที่ไม่ต้องกดดันตัวเอง สุขที่ไม่ต้องรีบสำเร็จจนลืมรักตัวเอง
สุขที่ได้มีความสุขนี่แหละคือความสุขที่เรียกว่า"ความสุข"ที่แท้จริง....❤️
#ขอบคุณครับ
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
