เหตุการณ์ยังคงปกติดีอยู่ บทที่5
พ่อครับ แม่ครับ พี่ครับ...
พวกมันต้องรับผิดชอบ!
ยามค่ำคืนของเมกะโลโพลิสที่1ยังเป็นเหมือนเคย
สงบ เงียบ
ร้านค้าที่เปิดในยามนี้มีอยู่เพียงประปราย ส่วนใหญ่จะปิดกันหมดแล้ว จะมีเพียงเมกะโลโพลิสที่2ที่ยังสว่างไสวด้วยเป็นเขตธุรกิจกลางคืน
คึกคักกันไปทั่ว
เสียงไซเรนคืนนี้ดูจะมากอยู่สักหน่อยสำหรับในเขตเมืองใหม่ แต่ถ้าเป็นเขตเมืองเก่าดูจะเป็นเรื่องปกติ
โกสท์...
ลียืนอยู่ที่ระเบียงเล็กๆในห้องพักส่วนตัวเขตเมืองเก่าที่รอดจากแผ่นดินไหวครั้งใหญ่ ห้องนี้เป็นห้องดั้งเดิมที่ลีเคยอยู่กับครอบครัวมาก่อนจึงรู้สึกผูกพันเป็นพิเศษ
ตัวห้องไม่ใหญ่มากนักแต่ก็มีทุกอย่างครบครันและยังไม่ไกลจากหน่วยโกสท์ฮันเตอร์จึงสะดวกกับการไปทำงานที่หน่วย ถึงทางหน่วยจะได้จัดที่พักไว้ให้แล้วแต่ลีก็ยังกลับมาพักที่นี่บ่อยๆ
ลีทอดสายตามองออกไปเบื้องหน้า
สิ่งที่มองเห็นได้ชัดคือหอคอยประจำเมือง
เสียงไซเรนดังเป็นระยะแม้เหมือนจะนานๆครั้งก็ตาม
ถ้าคุณเชงโกยังอยู่ที่นี่ คงจะโวยวายลั่นห้องเหมือนเคยแล้วเรียกให้ไปช่วยจัดการกับ"ผี"ตามที่แกว่า
จริงๆดูแกสนุกกับการเรียกหน่วยโกสท์ฮันเตอร์มามากกว่าเรื่องผีนะ สนิทสนมกันกับหลายคนในหน่วยจนแกได้อุปกรณ์บางชิ้นเก็บไว้ใช้งานบ้าง
แต่นั่นมันก็หลายปีแล้ว...
ลีหันกลับมา มองรูปที่แขวนบนผนัง
นานเหลือเกิน...
"ฝันร้ายบ่อยไหม?"
"มีบ้างครับ"
"เรื่อง?"
"เรื่องงานน่ะครับ พวกโกสท์มันเยอะ ตอนนี้แรงๆทั้งนั้น ทั้งเขตเมืองเก่าเมืองใหม่ วุ่นวายกันไปหมด"
"หมอเข้าใจ"
"ผมทำตามที่หมอบอกแล้ว"
"จะให้หมอจ่ายยาหรือให้หมอเขียนใบรับรองพักร้อนไหม?"
"ไม่ต้องครับ"
...
...
...
พ่อครับ แม่ครับ พี่ครับ
พ่อ... แม่... พี่...
เสียงตะโกนร้องลั่น
ฝันร้าย?
ลีสะดุ้งตื่น!
ภายนอกยังคงมีเสียงไซเรนดังเป็นระยะแม้สภาพโดยรวมยังเป็นกลางคืนมืดสนิท
ลีตื่นแล้วสักพักจึงเดินไปที่ระเบียง
ควันบุหรี่ลอยอ้อยอิ่ง..
เมื่อมองออกไปข้างนอก หอคอยประจำเมืองยังคงอยู่ตั้งตระหง่านอยู่เบื้องหน้าโดดเด่นเหมือนเคย
แต่...
มันช่างขัดหูขัดตานัก!
-- เป็นอะไรไปอีกล่ะ -- เสียงในหัวถาม
-- แค่รู้สึกขัดหูขัดตาขึ้นมาเฉยๆ-- ลีตอบเสียงนั้นกลับไป
-- ไอ้หอคอยนั่นน่ะหรือ? --
คราวนี้ลีนิ่งไม่ตอบ
-- ทนไปก่อน --
-- ฮึ...--
-- ทุกอย่างต้องใช้เวลา --
-- ฉันเข้าใจ แต่... --
-- อดทนและรอ -- เสียงปรามในหัวดังขึ้น
ลีพยักหน้ารับอย่างไม่ค่อยพอใจนัก
ลีลืมตามองเพดานห้องพักในโรงพยาบาล
กี่โมงแล้วล่ะ?
หลังตรวจร่างกายเรียบร้อยลีก็เริ่มลุกขึ้นมานั่ง ทบทวนเหตุการณ์ก่อนหน้าเท่าที่จำได้ก่อนถูกนำส่งโรงพยาบาล
ใช่ โกสท์ตนนี้แรงของจริง เล่นงานทั้งหน่วยแทบปางตาย ดีที่มีอาวุธใหม่มาเสริม ไม่งั้นคงจอดป้ายกันทั้งหน่วย
อาวุธใหม่ ของใช้ต่างหน้าของผู้สาบสูญ
ศจ.รอย...
--- นายเป็นใคร? ---
--- มาร์คัส ---
--- มาอยู่ในหัวฉันได้ยังไง? ---
--- ความสามารถพื้นฐานของโกสท์ การสิงร่างมนุษย์ ---
--- เพื่อ? ---
--- ความอยู่รอด ---
นั่นคือครั้งแรกที่ได้รู้จักโกสท์ของจริง
ข้อมูลตรงหน้าพร้อมสำนวนสอบสวนชั้นความลับ ตามมาด้วยคำบอกเล่าจากเสียงที่มาจากในหัว
--- ฉันเป็นคนจัดการเองทั้งหมด ปฏิบัติตามภารกิจที่ได้รับมอบหมายจากหน่วย ---
เสียงในหัวบอกเล่าเรื่อง
ลีอ่านข้อมูล โดยเฉพาะเรื่องคนร้ายปล้นรถรับส่งนักเรียนแล้วคลุ้มคลั่งระหว่างเจรจาต่อรองที่คาใจมานาน
พี่...
--- สุดท้ายแกก็ถูกเขี่ยทิ้ง ---
ลีประชดหลังอ่านข้อมูลแล้ว
--- นายจะเอาด้วยกับพวกเราไหม? กวาดพวกมันให้เรียบ ---
เสียงในหัวยังหนักแน่น
ลีนิ่งเงียบ
เสียงในหัวเหมือนอ่านใจออก
--- แค้นนี้ต้องชำระ ลี ---
พยักหน้ารับ
พ่อครับ แม่ครับ พี่ครับ
พวกมันต้องรับผิดชอบ!
เมื่อมองออกไปข้างนอก หอคอยประจำเมืองยังคงอยู่ตั้งตระหง่านอยู่เบื้องหน้าโดดเด่นเหมือนเคย
แต่ตอนนี้...
มันช่างขัดหูขัดตานัก!
...
...
...
บทที่4
- 1
ดูเพิ่มเติมในซีรีส์
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
