มันมี 2 เรื่องคือชีวิตหลังความตายนั้นเรื่องหนึ่ง และอำนาจวิเศษของผู้ที่มีชีวิตหลังความตายอีกเรื่องหนึ่ง สองเรื่องนี้ไม่จำเป็นต้องเกี่ยวข้องหรือเป็นเหตุเป็นผลกัน
สมมติว่าเชื่อตามที่รับรู้มา เช่นหายตัวได้ ต้องบอกว่าจริง ๆ แล้วไม่ได้หายตัวได้ เพราะคนโลกนี้มองไม่เห็นหรือรับรู้อะไรกับคนโลกนั้นอยู่แล้วเป็นปกติ ที่เห็นบ้าง ได้ยินบ้างถือเป็นข้อยกเว้นที่หายากต่างหาก เช่นความแค้นแรง ความห่วงแรงมาก ๆ ประกอบกับพลังเฉพาะตัวที่มีมาแต่เดิมของแต่ละคนไม่เท่ากัน จึงมีแค่บางคน บางที่ บางเวลา ที่จะสามารถปรากฏตัวให้เห็นได้ด้วยการเบ่ง พอเบ่งจนหมดแรงเลิกเบ่งก็หายไป เราไม่เห็นเขา เขาก็ไม่เห็นเราเพราะอยู่กันคนละโลกแต่แรก กลับสู่ภาวะปกติ
โลกหลังความตายที่ดีกว่าเดิมเรียกว่าสวรรค์ โลกหลังความตายที่แย่กว่าเดิมเรียกว่านรก แต่ไม่ว่าจะสวรรค์หรือนรกก็ล้วนมีทุกข์ มีหิว มีเจ็บ และต้องใช้เสบียงมากน้อยก็แล้วแต่ว่าไปโลกไหน จะนึกเอาว่าน่าจะสบายคงไม่ได้ ดังคำเขาว่าเศรษฐีมีทุกข์ของเศรษฐี ยาจกมีทุกข์ของยาจก
ถ้าเชื่อว่ามีจริงก็ต้องเก็บเสบียงในโลกนี้ไว้ให้ดี พอไปถึงโลกหน้าจะได้มีใช้ ไม่จำเป็นต้องรีบไปเพราะอายุน้อยเสบียงก็ยังน้อยอยู่ รีบไปก็ไปลำบากเปล่า ๆ อยู่โลกนี้หาเสบียงได้ก็อย่าประมาท เดี๋ยวแป๊บ ๆ หมดเวลาแล้วกลายเป็นว่ายังมีเสบียงอยู่ไม่เท่าไรก็น่าเสียดาย
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
